Flood 10 … ... บรรณานุกรม

    ในท้ายสุด! ... หน้าสุดท้าย! ... ของหนังสือเล่มใหญ่ ก็ถูกเปิดมาถึง

      ความสมบูรณ์ของหนังสือ จะก้าวไปได้เพียง “นิยาย” อันเป็นผล ของ “อารมณ์จินตนาการ” วูบหนึ่งเท่านั้น หากขาดสิ่งสำคัญสิ่งนี้ ....

         “บรรณานุกรม” ไงครับ ...

    ส่วนใหญ่ บรรณานุกรม ที่ถูกนำมาอ้างอิง มักเป็นผลงานวรรณกรรม ... บทความทางวิชาการ ... งานวิจัย ... ฯลฯ ที่เขียนขึ้น แล้วเผย โดยผู้ที่เราสมัครใจให้ใช้สรรพนามว่า “นักประพันธ์” และ “นักวิชาการ”

    แต่สำหรับ บรรณานุกรม ของ “หนังสือเล่มใหญ่” ที่ร่วมประพันธ์ขึ้นโดยนักประพันธ์หลาย ๆ ท่านนี้ ออกจะแผกไปมากทีเดียว เพราะบรรณานุกรม ที่นำมาเป็นข้อมูลสนับสนุนงานประพันธ์ หนังสือเล่มใหญ่ เป็นผลงานลิขิตขึ้นโดย “ธรรมชาติ” ... ไม่ใช่ “อารมณ์ปรุง” จึงเป็นข้อเท็จจริง ที่มิอาจบิดเบือน .... ยกมาอ้างอิงได้สนิทใจ ไร้ Bias ...

    ดังนั้น ทั้งหมด ทั้งสิ้น จึงไร้คำอธิบาย ว่า  เรื่องอะไร ... จึงเขียนบรรณานุกรมได้ ดังนี้ ...

    ธรรมชาติ. (............) . ราชอาณาจักรไทย: เคหะสถาน และ เวิ้งทุ่ง, 2554. 

    ที่วงเล็บเว้นว่างเอาไว้ ท่านใส่ชื่อเรื่องกันเอาเองตามชอบ เนื่องจาก เห็นได้ชัด ๆ อยู่ว่า คืออะไร ... แต่บางส่วน อาจขออนุญาตเข้ามารบกวนบ้าง ก็ด้วยการบอกกล่าวเพื่อทราบว่า คืออะไร

       ต่อจากนี้ ... คือ ส่วนหนึ่ง ของบรรณานุกรม ทั้งหมด

                เอ้า ...เริ่มละนะ

   น้ำเริ่มมา ... เปิดคลังแสง นำยุทโธปกรณ์ เข้าสู้แม่ฯ ... นึกว่าแน่แล้วเชียวเรา

   คิดอะไรอยู่ นะ ... ชาวโลก

   บรรยากาศทั่ว ๆ ไป ...

    มองจากเฉลียง หน้าห้อง ... ที่ถูกจำกัด Vision

   กิจยามเช้า ... พ่ายเรือ... เก็บขยะในซอย

   วันไหนขยะเยอะ ... ลำเดี่ยว ๆ ไม่พอใส่ ก็ ต้องไปขอเช่า ... เฮ้ย ไม่ใช่ ..ขอยืมเขามาอีกลำ

   ต่อจากนี้ คือส่วน หนึ่ง ของเหตุการณ์ ....... ที่ประสบมา .....

   5 วันหลังน้ำท่วม Titanic อับปาง! .... ขออภัยครับ ... ผิด ... ตู้หนังสือล้ม

   ผู้โดยสาร ... ปีนเอาตัวรอด ขึ้นอยู่บนบันได ... อ๊ะ เพ้อเจ้ออีกแล้ว ... เอาใหม่ หนังสือที่ยังไม่จม ถูกขนขึ้นวางบนบันได ... เออ ..คราวนี้ถูกล่ะ

   วันรุ่งขึ้น ... ทั้งลำ ... ก็จมหาย ไปใต้ สมุทร ... เหลือแต่ผืนน้ำที่ราบเรียบ ... อนาคต สิ่งที่จมอยู่ คงเป็นวัตถุโบราณ ให้ลูกหลานได้ตื่นเต้น ... ฮึ ๆ ๆ ...

