หอมกลิ่น ... ข้าวกล้องงอก

         ศุกร์ก่อน....เดินเทียวตลาดนัดใน ม.มหิดลผ่านแม่ค้าข้าวกล้อง ขาประจำ (ตรงบันใดหน้าตึก) ข้าพเจ้าชอบหาซื้อข้าวกล้อง ไปเพาะให้แปลงร่างเป็นข้าวกล้องงอก ข้าวกล้องงอกที่เพาะเอง หุงสดกลิ่นหอมจนน้ำลายสอ ปานสตรีมีครรภ์ เห็นมะดันเลยละครับ แถมเวลาทาน เคี้ยวมันกว่าขนมที่โฆษณาใน ทีวี ครับ .... 

       ศุกร์นี้มาแปลก ... มีข้าวกล้องหอมนิลวางอยู่ด้วยถุงหนึ่ง.... 

       แว๊บ แห่งความคิดเข้ามา ว่าข้าวงอก “หอมนิล” ถูกจมูก ลิ้น ฟัน เป็นอันดับหนึ่ง ที่รองอันดับหนึ่ง คือ “ข้าวสังหยดจากเมืองลุงบ้านเรา”  สมองสั่งการอัตโนมัติ ให้มือรีบคว้าขึ้นมาพร้อมความคิด พลิกดูทั่วถุง .... ไม่เลวแฮะ.. จมูกสมบูรณ์เยอะทีเดียว แม่ค้ามองหน้า บอกราคา โดยไม่ต้องถาม “เจ็ดสิบ ค่า...” 

       วางถุงข้าวลงบนโต๊ะตัวเดิม... พร้อมกับมือที่ล้วงลงไปในกระเป๋า (เป็นสัญญาซื้อเสร็จเด็ดขาดที่รู้กัน ระหว่างข้าพเจ้ากับแม่ค้า ขาประจำ) สิ่งที่ติดมือขึ้นมา คือถุงผ้า ขนาด 1.5” x 4” x 5”  ขึ้นมา (ครับ ไม่ได้พิมพ์ผิดครับ ขนาดนี้จริงๆ) แล้วดึงถุง ขนาด 5” x 12” x 12” ที่พับซ่อนออกมา (จริงๆ ... ไม่ได้โม้...)

      ....... นี่ไง......เห็นยัง.... 

   Baby… baby….. ในอุ้งมือป้าอี๊ด ... 

   ..แปลงร่างแล้ว... Giant ... Giant  เหอๆๆๆๆ...

     ถุงนี้ ข้าพเจ้า พกพาประจำ โดยเฉพาะ เวลาเดินห้างสรรพสินค้า... ไม่อยากนำถุงก๊อบแก๊บ ไปเพิ่มขยะที่บ้าน

       หยิบถุงข้าว ใส่ถุงพกพาล้วงกระเป๋าอีกครั้ง ครานี้ ....  ดึงเงินมาชำระค่าเสียหายให้แม่ค้า...ส่ง เงินให้ ... 

                ออกเดิน ทั่วตลาด..... กลับถึงบ้าน วางถุงพักไว้

       .... เช้าวันใหม่ รีบจัดการ ตัดปากถุง เทข้าวสารออกใส่กะละมัง กะจำนวนหุงแล้วพอทาน สามมื้อ

    นำไปรองน้ำ ล้างอย่างทะนุถนอม  ครั้งเดียวพอ คะเนว่าคงไม่มีสารพิษ  ใส่กระชอนพอสะเด็ดน้ำ เทใส่ถาด  ตะล่อมกองพอที่จะใช้ฝาหม้อที่มีอยู่ ครอบได้มิด

                เข้าเว็บบ้านสวน แอบอ่านบทความของ สมช. ได้ประสบการณ์ทางอ้อม และอาหารสมองเยอะ .... ประมาณ สี่ชั่วโมง ลุกไปเปิดฝาหม้อ ... อ๊ะ..! ..หอมแล้วซี หุงซะเลยดีไหม .... (ถามตัวเอง) .... รอก่อนนา ..... จะให้อร่อย...ต้องใจเย็นๆ ... (บอกตัวเอง อีกแหละ) ยกถาดนำข้าวไปเทใส่กะละมัง ล้างอีกครั้ง แล้วบ่มไว้อย่างเดิม.... เข้านอนไปเลย...ไม่ลืมหรอก แต่ไม่อยากยั่วชิวหตัณหาตัวเอง

            เช้าแล้ว ...... รีบจัดการกับฟันที่เริ่มออกอาการสั่งลาเหงือก และใบหน้าเหี่ยวย่น (นึกขอบคุณยมทูต ที่มาส่งข่าวให้เราทราบล่วงหน้า) ... เสร็จเรื่อง... ไปเปิดฝาครอบดู มีป้าอี๊ด ตามไปให้กำลังใจ 

ขยุ้มขึ้นมา หยิบมือใหญ่ วางในจานถ่ายรูปไว้ (เห็นที่งอกขาวๆ ไหม) กล้องมีปัญหาฟังก์ชั่นซูม ภาพเลยเบลอๆ

    เลยหยิบใส่ อุ้งมือ ถ่ายด้วยกล้องจากโทรศัพท์ .... 

            ต่อจากนี้ เป็นหน้าที่ของป้าอี๊ดแล้ว ........  

  ..... แล้ว หน้าที่ข้าพเจ้าละ .... อ้อ.... นั่งสูดกลิ่นหอมของข้าวที่เริ่มเดือด .... 

            อ้อ .... อีกอย่าง .... รอฟัง เสียงดีดจาก สวิทช์หม้อหุงข้าวไงครับ..... 

 ............... ฮุ ๆๆๆๆ....