กลัวตายไหม?

     ช่วง 2 - 3 วันที่ผ่านมา ข้าพเจ้าต้องไปดำเนินภารกิจบางประการ ณ หัวหิน ชะอำ และเพชรบุรี ไหน ๆ ไปแล้ว ก็ถือโอกาสไปคารวะ ญาติผู้ใหญ่ (คุณป้า) วัย 80 กว่าแล้ว และได้เสวนาด้วยเรื่องสัพเพเหระ หลาย ๆ ประเด็น ท้ายสุด ก่อนอำลากลับ ก็ถกกันในประเด็นความตาย ก็ต่างคนก็อายุไม่น้อยแล้ว คุยกันเรื่องความตายก็ไม่ใช่เรื่องผิดปรกติ จะได้ไม่ประมาท นับว่าเป็น มรณานุสติ ก็น่าจะได้ แต่ท่านอาจรู้สึกว่า ไม่มีเรื่องที่ดี ๆ กว่าเรื่อง ความตาย แล้วรึไง ....

     เอ้า ...  ถ้ามีท่านที่คิดอย่างงั้น ... ก็ขออนุญาตถามคำถามนี้หน่อย

       “ใครกลัวตายบ้าง?  .... ยกมือขึ้น” ข้าพเจ้าไม่เห็นภาพหรอกนะครับ ว่ามีท่านใดยกบ้าง .... แต่พอจะมีจินตภาพ ว่ามีผู้ยก มากกว่าไม่ยกแน่ ๆ เลย

     เฮ้ยยยย...! ลืมไป ว่าข้าพเจ้า ผู้ซึ่งตั้งคำถามนี้ขึ้นมาก็เป็น “ใคร” คนหนึ่งที่ต้องตัดสินใจ ยก หรือ ไม่ยกมือ เช่นกัน

     เอ้า ... ขอสารภาพ ว่าข้าพเจ้าก็ยกมือครับ ....

       ไม่ต้องเสียเวลาแปลความหรอกครับ  คือข้าพเจ้าก็ “กลัวตาย” เช่นกัน แต่อาจไม่เหมือนกัน

     งง  เหลอครับ .... ไม่ต้อง งง ครับ คือหมายความว่า สำหรับข้าพเจ้าขณะนี้ ไม่ได้กลัว “ตายสิ้นลมหายใจ เข้าโลง” หรอกนะครับ .....

     แต่ ความตายที่ข้าพเจ้ากลัว คือ กลัวสิ้นสติ สัมปชัญญะ ซึ่งเป็นอาการ “ตายซาก หรือ ตายทั้งเป็น”

     ท่านคงเคยได้ยิน วลี ที่เขาพูด ๆ ทำนองปลดปลง เมื่อมีคนที่รู้จัก มักคุ้น ตาย ว่า “หมดเวร หมดกรรม ซะที”  .. ก็แสดงว่า ตายเข้าโลง หมดเวร หมดกรรม ข้าพเจ้าก็อนุมาณเอาว่า คงหมด “ทุกข์” ไปด้วย

     ดังนั้น ด้วยสมองอัน อับ ตื้น ข้าพเจ้า จึงเห็นว่า ตายเข้าโลง นอกจากจะเป็นเรื่องปรกติ แล้ว คงหมดทุกข์ไปด้วย ข้าพเจ้าจึงไม่กลัวที่จะต้องตายอย่างนี้ และไม่สนด้วยซ้ำ ว่า “ตายแล้วจะไปเกิด หรือไม่ และจะไปเกิดเป็นอะไร”

     ส่วน ตายซาก หรือตายทั้งเป็น นั้น ข้าพเจ้าขอบอกว่า “กลัวนักหนา” เพราะ เป็นการตาย จากปัจจุบันสติ ... คือตายทั้ง ๆ ที่ยังมีลมหายใจอยู่ ...

     และกลัวเป็นทวี ตรงที่ตายแล้ว ก็ยังไม่สิ้นเวร จะต้องอุบัติใหม่ในภว  ที่ผูกพันอยู่ก่อนตาย  แถมลากเอาบาป  - บุญ ติดไปก่อสังขารให้เป็นทุกข์อีก ไม่ว่าจะไปเกิดในภพ เทวะ หรือสัตว์นรก

         ด้วยปัญญาอันตื้นเขิน ของข้าพเจ้า เห็นว่า ...

     ... หากยังมีชีวิต ก็ยังพออยู่ในภาวะ คุมทุกข์ ไม่ให้เกิด ไม่ให้กัดได้

     .... หากอยู่ในภาวะความตาย ก็ต้องยอมให้ ทุกข์ เข้ารุกเร้า ห่อหุ้ม ... บางคราเห็นทางดับทุกข์ อยู่ ... แต่ก็เต็มใจจะกอดรัดเอาไว้ เพราะเผลอไผล มีนันทิ หมกมุ่น แล้วอ้างว่า ... ไร้หนทางต่อสู้

        .... แต่... ตายที่ว่านี้  คือ ตายทั้งเป็น นะขอรับ ... ขอย้ำ!