บล็อกของ sailomloy

๑.

อากาศของหลายวันที่ผ่านมานี้ครึ้ม มัวซัว ซีดซึมจนบางครั้งไม่อยากทำอะไรเสียอย่างนั้น แม้จะมีงานรออยู่เต็มกระบุงโกย ทั้งงานในบ้าน งานในสวน งานหลวง งานราษฏร์ฯ 

๑.

ผมเคยคุยกับใครหลายคนเกี่ยวกับเรื่องของมีดและปืน อาวุธโดยสภาพ(ตามกฎหมาย) ผมบอกว่าจะด้วยการป้องกันตัว ใช้งาน หรือเพื่อการสะสม ผมชอบมีดมากกว่า

ไม่ใช่สิ...ผมชอบมีดอย่างเดียวต่างหาก ด้วยเหตุผลเรื่องของเสียง ศิลปะการใช้ และจุดมุ่งหมายของการใช้ยังไม่นับต่อเนื่องไปถึงการทำ(ผลิต)

อย่างที่ผมเคยเล่าถึงมิตรท่านหนึ่งจากเชียงใหม่ในบล็อกที่ผ่านมา เขาสั่งมีดจากผมเพื่อนนำไปใช้งานในสวน

เขาเป็นคนทำงานประจำที่มีวันพักและวันทำงานที่หลายคนอาจอิจฉา ทั้งแง่ของเงินเดือนประจำและเวลาที่จะปลีกตัวเพื่อมาทำการเกษตรไร้สารเคมีที่บ้านสวนแถบอำเภอสารภี จังหวัดเชียงใหม่ได้อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย

๑.

ผมเติบโตจากวิถีบ้านสวน วิถีบ้านนอก ทำนา ยิงนก ตกปลา ล่าสัตว์เล็กประสาเรา

ผมเคยได้รับต้นอินจัน ต้นเล็กๆ ต้นหนึ่งจากพี่สาวใจดีคนหนึ่งในเว็บพันทิป(มุมเกษตรกร)เมื่อสองปีกว่ามาแล้ว นับเป็นการส่งต้นไม้ผ่านระบบไปรษณีย์ไทยที่ผมเพิ่งเห็นเป็นครั้งแรก เรียกได้ว่ามาทั้งถุงดำและดินเพาะเลี้ยงชุ่มฉ่ำมาเลยทีเดียว

ต้นไม้ถูกล็อคอย่างดีด้วยเชือก ห่อหุ้มเรียบร้อย มันถูกส่งมาถึงสวนขี้คร้านอย่างปลอดภัย อนุบาลจนแข็งแรงดีแล้วผมก็ปลูกลงดิน  ต้นอินจันต้นเล็กๆ ค่อยๆ เจริญเติบโตตามดินฟ้าเทวดาเลี้ยง

ช่วงหนึ่งของชีวิตผมไม่เตร็ดเตร่อยู่แถวพื้นที่ป่าชุมชนละแวกเหนือเขื่อนศรีสวัสดิ์ กาญจนบุรี

แถบชุมชนหมู่บ้านพี่น้องกะเหรี่ยงโปว์ เข้าไปขออาศัยพึ่งที่หลับนอน และฝากท้องอยู่กับชายคาบ้านแม่ของมิตรต่างวัย ร่วมงานพิธีบวชป่าชุมชนซึ่งเป็นพื้นที่ป่าเต็งรัง ความรกครึ้มของชุมชนกะเหรี่ยงแยกขาดจากกันกับชุมชนต่างถิ่นซึ่งเข้าไปถางป่าทำกินจนพื้นที่ป่ากลายเป็นพื้นที่เตียนโล่งเพื่อปลูกผักและพืชเชิงเดี่ยวอื่นๆ เพื่อส่งขายครั้งละมากๆ

๑....

ผมนั่งดูแบบมีดที่มิตรในนี้ส่งให้ผมดูเพื่อนำเป็นแบบให้ผมตีให้ตามสั่งอย่างครุ่นคิดว่า