บล็อกของ sothorn

    หลังจากที่เราได้รู้ความจริงกันไปแล้วว่ามะละกอย่านคือ "สุคนธรส" จากบล็อกของพี่สุรพล วันนี้มาดูลูกของมะละกอย่านกันครับ ยังเล็กอยู่มากอาจจะยังไม่ชัดเจน ถ้าลูกใหญ่ขึ้นแล้วค่อยนำมานำเสนอต่อไปครับ

ดอกนี้คาดว่าจะไม่ติดลูก

    วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งครับที่เสร็จภาระกิจจากสวนยางแล้ว ไปทำงานในสวนผสมต่อไม่ไหว ได้เพียงรดน้ำผักแล้วขึ้นกลับมา แล้วก็พักผ่อนด้วยการถ่ายรูป

      ในสวนผมปลูกไผ่อยู่สามสี่ชนิด ไผ่ตงลืมแล้ง ไผ่ไต้หวัน ไผ่บงหวาน(ไม่ค่อยมั่นใจเรื่องชื่อ) ไผ่ปักกิ่งที่พี่กลอย พี่ดา ฝากปลูก ผมจะพูดถึงไผ่ตงลืมแล้งเสียมากกว่า เพราะได้กินก่อน และแตกหน่อมากกว่าไผ่ไต้หวัน ถ้าเปรียบเทียบราคากิ่งพันธุ์ที่พัทลุงในสมัยนั้น ไผ่ตงลืมแล้ง กิ่งละ 200 บาท ไผ่ไต้หวันกิ่งละ 500 บาท ด้วยความที่มันแพงผมก็ซื้อมาเพียง 1 กิ่ง แต่ด้วยความโชคดีของผมตอนนั้นเขาจัดงานอะไรสักอย่างที่ในตัวเมืองตรังผมได้กิ่งพันธุ์ไผ่ไต้หวัน มา 10 กิ่ง กิ่งละ 100 บาท ต่อราคาเหลือกิ่งละ 90 บาท จ่ายไป 900 ได้มา 10 กิ่ง สุดท้ายหน่อออกมาเหมือนกันกับกิ่งละ 500 บาท

    ในยามที่ฝนหยุดตก ชีวิตชาวสวนยางก็เหมือนกับน้ำขึ้นให้รีบตัก เพราะต้องกรีดยาง กิจวัตรประจำวันช่วงนี้ก็ตื่นตีสามไปกรีดยาง กรีดยางเสร็จประมาณตีห้า กลับมานอนต่อตื่นหกโมงเช้าไปเก็บน้ำยาง เจ็ดโมงครึ่งแปดโมงเช้าก็เสร็จภาระกิจถ้าขายน้ำยาง แต่ที่บ้านยังคงทำยางแผ่นอยู่ ช่วงทำแผ่นยางผมไม่ได้ช่วยพ่อแม่ แต่ผมจะเข้าสวนแทน รดน้ำผัก ดายหญ้า ทำร่องผัก แต่เนื่องจากลุยงานต่อเนื่องมาหลายวัน วันนี้ไม่ไหวถือโอกาสพักผ่อนด้วยการถ่ายรูปในสวน มะละกอย่านออกดอกพอดี

    ผมลาออกจากงานมาได้ 5 ปีแล้ว ความจริงผมก็ได้ทำอะไรให้กับที่ดินของผมไปเยอะพอสมควร แต่ดูเหมือนไม่เป็นชิ้นเป็นอัน แต่ก็สามารถเป็นแหล่งอาหารที่นำมาเป็นอาหารโดยไม่ต้องซื้อ นำมาแบ่งปันเพื่อนบ้านญาติพี่น้องได้สบายๆ นั่นคือพื้นที่รอบๆบ้าน  แต่สำหรับสวนผสมที่ผมทำได้มาประมาณ 2 ปี นับจากบล็อกนี้ ถึงตอนนี้ถ้ามองเป็นแหล่งอาหาร ก็เป็นที่พึ่งได้สบายๆ เหมือนกับรอบๆ บ้าน แต่ก็ยังไม่ได้ดั่งใจต้องการ เนื่องจากสาเหตุอะไรๆ หลายๆ อย่าง ไม่ว่าจะเป็นงานทางคอมพิวเตอร์ที่ต้องเดินทางไปต่างจังหวัดครั้งละหลายๆ วัน ฝนตกติดต่อกันหลายวัน  เมื่อหมดงานทางด้านคอมพิวเตอร์ และฝนหยุดตก ผมก็ต้องรีบสานฝันของผมต่อ นั่นก็คือการปลูกผัก ที่เป็นแหล่งอาหาร พอที่จะแบ่งปัน และที่สำคัญมันต้องพอขายได้บ้าง เพื่อเป็นรายได้เสริมจากยาพารา เพราะจะพึ่งยางพาราอย่างเดียวค่อนข้างเสี่ยง

    บล็อกนี้ผมติดพี่แจ้วไว้นานแล้ว ไม่ได้เขียนมานำเสนอสักที วันนี้ได้โอกาสแล้วจะมาเฉลยว่าแกงยอดหน่อไม้(หรือยอดไผ่ดีหว่า เรียกไม่ถูก)เป็นอย่างไร หน่อไม้ที่เพิ่งขึ้นเป็นต้นแถวบ้านเรียกว่า "หน่อไม้ขึ้นเณร"  หน่อไม้ขึ้นพระไม่มีนะครับ ไม่เคยได้ยิน

หน่อไม้ขึ้นเณร

    เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศไหว้ครูที่ผ่านมา  และมอบให้ครูของบ้านสวนพอเพียงทุกท่านครับ

      จากที่ผมมีแนวความคิดในการทำสวนยางพาราให้เป็นป่ายางพารานั้น บทสรุปว่าน้ำยางจะออกดีกว่าหรือไม่ยังไม่สามารถสรุปได้ แต่ที่แน่ๆ ความรกกำลังเพิ่มขึ้น ไม้ยืนต้นเริ่มโตให้เห็นเด่นๆ บ้างแล้ว ซึ่งอย่างที่บอกไปว่าใครเห็นสวนผมเขาก็ว่าผมบ้าทั้งนั้นแหละ แต่ในความบ้านี้จำได้ว่าสับปะรดได้เอามากิน หรือเอามาแกงหลายครั้งแล้ว พออยากกินแกงหมูสับปะรด ก็ไปหาสับปะรดในสวนก็ไม่ต้องซื้อ เพื่อนบ้านอยากได้ไปกินบ้างก็มาขอ บ้างก็ขโมย ก็แล้วแต่ไม่ว่ากัน