1 ชั่วโมงแห่งความสุข สุนก และผ่อนคลาย
ช่วงเย็นของทุกวันจะมีเวลาที่ 1 ชั่วโมงแห่งความสุข.. สนุก ..และผ่อนคลาย..มากที่สุด.
ทีมบาส....อำเภอนยูง..อำเภอเล็กๆที่ฝีมือไม่เล็ก ระดับ ม.ต้น...
ทุกๆวัน เด็กๆในหมู่บ้านจะมีนัดกัน ที่สนามบาสหน้าอำเภอนายูง โดยมีเด็กโข่งตัวใหญ่เป็นหัวหน้าทีม...
สนามบาสเก่าๆ...ที่เมื่อก่อนไม่มีใครมาเล่นแต่เดี๋ยวนี้เด็กๆได้ยึดพื้นที่ไว้อย่างเหนียวแน่นทุกวันยกเว้นฝนตก...
ซึ่งสมาชิกที่เล่นด้วยกันมีอายุตั้งแต่ 14-35 ปี
( 35 ปีมีคนเดียวครับ...หัวหน้าผู้บ่าวแนว.5555..)
ทั้งสนุก..มีความสุข..และเป็นยารักษาความเครียด..และโรคหอบหืดของตัวเองได้เป็นอย่างดี...ซึ่งโรคหอบหืดนั้นไม่ค่อยจะมีอาการตั้งแต่เล่นบาสมา 3 ปี แต่มีสิ่งเดียวที่ทำไม่ได้คือ น้ำหนัก..ไม่ยอมลดสักที...5555..
พื้นสนามที่ชำรุด...ขาดการเหลียวแล..จากทุกหน่วยงาน...ทั้งอุปกรณ์กีฬา..ลูกบาส..ห่วงบาส..ได้มาจากเงินส่วนตัวของผมในฐานะ หัวหน้าผู้บ่าวแนวครับ..หรือแม้แต่รองเท้าของเด็กๆก็เช่นกัน
รองเท้ากีฬา... คู่นี้ดีหน่อย..รองเท้าหนังแท้ๆ..
คู่นี้..ขาดนิดหนึ่ง คู่นี้ฟังแล้วเพลิน....ดังแป๊ะๆๆๆ ตลอดจนรำคาญ
ที่จริงเขาก็มีรองเท้านักเรียนที่ดีๆใส่อยู่ครับ....แต่เอามาใส่เล่นไม่ได้เพราะเอาไว้ใส่ไปโรงเรียนกัน..ถ้าเอามาเล่นบาสที่พื้นปูนแบบนี้จะทำให้รองเท้าขาด..เดี๋ยวผู้ปกครองจะดุเอาครับ....ส่วนจะให้ผู้ปกครองมาสนับสนุนเรื่องนี้ ก้คงยากครับ...เรื่องการให้ความสำคัญด้านกีฬากับเด็กๆบ้านนอกอย่างนี้นั้นคงจะยากครับ....
อย่างที่ผมเล่นมา 3 ปี หมดรองเท้าไป 10 กว่าคู่ (รองเท้ามือ 2 คู่ละ 120-180 บาท)แบ่งให้เด็กๆใส่บ้าง ใส่พังเองบ้าง ก็หลายคู่...ลูกบาสหมดไป 6-7 ลูก...งบประมาณส่วนตัว....ทั้งนั้นครับ....เด็กๆพวกนี้นิสัยดีมากครับ..เขาจะรีบกลับจากโรงเรียน..ทำงานบ้าน..ให้พ่อแม่เสียก่อนนะครับแล้วค่อยออกมาเล่นบาสที่สนามหน้าที่ว่าการอำเภอครับ....
ส่วนเรื่องผลงาน...เมื่อปีที่แล้วได้อันดับที่ 4 ของจังหวัดอุดรธานี ในระดับ ม.ต้น..
อันดับ 1 ของกลุ่มโรงเรียนใรดับเขต...
นี้แหละครับความสุขเล็กๆน้อยๆของผมใน 1 ชั่วโมง...ของทุกๆวันที่ผมทำเป็นประจำมา 3 ปี และก็ได้มีหลานๆเพิ่มอีกเยอะมาก...กับคำว่า..น้าศิษฐ์...ของเด็กๆ
ที่ผู้ใหญ่ในหมู่บ้านหลายๆคนว่าผมไร้สาระ...แต่ผมว่าได้กำไรให้กับตัวเองครับ..
