คนล้มอย่าข้าม แต่นี่ไม้ล้ม

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ไม่ได้เข้าสวน2 วันต้นสะตอบ้านที่่สูงไม่ค่อยจะติดฝักยืนต้นตายมานานแล้ว มองขึ้นไปเคยเห็นพ่อแม่นกโพระดกคาบอาหารไปให้ลูกในโพรง

 

กิ่งที่นกอยู่หักโค่นลงมาก็เข้าไปดู นกคงโตและไปแล้วกำลังมองหาโพรงก็ได้ยินเสียงผึ้ง เข้าไปดูใกล้ๆ

 สีขาวๆ2ชิ้นคือรังผึ้ง รูกลมๆคือโพรงนกโพระดกที่ร้องโวกป๊กๆอยู่หนไหนนั่นแหละ

ผึ้งในโพรงเก่านกโพระดก

หงายขึ้นมาดู

ผึ้งในโพรงเก่านกโพระดก

เข้ามาดูใกล้กันครับเกาะหลังกันไว้ให้ดีเผื่่อใครที่่กลัว

ก็เรียกออกมาเข้าแถวหน้ากระดานเรียง2 เพื่อจะดูรังที่่เก็บน้ำผึ้งข้างใน พอผึ้งออกมาหมดแล้วปรากฎว่าไม่มีรังผึ้งข้างในเลยมีแค่ทีกระเด็นหลุดออกมาในรูปที่2 เพราะเพิ่งย้ายเข้าอยู่ใหม่ สรุปแว่ ไม่ได้น้ำผึ้ง ไหนๆก็ไหนๆมาดูอีกรังที่เล็งไว้ ตามมาครับ

ภาพนี้ถ่ายหลังจากบอกให้ผึ้งออกมามอบตัวเนื่องจากเจ้าหน้าที่ล้อมไว้หมดแล้ว โพรงรีๆด้านล่างเป็นโพรงผึ้ง ส่วนดำๆอยู่ด้านบนเป็นผึ้งที่ยอมออกมามอบตัวในขณะที่บางส่วนยังอยู่ข้างใน

นั่งลงคุกเข่าแล้วใช้มือล้วงเข้าไปในโพรงจนสุดระยะแขนได้อะไรมา

อีกครั้งที่ผิดหวังแทบไม่มีน้ำผึ้งเลย นี่เป็นเหตุผลที่บอกป้าเล็กว่าเราไม่รู้ว่ามีน้ำผึ้งหรือไม่ ไม่เหมือนผึ้งเลี้ยงที่อยู่ในลัง

สภาพแบบนี้ดูที่รังขาวๆไม่มีน้ำผึ้งครับ

 ถ้าสีอย่างนี้ใช่แน่เกษตรโลกเกษตรเราเยส โน โอเค แท้งกิ้วได้เลย

 อุงรังนี้ที่ต้นเนียง ต้นเนียงโค่นลงมา การจัดวางโถน้ำผึ้งอุงไม่เป็นระเบียบเพราะอยู่ในที่แคบไม่เหมือนที่ฝาบ้าน แต่เป็นอุงตัวใหญ่โถน้ำผึ้งมีขนาดใหญ่กว่ากันเยอะ ผมลองชิมดูรู้สึกว่ารสชาติต่างจากน้ำผึ้งอุงตัวเล็กซึ่งรสชาติใกล้เคียงกับน้ำผึ้งมาก ไม่ทราบจะหาอาหารจากแหล่งที่ต่างกันหรือเปล่า รังที่หล่นลงมาผมเอาใส่ลังไม้ไว้ ค่อยมาดูกันอีกที

วันก่อนผมบอกว่าลักษณะของแตนคล้ายแมลงวันทองมาดูกัน

   นี่แตน 

 นี่แมลงวันทอง

 ส่วนนี่เล็งๆว่าจะเก็บอยู่คอยบีบอยู่ว่ายังไม่มีน้ำรออีกซักพัก พวกมาซิวจ้อย มะพร้าวหล่นก็เหมือนกัน ชาวบ้านบอกว่าพวกนี้มาตั้งแต่หัวรุ่ง