   ในวรรณคดี .. มีผีเสื้อสมุทร ... แต่ในเรื่องนี้ จะเรียกอะไรดี  อ้ออออ ... นึกได้แล้ว “ปีศาจกางเกงภูเขา” ... เออ เข้าท่า ... ฮึ ๆ ๆ ๆ

   ลูก ๆ ผ่านการฝึก Course พายเรือ ... ทักษะค่อยหาเมื่อแม่ท่านมาเที่ยวหลัง

   รวมถึง Course การไต่บันไดลิง

   เราได้ครัวใหม่ ... บนชั้น 2 ของบ้าน ... ใกล้ ๆ กะที่นอน ... เราก็กลายเป็น กินนอน(ไม่ใช่กินนร นะจะบอก)

   เหล่าต้นไม้ น้ำมาใหม่ ๆ ก็สดชื่น รื่นเริง ....

   ถูกโอบอุ้มไว้หลายวันเข้า อาการต่าง ๆ เริ่มปรากฏ

   แล้ว ... สมาชิกในบ้าน บางส่วน ... เริ่มมีอาการเหม่อ ... คงรำพึงว่า ‘หนูอยากออกจากบ้าน’ ... ฮึ ๆ ๆ

   1 ใน 2 ของเครื่องซักผ้า ... ถูกทอดทิ้งนานไป เลยมีอารมณ์ ... พอเราลงมา หันหลังให้ซะเลย ... โอ๋ ... ไม่ได้ตั้งใจ ... ก็เหมือนสุนัขตัวนั้นแหละ!

   ด้วยความหวังดี ... ปล่อยตูเย็น ไว้  2 ใบ กะให้อยู่เป็นเพื่อน ... จะได้คุยกัน .... แต่โดยความจริงแล้ว ชั้นบนแต็มแล้ว ... จ้า

   ไม่คาดว่า ... หนึ่งในนั้น เกิดน้อยใจ คิดจะฆ่าตัวตาย! ... ดีนะ ... ที่ช่วยทัน ... ด้วยการยกขึ้นไปช่วยกันผายปอดตรงที่พักบันได ... ฮุ ๆ ๆ

    ทีนี้ ... มาดูเหล่า ....ผู้มาเยือนส่วนหนึง ... กันบ้าง

   จำนวนหนึ่งจากหลาย ๆ กลุ่ม  ... ช่อง 3

   กระรอกเผือก (เผือกจริง ๆ ให้ฟ้าร้อง ...)

  นก ไม่ใช่ของเรา

   เหล่ามัจฉา  ผู้เข้าพักอาศัย โดยไม่ได้แจ้งย้าย ทะเบียนบ้าน และไม่จ่ายค่าเช่า

    ส่วนหนึ่งของถุงยังชีพ ... ที่ได้รับอนุเคราะห์ จากหลาย ๆ คณะ

    ที่นี้ถึงตา ... เหล่าผู้ไม่ผ่านวิกฤติ

     นี่ ... สุนัขตัวนั้น ... 

    เอ้า ... มาชื่นชมกับส่วนน้อย  คือผู้ผ่านวิกฤต กันบ้าง ... ดอกบานตอนน้ำเริ่มท่วม ... น้ำลด ก็ ขนาดที่เห็น

    ร่องรอย ... ที่ท่านแม่? ฝากไว้

    ผ่านพ้นแล้ว ... งานสะสาง .... ฟื้นฟู ก็ตามมา

จบบรรณานุกรม หน้าสุดท้าย .... ด้วย .... ?

    พลิกปกหลัง - ปิดทับหน้าสุดท้าย ...

     .... พลิกเล่มหนังสือ ... ดูปกหน้าอีกหน ... อดชำเลืองดูชื่อผู้ประพันธ์ ที่เจาะขาวไว้อีกครั้งไม่ได้ ... ฮือ!

                        โดย ... “ธรรมลิขิต จิตปรุง”

   คำนึงเงียบ ๆ เพียงคนเดียว ว่า ‘เราอาจได้อ่านผลงานของท่านอีกหน ... หากคนยังไม่ปรับพฤติกรรม’