ยุทธการณ์ขอคืนพื้นที่

หมวดหมู่ของบล็อก: 


     สี่ห้าวันที่ผ่านมา คิดถึง สมช. มากเลยค่ะ เพราะไปเจรจาอย่างเป็นทางการในการขอคืนพื้นที่ ที่จะเอามาปลูกพืชผัก คือมีที่ดินอยู่แปลงหนึ่งไม่มากค่ะ เนื้อที่โดยประมาณ 1 ไร่


      ด้านหน้าเป็นอาคารพาณิชย์ชั้นเดียว 4 ห้อง จะมีเนื้อที่ว่างอยู่ด้านหลัง ประมาณ 3 งานกว่า ซื้อมาประมาณ 10 ปีแล้วค่ะ เนื้อที่ ที่ว่างอยู่มีคนมาขอใช้พื้นที่ปลูกพืชผัก ซึ่งเราก็ให้ใช้พื้นที่มาหลายปีแล้ว(ประมาณ 5 ปี)ไม่คิดค่าเช่าให้ใช้ฟรีค่ะ คนที่มาขอใช้พื้นที่ก็มีความผูกพันและครอบครัวนี้นิสัยดีมากน่าชื่นชม


     การจะขอคืนเป็นเรื่องที่เรารู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดีเพราะประมาณปีที่ผ่านมาได้บอกล่วงหน้าไว้แล้วเพื่อให้เขาเตรียมความพร้อม(ไม่ปลูกเพิ่มเติม) ว่าเราจะใช้พื้นที่แปลงนี้ปลูกพืชผัก แบบเศรษฐกิจพอเพียง


     แต่การทำแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยค่ะ ที่คนส่วนใหญ่จะเข้าใจและเข้าถึง กระแสต่อต้านก็มีค่อนข้างเยอะ ไม่เห็นด้วยอย่างที่ป้าลัดเคยเขียนไว้เลยค่ะ แม้แต่ลูกบ้านที่เช่าบ้านก็มองด้วยสายตาแปลกๆ และไม่เห็นด้วย บุคคลทั่วไปส่วนใหญ่ไม่เห็นด้วย ไม่ให้กำลังใจ ไม่สนับสนุน คนส่วนใหญ่บอกว่า หาเงินแล้วเอาเงินไปซื้อกินง่ายกว่าจะทำให้เหนื่อยทำไม แต่คู่แฝดอย่างเราก็ไม่ท้อหรอกค่ะมีความตั้งใจแล้ว ทำคู่ขนานไปก็ได้ เวลามีเท่ากันทุกๆคน ขึ้นอยู่ว่าเราจะจัดการกับเวลาอย่างไร 


    เหนื่อยแต่ก็มีความสุขทางใจมากเลยค่ะ เวลาเหนื่อยก็นึกถึง พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ในบ้านส่วนแห่งนี้เป็นกำลังใจอย่างดีเลยค่ะ มาดูรูปกันเลยค่ะ


 


   เจาะบ่อบาดาล ลึกประมาณ 28 เมตร ค่าแรง+อุปกรณ์+ปั๊มน้ำ ระบบ Jet 2 ท่อ ราคาประมาณ 2.5 หมื่นบาทค่ะ(จ่ายค่าเสียหายเรียบร้อยค่ะ)






 


ปกติเลยท่อไป ประมาณ 3 เมตร เรามีรั้วลวดหนามกั้นอยู่ เพิ่งมาเห็นว่ารั้วหายไปหมดแล้วค่ะ ส่วนระบบน้ำก็เรียบร้อยดีค่ะ



ไปขุดหน่อกล้วยกันเถอะ....ไปอีกที่นึงนะค่ะ






 



 



 



 



 



ขุดได้ประมาณ 30 หน่อค่ะขนเป็นเที่ยวที่ 2 เที่ยวแรกไม่ได้ถ่ายไว้ค่ะ เหนื่อยมากๆ แต่ก็สนุกดีไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน


 


มาถึงจุดหมายที่จะปลูกกล้วยแล้วค่ะ แวะเอาฝางข้าว+ขี้วัว ที่ฝากไว้บ้านพี่ชายมาด้วยค่ะ



 


 ต่อไปเป็นรายการตัดหญ้าและขุดหลุม ส่วนพี่ประเวชเป็นคนงานค่ะ


(ป้าแมวบอกว่าจะเปิดร้านแนวอินดี้..เลือกเอาเองนะครับ ห้องเล็กๆๆ เองนะ)