ทีนี้มาดูหัวโขมยน้ำผึ้งมันเจาะฝาไม้อัดเข้าไปเป็นรู กำลังเล็งๆวันเหมาะๆจะเก็บน้ำผึ้งมันเอาซะแล่ว หนนี้มันเจาะเข้าไปกินน้ำผึ้งอุงซึ่งอยู่ติดกับรังผึ้งๆเห็นท่าไม่ดีย้ายบ้านหนีเลยที่จริงรังนี้ก็เล็งๆอยู่เพราะรังนี้เข้าอยู่ตั้งแต่ 30 กรกฎาคม 2554

โฉมหน้าหัวโขมยน้ำผึ้ง

โฉมหน้าหัวโขมยน้ำผึ้ง บางทีก็เป็นกระถิกซึ่งตัวใหญ่กว่านี้มันดิ้นหลุดไปได้ บ้านในสวนไม่มีคนอยู่พวกนี้เข้ามาอยู่มาอึมาฉี่เหม็นไปหมด

วันนี้จบข่าวเพียงเท่านี้ ซำบายดี


ความเห็น

สวัสดีค่ะ เข้ามาดูผึ้งแต่มาสะดุดที่ชามขาวขอบน้ำเงินใส่รังผึ้ง บังเอิญชอบสะสมถ้วยชามหม้อกาสังกะสีเคลือบ ดีใจที่่มีคนใช้ของโบราณเหมือนกัน

แล้วไข่ไก่เถื่อนของพี่อินเนียร์เป็นพรือบ้างแล้ว(เรียกพี่เลย เห็นฟังเพลงสมยศ)

 1.ไม่ใช่ชามหรอกครับอายจังเป็นหม้อเรียกยังไงดีเรียกไม่ถูก หม้อเคลือบมั๊ง คือไม่ได้เตรียมตัวไปเก็บน้ำผึ้งเลยไม่ได้เตรียมภาชนะไปเลยเอาที่มีในสวน(ทุกวันนี้เอามอไซค์ไปเพราะทางขาดหลายเดือนแล้วรถใหญ่เข้าไม่ถึงครับ)พอดีต้นไม้ล้มแล้วได้ยินเสียงผึ้งก็ลองดูเผื่อมีน้ำผึ้ง

2.อายอีกเรื่องคือทำงานลกลักทำไข่แตกไปหน่วยหนึงตอนกลับไข่ให้อุ่นทั่วๆตอนเปิดไฟอบ เอามาดูพบว่ายังไม่สียแต่ยังไม่เป็นตัวแค่รวมตัวแยกจากไข่แดง(ผมคิดเอานะถูกหรือเปล่าไม่รู้) ทีเหลือเอาอบไฟ ถ้ากลางวันไม่ไปสวนก็เอาตากแดดเเล้วคอยพลิกกลับด้านให้อุ่นทั่วๆครับ

3.ลองฟังดูเพลงของนักร้องรุ่นนี้ดูซิครับหลายเพลงเลย จะยกตัวอย่างก็มากเหลือเกินเช่น รอยไถแปร ของก้าน แก้วสุพรรณ มีเครื่องเล่นเพลงได้เปิดเพลงพวกนี้แล้วตื่นเช้าๆเดินดูต้นไม้ที่เราฟูมฟัก ขอกาแฟชงเองซักแก้ว ดอกไม้หอมๆยามเช้า มีนกบินหลามาร้องใกล้ๆ นั่นแหละอารมณ์ที่อยู่ลึกๆในใจที่เราตามหาแต่เราไม่รู้ อัยยะ(ขอยืมคำของอ๊อกซี่หน่อย)ยิ้มคนเดียวก็สุขใจถ้าได้บรรยากาศอย่างผมว่า ไม่ใช่ไม่ทันตื่นก็ได้ยินเสียงรถเร่งเครื่องไม่เกรงใจใคร  ลองหาฟังดูนะในบรรยากาศเงียบๆ เมื่อไหร่กลับเมืองไทยก็ลงมือตอนนี้วางแผนไปพลางๆ  รักษาสุขภาพด้วยครับทั้งลูกสาวและพ่อบ้านด้วย

:shy:

