เอาพืชผักมาทำอาหารว่าง...ซูคินี่มัฟฟิน (Zucchini Muffins)

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ขณะที่เขียนบล็อกอยู่นี้ เป็นเวลาประมาณห้าทุ่มครึ่งแล้วครับที่อเมริกา วันนี้ทานอาหารค่ำตั้งแต่ห้าโมงครึ่ง ดึกขึ้นมาก็รู้สึกหิวเลยเอาพืชผักในตู้เย็นมาทำอาหารว่างทานครับ สองสามวันที่ผ่านมานี้เห็นคุณอ๊อดเอาผลซูคีนี (Zucchini) ที่ปลูกเองมาโชว์ ผมเองชอบซื้อซูคินี่มาทานเป็นประจำ เป็นพืชคล้ายแตงกวาและบวบ รสชาติก็จืดๆกรอบๆ ลองถามคุณอ๊อดดูนะครับว่าปลูกยังไง เห็นว่าตอนนี้ดึกแล้วก็เลยเอามาทำของว่างทานนะครับ เอามาทำมัฟฟิน หรือขนมไข่บ้านเรานะครับ ลองดูนะครับว่าวิธีการเป็นอย่างไร

ผลซูคินี่ (Zucchini)

เอามาขุดเป็นฝอยๆละเอียดนะครับ แล้วจะเอาไปเป็นส่วนผสมของขนมไข่นะครับ

 

ส่วนผสมแยกเป็นสองส่วน เปียกกับแห้ง

ส่วนผสมเปียก

ไข่ไก่ 2 ฟอง, น้ำมันพืชครึ่งถ้วย, น้ำตาลทรายแดง 1 ถ้วย, เกลือ 1/2 ช้อนชา, วนิลา 1 ช้อนชา

แล้วเอาทั้งหมดมาตีเข้าด้วยกัน

 

ส่วนผสมแห้ง

 

แป้งอเนกประสงค์ 2 ถ้วย, ผงทำขนมอบ (Baking powder) ครึ่งช้อนชา, ผงอบเชย (Cinnamon powder) 2 ช้อนชา เอามาผสมเข้าด้วยกัน

 

 

แล้วเอาทั้งส่วนผสมเปียกและแห้งมาผสมกัน

 

แล้วเอาซูคีนี่ประมาณสองถ้วยผสมเข้าไปครับ

 

เอาส่วนผสมมาหยอดใส่พิมพ์กระดาษบนถาดอบขนม ผมเอาลูกเกดโรยนิดนึงครับ

 

แล้วนำไปอบที่อุณภูมิ 350 องศาฟาเรนไฮต์ หรือประมาณ 177 องศาเซลเซียส ในตู้อบเป็นเวลา 20 นาที แล้วหน้าตาก็เป็นอย่างนี้นะครับ

นี่แหละครับอาหารว่างที่ทำจากผักครับ ไม่หนักและไม่เบาจนเกินไป แล้วได้ประโยชน์ด้วยครับ

ข้างในเป็นอย่างนี้แหละครับ อร่อยมาก

ขอบคุณบ้านสวนพอเพียงที่ให้โอกาสผมนำอาหารสุขภาพมานำเสนอครับ

ด้วยรักและห่วงใย จากลุงแอ้ด คนสงขลา

ความเห็น



สาคูต้นกวน ๒ แบบเป็นของหวานพื้นบ้านเลี้ยงทีมงานกิจกรรมผ้าสีธรรมชาติ ในกรุงเทพวันนี้


คราวหน้าต้องพกไปอเมริกานะครับ สีและกลิ่นพิเศษของขวัญจากนาพรุแดนใต้


 

พี่หยอยครับของชอบเลยล่ะครับสาคูต้ม ต้องกลับไปขนเอามาอีกครับ เคยทำสาคูใส้หมูเหมือนกันครับ เมื่อปีที่แล้วหน้าตาคล้ายๆของไทย ขอบคุณครับ

กลับมาสงขลาจะทำให้ชิม เหนื่อยมาก กิจกรรมวันนี้ออกมาดีมากๆ โดยเฉพาะการเล่นพิณแก้ว และคนมีเบี้ยซื้อผ้าไปเยอะยอดรายได้สูงกว่าที่คาด ฮาๆๆๆ กระจายรายได้



เสื้อผ้าจากผ้าพื้นบ้านสีธรรมชาติ และการดีไซน์ที่มีแนวคิดความเชื่อเรื่องพลังธรรมชาติครับ ผู้ชายคนแรกนักดนตรีพิณแก้ว คนที่สี่คุณลุงussato คนที่ห้า คุณโสภณ สุภาพงศ์ ผู้ชายที่นั่งเก้าอี้ อาจารย์เอกวิทย์ ณ ถลางครับ หลับสบายนะครับพี่น้อง


ขอบคุณครับพี่หยอย อยากรู้จริงๆว่าเค้าเอาแป้งสาคูจากต้นมาได้ยังไง เห็นภาพในบล็อกเก่าๆของพี่แล้วเหมือนกัน

 

ดีนะครับที่ได้ไปออกงาน เสื้อผ้าวัตถุธรรมชาติเหล่านี้น่าสงเสริมนะครับ เหมาะกับบ้านเรามาก ขายได้ตังค์ดีพี่น้องเราก็มีกำลังใจทำกันต่อครับ

ยิ่งตอนนี้ไทยไม่ได้เป็นสมาชิกมรดกโลกแล้วเราน่าจะมาอนุรักษ์ของเหล่านี้แบบไทยๆไม่ต้องให้ต่างชาติมาแนะนำครับ เป็นตัวของตัวเองดีกว่า

ขนมน่าทานมากๆเลยค่ะลุงแอ้ด แต่จะแอบจดสูตรไว้เผื่อได้ลองทำค่ะ หนูทำขนมไม่ค่อยเป็นค่ะ อบคุกกี้ออกมาหน้าตายังไม่เหมือนเลยค่ะ (รสชาติไปวัดไปวาได้ แต่หน้าตาไม่เหมือนคุกกี้ :uhuhuh: ) ที่ทำรอดก็มีแค่เค้กกล้วยหอม :sweating:

สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป^^ ธรรมะ จากท่าน ว.วชิรเมธี

เก่งนะหลานมะโหน่งทำเค้กกล้วยหอมได้ สอนลุงทำบ้างสิครับ ขอบคุณครับ

:admire: ขอถ้วยนึงนะคะ ไว้กินกับกาแฟพรุ่งนี้ :shy:

""

 

เค้าเรียกเป็นอันครับหลานอีฟ :uhuhuh: ได้เลยครับ มีเยอะเลย ลุงเก็บไว้ทานได้ทั้งอาทิตย์

ขอสองอันค่ะ ของชอบเลย แต่ทานได้เต็มที่ สองอันก็อิ่มไปหลายชม.ค่ะ เก่งนะค่ะ ทำทานเองไม่ต้องพึ่งแม่บ้านเลย

ผมทำไว้สิบสองลูกได้ทานทั้งอาทิตย์เลยครับ วันละลูกเช้าบ่าย

คุณอ๊อดครับ แม่บ้านนี่ก็ยังจำเป็นอยู่นะครับ อยู่คนเดียวทำกับข้าวกินคนเดียวก็เหงาเหมือนกัน

หน้า