ฉันรักเมืองไทย

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ปลากัดยังสีธงชาติไทยเลย(ยืมมาจาก Google)

ฉันรักเมืองไทย

มีเวลาได้ดูรายการฉันรักเมืองไทย เป็นรายการที่เอาฝรั่งมาออกรายการ  และเป็นฝรั่งที่รักเมืองไทยเป็นฝรั่งที่หลงรักเมืองไทยทุกคน  เป็นรายการที่ถูกเวลาในเวลาแบบนี้  (ผู้เขียนดูแล้วยังอายฝรั่งเลย)  มันน่าคิดตามดีนะฝรั่งอยากเป็นคนไทย  คนไทยอยากเป็นฝรั่ง  ฝรั่งมาทำเกษตรในภาคอีสาน  นี้ก็เป็นแรงบันดาลใจอีกละสำหรับผู้เขียนเองนะ   ตอนที่เรียนจบใหม่ ๆ นะ  ไม่เคยคิดอยากกลับบ้านเลยทำยังไงก็ได้ให้หนีจากอาชีพเกษตร

อยู่บ้านเกิดเข้าว่าเราเป็นคนยากจนนะ  (เงิน )  แต่บ้านไม่ได้เช่า  ข้าวไม่ซื้อ  ผักปลูกกินเองได้   แต่มาอยู่กรุงเทพฯเราไม่ได้เป็นคนอยากจนแล้วนะ  แต่เราเป็นคนหาเช้ากินค่ำชีวิตต้องรีบตลอด ทำงานได้เงินมาเท่าไรก็ไม่พอยิ่งทำงานหนักมากเราก็ยิ่งอยากใช้เงินมากขึ้นตามมา  ในที่สุดก็ต้องกลับบ้านกลับบ้านก็ต้องหางานให้ตัวเองทำ  ตอนนั้นคิดไม่ออกหรอก  ว่าจะทำอะไรยังคิดจะหาเงินให้ได้มาก ๆ อย่างเดียวแต่ยิ่งอยากมีเงินมากเราก็ยิ่งเป็นหนี้มากตามมาตอนเริ่มทำสวนใหม่  ๆ  เป็นหนี้ประมาณ  300,000   ได้  นับเวลามาได้ประมาณ  5  ปีก็เริ่มใช้หนี้ไปจนจะหมดแล้วกลับบ้านเมื่อ  5  ปีที่แล้วไม่มีอะไรเลย  comไม่มี  การหาข้อมูลจะลำบากมาก

จะเอาเงินที่ขายข้าวในแต่ละปีซื้อก็เสียดายเงิน  ประกอบกับในสวนต้องรอต้นไม้ที่ปลูกไว้ให้โตก็เลยตัดสินใจเข้ากรุงเทพฯ  มาเป็นคนหาเช้ากินค่ำอีกรอบละ  (คนอื่นคงไม่เป็นคนหาเช้ากินค่ำนะ  ผู้เขียนคนเดียว  จะเป็นคนใช้เงินเก่งมาก)  เข้ามากรุงเทพฯรอบนี้จะต่างจากรอบแรกก็คือใช้เงินน้อยลง  ของที่ไม่จำเป็นจะไม่ซื้อ  และจะเตรียมทุกอย่าง  ที่บ้านสวนไม่มี   เข้ามาเพื่อที่จะกลับไปอีกรอบนั้นเอง  ไม่คิดที่จะอยู่ที่นี้ไปจนตายนั้นเอง

แล้ววันที่รอคอยก็มาถึงหลังจากที่ยื่นใบลาออกเรียบร้อยแล้วจะได้กลับบ้านในเดือนมิถุนายน   อาจจะยังไม่ได้ทุกอย่างที่ต้องการแต่คงถึงเวลาแล้วนั้นเอง    ก็คงมาจากแม่อีกนะแม่บอกว่ากลับมาได้แล้วผู้เขียนเองก็ยังไม่พร้อม  พอแม่พูดว่า  (จะมาตอนอาบน้ำให้แม่หรือไง )  ถึงตอนนั้นอาจจะเสียใจไปตลอดชีวิตนะแม่พูดแค่นี้ไม่ต้องคิดอะไรแล้วค่ะคงไม่มีอะไรจะสำคัญไปกว่าแม่แล้วค่ะ  แม่จะอยู่กับเราสักกี่ปีเชียว

ความเห็น

พี่กิ่งก้าน ใบ เซพเป็นกำลังใจให้นะ

เซพเองแย่กว่าพี่อีกเป็นชาวสุพันแท้ๆยังไม่ได้ทำเลย

ต้อนนี้จะกลับไปก็ไม่ที่ดินเสียแล้วพี่น้องได้ไปหมด

ต้อนนี้ทำงานอยู่ในเมืองและก็ทำสวนเล็กๆเป็นสวนกล้องแต่ก็ภูมิใจและมีความสุข

เริ่มต้นใหม่ไปด้วยกันสู้นะเซพล้มลงแล้วก็ยื่นขึ้นทุกครั่งนึกถึงกษัตริย์ไทยของเราไว้พระองค์ไม่เคยท้อ

ไม่ต้องกลัวการเปลี่ยนแปลงค่ะ จิตใจเป็นอิสระ ชีวิตเป็นของเรา

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

มันอยากตรงที่เราจะเริ่มเปลี่ยนสิค่ะยายอี๊ด

มาขอเป็นสมาชิกใหม่ค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะ

ขอบพระคุณค่ะป้าเล็ก  ป้าหายไปนานนะค่ะ อย่าหายแบบนี้อีกนะค่ะคิดถึง

มาขอเป็นสมาชิกใหม่ค่ะ

เปิดบันทึกมาได้เจอกำลังใจจากน้องเป็นคนแรกรู้สึกมีกำลังใจแบบบอกไม่ถูกเลยค่ะ  ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจดี ๆ บางที่เราก็ต้องล้มเพื่อที่จะลุกขึ้นใหม่  ถึงจะถูกตราหน้าว่าล้มเหลวก็ตาม  พี่ติดตามอ่านบันทึกของเซพอยู่นะถึงจะไม่ได้แสดงความคิดเห็นก็ตาม  มีอะไรดี ๆ อย่าลืมเอามาบันทึกให้อ่านอีกนะค่ะ

มาขอเป็นสมาชิกใหม่ค่ะ