ตัดหญ้ายังไม่เสร็จหมดพี่ประเวชเหนื่อย...เอาแค่นี้ก่อน


ส่วนพี่เป๊ามือเย็นเป็นคนปลูก ปลูกเป็นสองแถวเลียนแบบคุณรุจ แต่ไม่ตรงแบบคุณรุจหรอกค่ะแดดร้อนมากๆ คดไปคดมา(คนขุดหลุมเมาแดด)



 




พี่เป๊าเป็นนินจาหายไปไหนอีกแล้ว..กล้วยยังเหลืออีก 5-6 หน่อ ใครหนอ..นังแอบอยู่ เห็นไกลๆ ป้าแมวเฉลยหน่อยครับ ใส่กางเกงขายาวสีชมภูครับอยู่ใต้ต้นกระถิน



 


โอ๊ยๆๆๆๆ คนมือเย็นอู้งานมาแอบหลบอยู่ตรงนี้...ไม่รู้ว่าพี่แอบมาถ่ายรูป คงเหนื่อยมากเห็นใจมากเลยครับ(สงสารจังครับไม่เคยทำ) 



จับได้แล้ว...มาแอบอู้อยู่ที่นี่เองครับ



 


สุดท้ายแล้วกลับไปพักก่อนครับ...มองดูนาฬิกาบ่ายโมงกว่าแล้ว




 


ไม่รู้เป็นมะเขืออะไรครับ(คนเก่าปลูกไว้)


กินแล้วรู้สึกขมครับ...ฝากถามผู้รู้ด้วยครับต้นใหญ่มาก



เขียนบล๊อกเสียยาวเลยครับ..ขอโทษท่านผู้อ่านด้วยนะครับ


ขอบคุณ ผู้ใหญ่โสทร ประธานแจ้ว และพี่น้องสมาชิกบ้านสวนทุกท่าน


ขอบคุณบ้านส่วนพอเพียง


 



 


 


 


 


 


    

ความเห็น

ขอบคุณมากนะจ๊ะน้องอาร์ม...ที่เข้ามาให้กำลังใจ

ชีวิตเป็นเรื่องง่ายๆ จะทำให้ยากทำไม


 

คนทั่้วไปอาจจะมองว่้าเราแปลก....แต่เราทำแล้วสุขใจ เรามีความสุขเป็นพอค่ะ  ขอเป็นกำลังใจให้

ใช่ค่ะคุณแจ้ว...ความสุขอยู่ที่ใจจริงๆค่ะ ขอบคุณกำลังใจจากคุณแจ้วมากค่ะ

ชีวิตเป็นเรื่องง่ายๆ จะทำให้ยากทำไม


 

พี่เป๊าน่าสงสาร ขนาดคนเคยทำไร่ทำนาอย่างหนูยังแย่เลย ค่อย ๆ ทำไปทีละเล็กละน้อยนะคะ ไม่ต้องรีบร้อน เริ่มต้นได้แบบนี้ก็เยี่ยมแล้ว หักโหมไปจะไม่สบายได้นะคะ เป็นกำลังใจให้พี่ทั้งสองค่ะ สู้ ๆ

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง

 

จ๊ะน้องอารีย์...น้องแพลนน่ารักมากเลยค่ะ ขอบคุณมากเลยค่ะที่เข้ามาให้กำลังใจพี่เป๊ากับพี่ประเวชไม่มีลูก น้องอารีย์โชคดีมากเลยค่ะ หักโหมไปนิดหนึ่งต่อไปต้องระวังให้มากค่ะ วันนี้เป็นไข้เล็กน้อยค่ะ

ชีวิตเป็นเรื่องง่ายๆ จะทำให้ยากทำไม


 

:cheer3: มาส่งกำลังใจให้ค่ะ... :admire: :admire:

ขอบคุณมากนะค่ะคุณปาริชาติ...วันหน้าจะขอเรียนรู้การเพาะเห็ดฟางจากคุณปาริชาติบ้างนะค่ะ

ชีวิตเป็นเรื่องง่ายๆ จะทำให้ยากทำไม


 

ดีใจด้วยนะน้อง   เป็นการเริ่มต้นที่ดีสุดยอดเลย   :cheer3:  

ขอบคุณเจ้โสมากเลยค่ะ ปลูกผักนี่ก็ยากเหมือนกันนะค่ะ เพาะแล้วไม่ค่อยขึ้นเหมือนคนอื่นเขาเลยค่ะ

ชีวิตเป็นเรื่องง่ายๆ จะทำให้ยากทำไม


 

หน้า