ในอนาคตจะเป็นอย่างไร

ถ้าเราเรียนรู้วันนี้ วันข้างหน้าของจะแพง พืชผักต่างๆอาหารแพง บางสิ่งบางอย่างเราสามารถทำเองปลูกเองได้ ถึงแม้ของจะแพงเราก็ ลดรายจ่ายลงไปได้ครับ

มีคนเคยถามผมว่าทำไมถึงคิดซื้อที่ดินต่างจังหวัดและเลือกซื้อที่ดินแบบการเกษตร(บ้านคา)มากกว่าแบบไสตล์รีสอร์ท(ที่เขาบนสวนผึ้ง) ผมตอบว่าเป็นเพราะผมต้องการนำที่ดินมาทำการเกษตรแบบพึ่งพาตนเองที่ไม่ใช่การค้าในชีวิตช่วงเลย 50 ปีของผมที่ยังพอมีทั้งกำลังกายและกำลังเงินพอที่จะไม่ต้องเดือดร้อนกับการหารายได้ เป็นแนวคิดแบบปลูกเองกินเองลดการพึ่งพาภายนอกให้น้อยที่สุดโดยเลือกทำเลที่สามารถผสมผสานทั้งการทำการเกษตรและแบบอยู่อาศัยแนวรีสอร์ท และที่สำคัญมีเอกสารสิทธิถูกต้อง ราคาไม่แพงมาก (ผมซื้อที่ดินในราคาเดียวกับเกษตรกรซื้อในราคาตลาด) คำถามต่อมา..แล้วซื้อทำไมตั้งมากมาย..ผมตอบเพราะมีความคิดเหมือนที่คุณยุพินโพสท์ในหัวข้อนี้..

กล่าวคือ..ผมมองปัจจัยเรื่องโลกร้อนและผลกระทบต่อการพัฒนาที่มีต่อดุลธรรมชาติมามากกว่าห้าปีและเริ่มมองหาที่ดินมาตั้งแต่ปี 48 ผมเชื่อมั่นลึกๆว่าในอนาคตอันใกล้โลกจะประสบภาวะขาดแคลนทั้งเรื่องอาหารและพลังงานรวมทั้งทรัพยากรที่ได้จากธรรมชาติ หลายประเทศที่มีทุนมีเงินไม่ว่าจะเป็นญี่ปุ่น สิงคโปร์ ตะวันออกกลาง หรือแม้แต่ยุโรปบางประเทศจะเริ่มมองหาประเทศที่มีศักยภาพในการผลิตทางการเกษตร ซึ่งแน่นอนที่สุดภูมิภาคอุษาคเนย์โดยเฉพาะประเทศไทยเราเป็นเขตมรสุมร้อนชื้นไม่ขาดแคลนเรื่องน้ำ แสงแดดและอุดมสมบูรณ์เป็นอู่ข้าวอู่น้ำเลี้ยงประชากรโลก ถึงขนาดเพื่อนต่างชาติคนนึงของผมบอกว่า เมืองไทยโยนเมล็ดอะไรลงดินไม่ต้องปลูกไม่ต้องดูแลก็ขึ้นงอกงาม ประเทศต่างๆเหล่านี้น่าจะเริ่มเข้ามาหาลู่ทางในการใช้ประโยชน์ในด้านแหล่งอาหารและพลังงานทดแทนจากพืช ไม่ว่าจะรูปแบบของการลงทุนข้ามชาติ การเช่าระยะยาวร่วมร้อยปีหรือการได้มาซึ่งเอกสารสิทธิอันชอบธรรมผ่านนักการเมืองขายชาติที่ออกกฏหมายเอื้อต่อการยึดครองในอนาคต ถึงตอนนั้นที่ดินก็จะเริ่มเปลี่ยนมือ..สมัยก่อนยังแค่เกษตรกรมาสู่นายทุน แต่อนาคตจะเปลี่ยนมือจากเกษตรและนายทุนไทยสู่นายทุนข้ามชาติ และเมื่อนั้นราคาที่ดินที่สามารถทำการเกษตรได้ก็จะมีราคาถีบตัวสูงขึ้นตามหลัก demand & supply แต่คนไทยเราอาจไม่เหลืออะไรแล้ว คนไทยและประเทศไทยจะมีสิทธิเป็นเจ้าของแต่เพียงชื่อประเทศ แต่สิทธิผูกขาดที่แท้จริงกลับไม่ใช่เรา

เพื่อนหลายคนของผมบอกว่าผมคิดแง่ร้ายคิดมากคิดไกลเกินไปหรือเปล่า ผมไม่สนใจเริ่มมองหาและตั้งใจแน่วแน่ว่าจะต้องมีที่ดินและทำตามฝันที่ต้องการให้ได้ จึงได้ที่ดินบ้านคา ราชบุรีแปลงนี้มา ผมอยากจะบอกเพื่อนๆที่เป็นเกษตรกรที่มีที่ดินทำกิน อยากให้เก็บรักษาไว้ให้ดี วันหนึ่งมันอาจเป็นอย่างที่ผมคิด และ ณ ตอนนี้มันก็มีสัญญาณหลายอย่างบ่งบอกถึงความน่าจะเป็น ล่าสุดภัยสีนามิที่ญี่ปุ่น พายุหิมะและทอร์นาโดในยุโรป ก็พอจะเห็นเค้าลางของการย้ายฐานการลงทุน โดยเริ่มจาก SME ของญี่ปุ่นที่ตอนนี้เล็งย้ายฐานมาไทย ควบคู่กับอุตสาหกรรมรถยนต์ที่อาจทยอยย้ายตามมา

เพื่อนๆที่เคยมองดูผมอย่างขำๆ ตอนนี้หลายคนก็เริ่มมองหาที่ดินเพื่อเก็บเป็นสมบัติเป็นหลักประกันป้องกันการขาดแคลนในวันข้างหน้าให้กับลูกหลาน...

ไม่รู้นะ..ผมอาจจะคิดมากไปเองก็ได้

เป็นเรื่องน่าเศร้าค่ะ คุณยุพิน ... คิดอยู่เสมอว่าอาหารเป็นสิ่งสำคัญ เหลือแต่ช่วยกันทำให้ไม่ขาดแคลน

ชาวบ้านสวน ถ้ามีที่ดินแล้วปลูกพืชผักไว้เยอะๆ หลากหลาย จะมีผลกระทบน้อย

อยู่กับดิน กินกับทราย