จากแรงเหวี่ยงสู่รอยต่อของความคิด

อยู่ในสังคม อยู่ในหมู่ความเป็นคน จะไม่ถูกนินทาไม่มี ขอให้สิ่งที่ได้ยินได้ฟัง ดีไม่ดี รับเอามาเป็นแรงผลักดัน แรงสู้ ทำให้คนอื่นเห็น  ไม่ต้องไม่สนอย่างอื่น ขอให้เราทำดีที่สุดพอ

ให้บังเอิญ on อยู่เลยขอแจม..ที่กิ่งบอกว่า "จะเอาวิชาการมาทำอย่างเดียวไม่ใช้แล้วค่ะ" อยากบอกว่า ไม่มีทฤษฎีจากนักคิดคนใดสามารถนำมาปฏิบัติได้ร้อยเปอร์เซนต์หรือสำเร็จลุล่วง แต่มันคือแนวทางหนึ่งจากการศึกษา ซึ่งต้องอาศัยการปรับใช้ เสมือนเข็มทิศที่พอชี้ทิศให้รู้ว่าควรไปทิศใด แต่บอกไม่ได้ชัดว่า..ต้องไปทางขวา 45 องศาแล้วไปอีก 20 เมตร อะไรทำนองนี้ ..อย่าว่าแต่ภาคเกษตรเลย ภาคธุรกิจหรือการบริหารก็ไม่ต่างกัน ทฤษฎีกับการปฏิบัติอาจไม่สอดคล้องกันทั้งร้อย แต่เป็นแนว (ไม่งั้นนักมวยจะมีโค้ชไว้ทำไม โค้ชไม่ได้ต่อย ดีแต่บอก..) ตั้งสตินะ..ทบทวนดูว่า ชีวิตเรามีอะไรเป็นจุดแข็ง อะไรเป็นจุดอ่อน อะไรที่เราเอามาใช้ได้ดีกว่าคนอื่นทั่วไป ต้องเชื่อมั่นในตนเองและดึงศักยภาพตรงนั้นมาใช้..

ขอเล่าเรื่องตัวเองบ้าง..บางส่วนคล้ายกับของกิ่ง..เพื่อให้เป็น case study ก่อนปี 40 พี่เป็นมนุษย์เงินเดือน ตำแหน่งผู้อำนวยการของสถาบันการเงินแห่งหนึ่ง รายได้นับว่าพอสมควร ตอนตัดสินใจลาออก มีหลายบริษัทมาชวนไปทำงานแต่ปฏิเสธทั้งๆที่ตอนนั้นมีหนี้จากการลงทุนอยู่สองล้านกว่า ออกมาเปิดกิจการเล็กๆที่ไม่เคยมีประสบการณ์ด้านนี้เลย แต่มั่นใจว่าไปรอดเพราะตัวเรามีจุดแข็งบางประการที่น่าจะทำให้กิจการไปรอดได้ ตอนนั้นบอกกับตัวเองว่าขอเพียงกิจการเดินไปได้บ้าง และจะทำแบบพอเพียงไม่ได้หวังร่ำรวยแต่หวังความสุขและเวลาที่มีให้กับครอบครัว ตั้งเงินเดือนให้ตัวเอง ห้าพันบาท (ย้ำห้าพันบาท) พ่อ แม่ พี่น้อง เพื่อนๆและคนที่รู้จักต่างหัวเราะและว่าเราบ้า ไม่มีใครสนับสนุน บอกให้เรากลับไปทำงานกินเงินเดือนมีรายได้ที่แน่นอนและสูงกว่ามาก เสียดายความรู้ ประสบการณ์และมันสมองที่จะมาจมกับงานเล็กๆ และทุกคนก็ปรามาสว่า "เจ๊ง" ไม่เกินสามเดือนต้องกลับไปกินเงินเดือนเหมือนเดิม..(เป็นไง..แรงเหวี่ยง..เหมือนกัน) ครึ่งปีแรก เหนื่อยแทบตาย ติดลบตลอด แต่พยามหาช่องที่นักวิชาการเรียก product differentiate แล้วสร้าง valued จากตรงนั้น ตอนนี้พี่ก็ยังทำอยู่ ติดลมบนแล้ว ทำงานแค่เสาร์-อาทิตย์ แต่มีรายได้ไม่ต่างจากที่เคยกินเงินเดือน..ความรู้ตอนทำงานใหม่เป็นศูนย์ แต่ได้จาการค้นคว้า ถามไถ่ ลองผิดถูก เอาทฤษฎีที่ร่ำเรียนมาประยุกต์ใช้กับประสบการ์ .. ที่เล่ามาไม่ใช่การคุยโว แต่อยากเห็นคนที่กำลังล้า ให้สู้..สู้อย่างมีสติ..วิเคราะห์..และปรับใช้ (งานพี่ตอนเริ่มทำยังวิเคราะห์ SWOT - การวางแผนกลยุทธ์ ด้วยซ้ำ ใครว่าเวอร์ก็ช่าง แต่มันทำให้เราเห็นพิมพ์เขียวของชีวิตและงานใหม่ของเรา)  สู้นะ...

ใครชอบ ใครชัง ช่างเถิด

ใครเชิด ใครชู ช่างเขา

ใครด่า ใครบ่น ทนเอา

ใจเรา ร่มเย็น เป็นพอ

ไม่ทราบว่าท่านผู้ใด เป็นคนแต่งไว้ แต่ใช้ได้กับทุกสถานการณ์ครับ คิดได้ตามนี้จะไม่ทุกข์ใจครับ