ถ้าสมาชิกคนใดพอจะมีรองเท้าเก่าๆที่ไม่ค่อยได้ใส่...อยากบริจาคก็เชิญนะครับ....
...ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง....
- บล็อกของ วิศิษฐ์
- อ่าน 13555 ครั้ง
ความเห็น
lekonshore
10 พฤษภาคม, 2011 - 09:43
Permalink
ความสุขเล็ก ๆ
ดีนะค่ะได้ออกกำลังกาย นึกถึงเด็กที่ไม่มีรองเท้า แล้วมานึกถึงเด็ก ที่มีจนล้นเปลี่ยนทุก 3 เดือน เนื่องจากเท้าโตเร็วมาก ๆ ต้องนำไปแจกให้กับคนมาเก็บของเก่าประจำ
msn:lekonshore@hotmail.com
ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร
ตี๋ ครม.
10 พฤษภาคม, 2011 - 09:53
Permalink
สุดยอดเลยพี่วิศิษฐ์
ใช่ว่าทุกคนจะมีโอกาสได้ทำแบบพี่ดีใจด้วยครับ
ทำต่อไปนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง
นายลำใย ศรีษะแก้ว
10 พฤษภาคม, 2011 - 10:06
Permalink
พี่วิศิษฐ์...
ส่งที่อยู่มาผมมีรองเท้า..ที่ใส่ตีแบดมินตัน..มีเยอะครับพี่วิศิษฐ์..สวยๆก็มี..รองเท้าตีแบดไม่ต้องห่วงพื้นเป็นยางดิบ..ค่อนข้างทนการใช้รองเท้ากับพื้นซีเมนต์ต้องพื้นยางดิบถึงจะทน..หรือพี่สะดวกไปรับที่ท่ารถสหมิตรอุดรหรือเปล่า..ผมส่งจากอุบลไปให้ได้..ยินดีสนับสนุน..ส่งข่าวมาพี่..หลังไมค์มีเบอร์ผม..โชว์เบอร์ผมโทรกลับเอง (โปรโมชั่นโทรฟรีทั้งปีทั้งชาติ)....
แม่นัทของน้องโบอิ้ง
10 พฤษภาคม, 2011 - 10:08
Permalink
นายลำใย
อยู่อุบลเหรอ
นายลำใย ศรีษะแก้ว
10 พฤษภาคม, 2011 - 10:54
Permalink
แม่นัทของน้องโบอิ้ง..
ผมอยู่อุบลแถวตลาดดอนกลาง..ครับคุณนัทถ้าอยู่ใกล้ๆก็ลองมาคุยกันดู
แม่นัทของน้องโบอิ้ง
10 พฤษภาคม, 2011 - 10:57
Permalink
นายลำใย
บ้านแม่นัทอยู่อำนาจเจริญจ้า
แต่ตอนนี้อยู่กรุงเทพ ทำงาน และก็มีครอบครัวซื้อบ้่านอยู่ปทุมธานี
ถ้ามีโอกาศจะแวะไปเยี่ยมนะคะ
ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนเพิ่มอีกหนึ่งคนค่ะ
แม่นัทของน้องโบอิ้ง
10 พฤษภาคม, 2011 - 10:06
Permalink
พี่วิศิษฐ์
พี่ชาย ตรวจคำผิดด่วน !
ผิดตั้งแต่หัวข้อเลยนะ เร็ว ๆ เข้า
วิศิษฐ์
10 พฤษภาคม, 2011 - 10:12
Permalink
แม่นัท...น้องโบอิ้ง.
ขอบคุณมากๆน้องพอดีลูกค้ามาให้ปิดงบดุลย์บัญชีล้านให้นะครับ....ขอบคุณหลายๆเด้อ...ความหมายเปลี่ยนเลยเรา..555
แม่นัทของน้องโบอิ้ง
10 พฤษภาคม, 2011 - 11:35
Permalink
พี่ณี
เข้าห้องสนทนาเร็ว พี่อัญรออยู่
วิศิษฐ์
10 พฤษภาคม, 2011 - 11:59
Permalink
แม่นัท...น้องโบอิ้ง
กลับมาแล้ว....ทำงบดุลย์ให้ลูกค้าพึ่งเสร็จครับ....
หน้า