มะเดื่อฝรั่ง

วันนี้อ้อยหวานแวะมาเล่า เรื่องของต้นฟิกน้อย ที่รอนแรมเดินทางไกลจาก ราชบุรีมาใช้ชีวิตใหม่ที่นครศรีธรรมราช นี่ถ้าไม่ติดด่านกักกันพืชต่างถิ่นของญี่ปุ่นและแคนนาดา ก็คงจะมีต้นฟิกน้อย ที่รอนแรมเดินทางไกลมากกว่านั้น  เริ่มเรื่องก็คือความอยากได้ต้นฟิกที่มีลูกฟิกที่มีคุณค่าทางอาหารสูง อ้อยหวานอยากให้พ่อแม่ น้องๆ ที่บ้านมีไว้ครอบครอง และได้ลิ้มลองผลอันโอชา หันซ้าย แลขวา ก็มีความคิดปิ้งขึ้นมา เราเขียนบล็อกเกี่ยวกับต้นฟิก แล้วเจ้าแม่หรือเจ้าพ่อฟิกก็จะปรากฎกาย แล้วเป็นไปตามนั้นจริงๆ ที่บ้านอ้อยหวานจึงได้ต้นฟิกมาครอบครอง บ้านละต้นสองต้น

วันนี้อ้อยหวานมาเล่าเรื่องลูกฟิกหรือมะเดื่อฝรั่งต่อ ตอนแรกดูได้ที่นี่ค่ะ

อ้อยหวานอยากได้ต้นฟิกมานานหลายปี ตามล่าตามหาทุกแห่งที่ไป (ในแคนนาดา) ลองปลูกกับเมล็ดหลายครั้งหลายหน ก็ไม่มีต้นฟิกกับเขาสักที สามปีที่แล้ว จู่ๆ ก็ไปเจอที่ร้านขายต้นไม้แถวบ้าน เลยได้เป็นเจ้าของกับเขาด้วยต้นหนึ่ง เผ่าพันธ์อะไร หารู้ไม่ เพราะป้ายที่ติดมากับต้นระบุเพียงว่า Common fig

         สวัสดค่ะ พี่น้องบ้านสวนพอเพียงทุกท่าน เข้าบ้านสวนไม่ได้ซะนาน คิดถึงบ้านสวนและพี่น้องมากเลยค่ะ ช่วงที่หายหน้าหายตาไป ก็ได้รับการบ้านใหม่เรื่อย ๆ ต้องขอขอบคุณคุณครูทุกท่านที่กรุณานะคะ 

วันนี้ วันศุกร์แห่งชาติ มาชมมะเดื่อฝรั่ง (figs)กันค่ะ เป็นเพียงการปลูกธรรมดาๆ แต่เป็นความภูมิใจและสมหวังแบบเล็กๆ ที่ภูมิใจค่ะ เพราะเป็นต้นไม้ที่ปลูกแล้วไม่ได้คาดหวังอะไรเลยจริงๆ แค่ได้ชมต้นและใบสวยๆ ก็โอเคแล้วค่ะ แต่วันนี้สิ่งที่เกินความคาดหวังก็เกิดขึ้นแล้ว มาดูเลยค่ะ