ลงทะเบียนเรียนวิชาน้ำหมัก

เขียนโดย วรพจน์ เอียดจันทร์ เมื่อ 22 มกราคม, 2012 - 22:19
หมวดหมู่ของบล็อก: 
ปุ๋ย, น้ำหมัก

    การใช้ชีวิตในสวนในไร่ ถ้าถามว่าหนุ๊กหรือเหนื่อยมั่งม้ายทั้งสองอย่างปนกันครับ และต้องบวกกับใจรักอีกต่างหาก ซึ่งทั้งหมดย่อมต้องมีผลข้างเคียงแน่นอน นั้นก็คือ โรคแข็ด ๆ เสียแหม็ด เข็ดทั้งเนื้อทั้งตัว ปวดเอว ปวดหลังสาระพัด และนี่คือเหตุผลที่ทำให้หาอะไรมาบรรเทา วิชาน้ำหมักครับ ขอเชิญคุณครูทุกท่านมาร่วมกันชี้แนะครับผม



  เจ็ดหมูนหรือบอระเพ็ดครับ ผมนำมาปลูกไว้ในไร่เมื่อตอนเริ่มปลูกผักใหม่ ๆ ครับ วันนี้ได้นำมาใช้ประโยชน์



  สาว ๆ มันลงมา ตามต้องการเหลือไว้พอขยายพันธ์



 และลูกยอครับ ผมบ่น ๆ ให้ ผบ.ทบ.ฟังบ่อย ๆ กับเรียกให้เหยียบบ่อย ๆ จนเกิดความรำคาญ กระทั่งไปหามาให้ผมจนได้ ต้องยกผลประโยชน์ให้



และนี่คือพยานครับผม


  


  เรียบร้อยไปหนึ่งหน่วยกิตแต่ยังไม่สำเร็จทีนะครับ



  หน่วยกิตต่อไปครับ


                  นี่ก็ทำให้ ผบ.ทบ.เดือดร้อน เพราะผมต้องเดินทางมาทำงานประจำครัผม



  รอชมตอนสำเร็จนะครับผม


             ขอบคุณบ้านสวนพอเพียงที่ทำให้มีวันนี้ ขอบคุณเพื่อน ๆ สมช.ทุกท่าน สำหรับไมตรีจิต ขอบคุณครับ


ความเห็น

สาวน้อย

22 มกราคม, 2012 - 22:29

หมักบรเพ็ด ..เรียบร้อยแล้วชิมเผื่อด้วยนะ... 2 วิชานี้ น้อยไม่ลงทะเบียนที รอลอกนะคะ

ชีวืตที่เพียงพอ..

วรพจน์ เอียดจันทร์

22 มกราคม, 2012 - 23:24

    ครับผม ๆ จะรอความมหัศจรรย์ของน้ำหมัก จะออกผลเช่นไร

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

ตี๋ ครม.

22 มกราคม, 2012 - 22:29

ได้ดองเจ็ดหมูนแล้ว ผมยังไม่ได้เริ่มเลย

พยานน่ารักนะครับ

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

วรพจน์ เอียดจันทร์

22 มกราคม, 2012 - 23:22

  ผมเอาใจช่วยเชียรและรอลุ้นนะครับครูตี๋ จะได้มีพยานไว้สักขี...

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

ธนนันท์

22 มกราคม, 2012 - 22:41

 

ลูกยอหาที่สุก ห่ามกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือคะ...ถ้าไม่มี ก็ใช้ได้ แต่เที่ยวหลังให้สุกกว่านี้ก็ได้นะคะพี่ ใจร้อนจัง...ทนปวดหลังมานานทำไมคะ...หาน้ำลูกยอที่เขาขายมากินก่อนก็ได้ค่ะ ขวดเดียวก็หายแล้ว หมักของตัวเองไว้ด้วย จะได้มีกินไปตลอด...:love:

เสิน

22 มกราคม, 2012 - 23:08

ลูกยอ รอให้สุกไม่ได้นะน้องนันท์ เพราะคนอื่นก็จ้องเก็บอยู่เหมือนกัน

สีทนได้ แต่น้องพจน์ทนไม่ได้นะ สิบอกให่

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

วรพจน์ เอียดจันทร์

22 มกราคม, 2012 - 23:20

   เห็นด้วยกับพี่เสินเป็นอย่างยิ่งครับผม

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

ดาวเรือง

22 มกราคม, 2012 - 23:13

พี่ก็หมักไปถังนึงแล้ว  เอาลูกแก่ๆมาวางไว้ไม่นานก็สุกนิ่มไปหมดแทบไม่ต้องหั่นเลย  มันก็จะแตกเองอยู่แล้ว   พี่ต้องทำไว้กินสักสิบปี  เป็นมรดกตกทอดด้วย อิอิ

วรพจน์ เอียดจันทร์

22 มกราคม, 2012 - 23:19

   ยิ่งใหญ่ครับ อย่าให้หายไปกับเรา

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

วรพจน์ เอียดจันทร์

22 มกราคม, 2012 - 23:17

   เจ๊นันท์มันสิทนบ่ไหวจริง ๆ ปวดเอวปวดหลังนาน ๆ มันก็อันตรายหลายอยู่น่า..ได้มายังงี้ก็ถมเถแล้วครับ รอให้สุกกว่านี้เห็นที อด...........?????????

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

หน้า