นำเสนอข้อมูลน้ำท่วม

    ในท้ายสุด! ... หน้าสุดท้าย! ... ของหนังสือเล่มใหญ่ ก็ถูกเปิดมาถึง

      ความสมบูรณ์ของหนังสือ จะก้าวไปได้เพียง “นิยาย” อันเป็นผล ของ “อารมณ์จินตนาการ” วูบหนึ่งเท่านั้น หากขาดสิ่งสำคัญสิ่งนี้ ....

         “บรรณานุกรม” ไงครับ ...

     “ไม่มีงานเลี้ยงใด ไม่เลิกรา” ขออนุญาตนำสำนวนแปลจากนิยายจีน มาใช้หน่อย .... จริง ๆ จะใช้พุทธธรรมที่ว่า “เกิดขึ้นแล้ว ... ก็ตั้งอยู่ และ ... ดับไปในที่สุด”  .... แต่ก็ดูจะไม่ In trend  ... อีกทั้งหลาย ๆ ท่านอาจนึก เบ่ ... จนเอียน ... เปลี่ยนซะบ้าง พอช่วยให้คล่องคอ ... แกง อร่อยแค่ไหน ล่อกันทุกมื้อก็ เบ่ ... จริงแมะ?

    “ไตรลักษณ์” ... ใบไม้ใบหนึ่ง ในอุ้งพระหัตถ์ ที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงแบให้เห็น ... ตั้งแต่ก่อนสมัยพุทธกาล มันคือใบไม้ ... ตราบจนปัจจุบัน มันก็ยังเป็นใบไม้ .... แล้วอนาคตล่ะ ... มันจะเป็นอะไร? ....

    ใน Flood 6 ได้นำเสนอข้อมูล ด้าน โภชนาการ ... คราท่านแม่เยือน ... ของครอบครัวข้าพเจ้า ซึ่งเป็น เพียงหนึ่ง ใน หลาย ๆ ครอบครัว ไปแล้ว .... แต่ การดำรงชีวิตในแต่ละวัน คงไม่ใช่มีเฉพาะเรื่องกินอย่างเดียวเป็นแน่ ภารกิจอื่น ๆ ย่อมต้องเสนอหน้า เข้ามาให้สัมผัส บ้าง สุดแท้แต่ว่า มีเหตุใด เป็นปัจจัยเอื้อเกื้อหนุน

    เอาละครับ! .... โปรดล้อมวงเข้ามาฟังข้อมูล อันเป็นประหนึ่งกิจวัตรยามน้ำท่วมกันเลย นะครับ .... เรียกว่ากิจวัตรได้จริง ๆ ครับ ...

    น้ำท่วม! …อุทกภัย ...

      จะเอ่ยขานด้วยคำไหนก็ตาม .... สำหรับ ท่านที่ไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ คงจินตนาการ ชีวิต ความเป็นอยู่ ของผู้ประสบเหตุไปต่าง ๆ นา ๆ สุดแต่การปรุงแต่งแห่งจิต ซึ่งคงมีทั้งที่ตรงบ้าง ... ไม่ตรงบ้าง …

    จากที่ได้นำเสนอข้อมูลน้ำท่วมไป 5 ตอนแล้ว ... คงมีบางท่านอยากถามเต็มแก่ ว่า เห็นเล่าแต่เรื่องอะไรต่อมิอะไรทั้งนั้น ...ทำนุ่น ทำนี่ ...  แล้วเขาไม่กินอะไรกันเลยเรอะ?

    ก่อนอื่น ... ต้องขออำภัยทุก ๆ ท่าน ที่เข้ามาเยี่ยมบล็อกของข้าพเจ้าในช่วงนี้ เพราะดูไม่ค่อยจะราบรื่นเท่าที่ควร ไม่ว่าการ อัพบล็อก การปฏิสันถาร ระหว่างกัน เนื่องจาก คอมฯ คงติดใจในแม่พระคงคา เลย ตามไปด้วยซะดื้อ ๆ งั้นแหละ ... จะใช้ที ได้บ้าง! … ไม่ได้บ้าง! .... ที่ได้ก็แสนอืดดดด ....

    ที่กล่าวไว้ข้างต้น ... นอกเรื่องนะขอรับ ... ต่อไปนี้ จึงจะเข้าเนื้อหา ... เอ้า ...เชิญคราาา....บ!

    ยังจำได้ ... ว่า ... ทุกเมื่อ เชื่อวัน แห่งห้วงเวลาเต็ม ๆ … ที่พระแม่คงคามาเยือนสื่อโทรทัศน์ซึ่งเป็นสื่อประเภทเดียวที่ข้าพเจ้าสัมผัสได้ในขณะนั้น ... ก็ร่วมด้วย ช่วยกันยัดเยียดภาพที่น่าเกลียด น่ากลัวของพระแม่ฯ ให้ข้าพเจ้ายล ยิน จนเกินอิ่ม ....

    ครับ ! ... ขอย้ำว่าเกินอิ่มจริง ๆ มิได้เป็นการเสแสร้ง เพราะไม่ทราบจะเรียกความเห็นใจจากใคร ด้วยเหตุใด ....

    ก่อนนี้ .... มีหลายโอกาส ที่ข้าพเจ้าเอาตัวเข้าไปพานกับปัญหา แล้วต้องคลี่คลายให้บรรเทา หรือหมดไป ... โดยพยายามรำลึกถึงประสบการที่เคยมี รวมถึงวิชาความรู้ที่เคยร่ำเรียนมา เพื่อจะดึงมาใช้สอยได้ ถูก ตรง ....  แต่ ... นึกไม่ออก ... ค้นไม่เจอ ....

       จึงสำนึกถึงพังเพยโบราณที่ว่า .....  “ความรู้ท่วมหัว เอาตัวไม่รอด”  ...!

    .... เรื่อง ที่กำลังจะกล่าวต่อไปนี้ ... มิใช่จะยกหูชูหางแต่ประการใด เป็นเพียงการกล่าวจากความรู้สึกก้นบึ้งจริง ๆ (ให้ฟ้าร้อง ขอสาบาน) ... ว่า