สงขลา

ก้าวเท้าออกไป ก้าวเท้าเดินออกไปเถิด ฉันขอร้อง

ออกไปสัมผัสความงดงามของธรรมชาติ

ไปตกตลึงพรึงเพริด กับสิ่งมหัศจรรย์ของโลก

ด้วยจิตใจอันอยากรู้อยากเห็นของเด็กน้อย

หลังจากได้พักผ่อน นอนฟังเสียงคลื่นกระทบอ่าวไทยในบล็อกที่แล้ว เช้าของอีกวันเราหมุนล้อออกจากที่พักพร้อมพระอาทิตย์ มุ่งหน้าไปทางใต้สู่ตัวเมืองสงขลา

ด้วยระยะทางเพียง 35.5 กิโลเมตร เราเลือกเส้นทางเลียบอ่าวไทย ซึ่งเป็นถนนท้องถิ่นสายเล็กๆ และส่วนใหญ่จะเลียบชายหาด และมุ่งตรงสู่ท่าแพขนานยนต์ข้ามทะเลสาบสงขลา ส่วนอีกเส้นทางหนึ่งที่สามารถไปถึงสงขลาได้เช่นกัน คือเส้นทางที่เลียบทะเลสาบ และข้ามสะพานที่เกาะยอ แต่ต้องปั่นบนทางหลวง ซึ่งคู่ปั่นของอ้อยหวานไม่นิยม เมื่อหลายปีที่แล้ว อ้อยหวานเคยปั่นเดี่ยวจากหาดใหญ่มาเกาะยอ ดูจากบล็อกเก่าของอ้อยหวาน รอเธอที่..เกาะยอ  และ ฟ้าสางที่..เกาะยอ

เรื่องเล่าในบล็อกชุดนี้เป็นเหตุการณ์ทีเกิดขึ้นเมึ่อต้นปีนี้ เข็มนาฬิกาหมุนกันอย่างรวดเร็ว เผลอแป๊บเดียว อ้อยหวานกลับมานอนเล่นที่บ้านแคนนาดาไปได้สองเดือนกว่าแล้ว เวลาเหมือนสายน้ำไหลไม่หวนกลับ….

กลับเมืองไทยครานั้น โรคไม่ชอบนั่งรถยนต์หรือรถไฟกำเริบ ไม่ว่าจะไกลหรือใกล้ อ้อยหวานก็ไม่อยากไปทั้งนั้น (นอกจากจะปั่นจักรยานไป) พอคุณผู้ชายถามว่า เราจะไปปั่นจักรยานเที่ยวไทยที่ไหนดี อ้อยหวานก็รีบบอกทันใดว่า ไม่ใกล้ไม่ไกล ทะเลสาบสงขลานี่เอง

คราวที่แล้วพาชมเมืองสงขลาโดยอาศัยภาพของน้องๆที่ไม่รู้จักหน้าค่าตาไปเอาภาพที่แสดงไว้ในงานสมโภชน์หลักเมืองสงขลา๑๗๐ปีมาลง แต่ตอนนี้ต้องช่วยตัวเอง อยากนำเสนอต่อเพราะมีความคิดแนวนี้มาตั้งแต่ยังเป็นเด็กๆ ตอนทำงานไปที่ไหนก็ถามว่าเมืองนี้ทำไมจึงชื่อนี้ อ.ลี้ทำไมจึงชื่อลี้  อ.ฝางทำไมจึงชื่อฝาง แม่อายทำไมจึงชื่อแม่อายมีที่มาอย่างไร ส่วนใหญ่ตอบไม่ได้ไม่รู้ เพราะเราไม่ใส่ใจในถิ่นฐานบ้านเกิดของเราเอง แล้วจะให้ใครใส่ใจ ???   มาว่าเรื่องของสงขลาต่อกันครับ 

วันที่  27 ส.ค.  คณะทัวร์บุญชวนกันไปงานวัด  ..... ที่สงขลา ป้าเกี้ยวได้ยินมานานแล้ว และเคยมาเที่ยวแล้วครั้งหนึ่ง   มีคนบอกว่างานวัด จัดที่ราชภัฎสงขลา  เอ๊ะ  ไม่ใช่แต่เป็นงานวัฒนธรรม  ปี 2554  ที่สำคัญปีนี้มีความพิเศษ (ดูป้าย)