แหมบรรยายบรรยากาศยามเช้าในสวนซะเห็นภาพ อิจฉาค่ะ

ขอบคุณสำหรับคำอวยพร กลับเมืองไทยวันอังคารหน้าค่ะ ยังไม่ได้แพ็คกระเป๋าเลย ว่างก็เข้าเว็ปบ้านสวน พ่อบ้านบอกว่าจะพาไปเลิกที่ถ้ำกระบอก ติดบ้านสวนงอมแงม

ผมก็เป็นเหมือนกัน แต่เข้าใจตัวเองนะว่าทำไมมันคล้ายกับว่ามาอ่านความรู้ที่คนอื่นเขียนและมาเขียนเล่าประสบการณ์ให้คนอ่าน ไม่ใช่เล่นเกมส์หรือทำอะไรที่ฆ่าเวลาและฆ่าตัวเองไปวันๆ

เดินทางกลับบ้านปลอดภัยครับ "บ้านเหร้า แ ส นสุขใจ แม้จะอยู่ทีไหน ไม่สุขใจเหมือนบ้านเหร้า" เมืองไทยยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ ส่วนผมวันนี้จะเข้าสวน โชคดีครับ

เห็นเจ้าสองตัวล่างที่นอนตาแป๋ว ขอไปก่อนนะคะ    ไม่ถูกกัน :crying2:

   พออยู่ พอกิน พอใช้ พอใจ = พอเพียง

ไม่ได้อยากทำร้ายพวกเขาเลย เขาก็เป็นเพื่่อนร่วมทุกข์เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น แต่เขาเจาะฝาบ้านที่พอนึกได้ก็ 4 รูแล้วเข้าไปกินน้ำผึ้ง จนผึ่้้งต้องย้ายรัง แล้วยังแพร่เชื้อโรคอีก อีกมุมหนึ่งที่เอามาให้ดูเพราะเพื่อว่าจะได้เห็นว่าข้อเท็จจริงอย่างนี้ถ้าเจอจะทำยังไง บางที่หนูกินข้าวหรือผลผลิตจนต้องเลิกปลูก ขอบคุณครับที่แวะมาให้กำลังใจครับ

เพลงเพราะมากค่ะ...ตั้งแต่สมัยรุ่นคุณปู่ยังหนุ่มเลยนะค่ะ ผึ้งเยอะมากเลยนะค่ะ แต่แตนนี่กลัวค่ะคุณอินเนียร์

ชีวิตเป็นเรื่องง่ายๆ จะทำให้ยากทำไม


 

แตนนี่เป็นตัวหั้มครับช่วยกำจัดแมลงศัตรูพืช ถ้าเป็นแตนเมื่อโดนต่อยก็ถอยออกมาจะไม่ตามมาต่อย แต่ถ้าผึ้งหรือต่อต้องวิ่งหนีครับ แต่ผมไม่แนใจว่าบางคนจะแพ้พิษหรือเปล่า ผมเคยโดนผึ้งต่อยแค่ตัวเดียวระหว่างคิ้วหน้าบวมอยู่2-3 วันแต่ไม่เจ็บปวดอะไร แต่น้องเขยของเพื่อนโดนผึ้งต่อยต้องส่งโรงพยาบาลเพราะแพ้พิษครับ  ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจครับ

:embarrassed:

ทั้งผึ้งทั้งอุง แล้วก็ผึ้งแมงวัน แถวบ้านผมปัจจุบันไม่ต้องถามหา เป็นป่ายางหมด

สมัยเด็กๆมีเพียบ

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ขอบคุณคุณเสินมากครับที่แวะมาคุยประสบการณ์เกี่ยวกับผึ้งแมงวันแและอุง เดี๋ยวนี้มันคงโดนละอองยาฆ่าหญ้าตาย จะเข้าไปในป่าลึกก็ม่ายป่าแล้วเป็นสวนยางก็ไปพบกับยานั่นแหละล่าว คุณเสินนี่ขยันจริงเดินทางบ่อยมากจนสมช.ยกให้เป็นนักเดินทางประจำบ้านแล้ว กลับถึงบ้านแล้วลุยงานต่อ ขอบคุณครับ

หน้า