หากเกิดวิกฤติอาหารขาดแคลน...พวกเราจะรับมือกันอย่างไร...

บ่ฮู้คือกันอ้าย บ่อยากคิดเลย หย่านบ่อยากไห้ฮอดมื้อนั้น

"เงินทองคือมายา  ข้าวปลาคือของจริง"  นี่แหละของจริง ในชีวิต

แต่พวกเรา(คนไทย)  ลืมตัว  ไปมองว่าเงินคือทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิต  มุ่งหาเงินให้มากที่สุด  อาหารการกิน  จะแพงก็ไม่สน  แต่ ณ วันนี้  ข้าวของแพงมากขึ้น  แต่ สมช. ที่ ปลูกผักข้างบ้าน อาหารข้างรั้ว  ก็ไม่เดือดร้อนมากนัก  จะทำอาหารมื้อไหน  ก็มีวัตถุดิบ(ผักต่้างๆ ) อยู่แล้ว  ซื้อของที่ทำเองไม่ได้บ้างเท่านั้น

   วันนี้จะให้ของราคาอยู่กับที่ ไม่มีทางเป็นไปได้  เพราะ  เงินเดือนขึ้น  น้ำมันขึ้น  อะไรๆ ก็ขึ้น  จะให้ข้าว  พืชผักราคาคงที่  เกษตรกร ก็ตายนะซิ  เมื่อเกษตรกรอยู่ไม่ได้  ในที่สุดจะเลิกปลูกเลิกเลี้ยง  คนไทยต้องซื้ออาหารจากเมืองนอก  จะยิ่งแพงกว่้านี้อีกหลายเท่า

  ดังนั้น สมช.  ก็จะอยู่ได้ สบาบกว่าึคนอื่นๆ   แต่ต่อไปอาหารขาดแคลนแน่ๆ  เราจะทำอย่างไร

  1. แนะนำให้คนอื่นๆ  ทำตามที่  สมช.ทำอยู่

  2. ให้รู้จักกินทุกสิ่งทุกอย่าง ที่กินได้มีประโยชน์   อย่าเลือกกิน  เช่น  ไม่มีข้าว  ก็กินหัวมัน

  *******3.  อย่ากินทิ้งกินขว้าง  กินเท่าที่ร่างกายต้องการ*********

       ข้อนี้เวลาผมไปงานเลี้ยงหลายๆ แ่ห่ง  รู้สึกเสียดายมาก  เจอบ่อยมาก  เช่น 

       -กินอาหารโต๊ะจีน  อาหารมา 9  อย่าง  กินหมดเกลี้ยงสัก 2  อย่าง ,กินหมด 2/3 จาน  4 อย่าง ,กินหมดครึ่งเดียว  2 อย่าง  ,แทบไม่มีคนแตะเลย  1  อย่าง เป็นต้น    ถึงแม้คนชอบทั้ง 9  อย่าง  อาหารก็มากกินกว่าที่จะกินอิ่มพอดี

       -กินแบบบุฟเฟ่  บุฟเฟ่แบบไทยๆ  หลายๆ ครั้งมาก  จะเห็นคนเข้าคิวตักคนแรกๆ  จะตักอาหารมากเกินไป  เช่น  ไก่ทอด ควรจะ 1 ชิ้น  ชัดไป 3 ชิ้น  ดังนั้นคนที่มาที่หลัง  อาหาร กับข้าวแทบไม่เหลือ พอกินไปสักพักอิ่ม  เอาจานมาเก็บ  จะเห็นว่ามีกับข้าว  ไก่ทอด  เหลือในจานมาก  กินไม่หมด (ขณะที่คนอื่นไม่ได้กิน  เพราะหมดเสียก่อน)   นี่เป็นความคิดที่โลภมาก  อ้างมารยาทว่า  ต้องตักครั้งเดียว  ถ้าตักหลายครั้งคนจะว่าไม่มีมารยาท  ทำไม่ไม่ตักพอให้กินหมด  ถ้ายังไม่อิ่มตักเพิ่มได้นี่ครับ

        อาหารเหลือ ก็ต้องเทรวมเป็นอาหารหมูต่อไป

  4.  เลือกกินเลือกซื้ออาหารตามกำลังที่เรามีอยู่  เช่น มีเงินน้อย  กินข้าวไข่เจียว  มื่อละ 15  บาทก็อยู่ได้    ไม่ต้องตามคนอื่น  กินไข่เจียวจานละ 50  บาท  เป็นต้น

       ถ้าเราปฏิบัติทำนองนี้ได้  อาหารที่ผลิตได้  ก็จะหมดช้า  กว่าจะขาดแคลน  ก็อยู่ได้อีกนาน  เนื่องเราใช้เท่าที่จำเป็น  "อย่าคิดแบบบางคนว่า  มีเงินชะอย่าง  เท่าไรก็หาซื้อกินได้"

       นี่เป็นเพียงความเห็นเล็กๆ น้อยๆ  ที่พวกเรามักจะเจอในชีวิตประจำวันบ่อยมากๆ