ผลไม้พื้นเมืองใต้(กำไร)

หมวดหมู่ของบล็อก: 

        ตอนเด็กๆ เคยชินกับผลไม้ชนิดหนึ่งค่ะ จำได้ว่าคนที่บ้านอยู่ข้างเขา (ภาคใต้เรียกภูเขาว่าเขา ภาคอิสาน เอิ้นว่าภู) แต่อย่างไรก็ภูเขานั่นแหละ ตอนสมัยเรียนชั้นประถม ขายไม่แพง มัด 25 ตางค่ะ แต่เราไม่ค่อยได้ซื้อหรอก อาศัยเพื่อนกิน วันหยุด เสาร์  อาทิตย์หรือหลังเลิกเรียนก็ไปหาเก็บกินบ้านเพื่อน คนม้ายไหรนิ...

ที่บ้านเรียก กำไร บางที่เรียก จำปูริง มะไฟลิง ตอนยายอิ๊ดทำงานป่าไม้หัวหน้าเรียกต้นสิไหร บางคนเรียก ต้นขี้ไหล (เพราะหากกินมากไป จะไหลไม่หยุดค่ะ)

ต้นแบบนี้ (ภาพนี้ยืมมาจากบล็อกอาหารยะลาค่ะ)

/>

เป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ คล้ายต้นมะไฟ ลำต้นสูง เปลือกโคนต้นขรุขระมียาง ออกดอกและผลเป็นช่อตามกิ่ง ผลอ่อนสีเขียว เปรี้ยวจัด ผลแก่สีเหลืองหรือสีแดงหมากสุก เมล็ดในมีเนื้อในคล้ายวุ้น รสหวานอมเปรี้ยว
จำปูลิงชอบขึ้นบนพื้นที่ราบใกล้ ๆ เชิงเขา ที่มีดินร่วนปนทราย ขยายพันธ์โดยใช้เมล็ด
ผลอ่อนและยอดใช้แกงเลียงได้ ผลแก่ใช้แกงส้ม ผลสุกใช้รับประทานเป็นผลไม้  แต่จำได้ว่า กินอย่างเดียวสำหรับยายอิ๊ด เนือยเคยลองกินลูกอ่อน ทั้งขม ทั้งฝาด อิ..อิ..ลูกยางพารายังเคยลอง เมาเกือบตาย

 

 

 ภาพนี้ถ่ายในตลาดค่ะ ขี้มือยายอิ๊ดเอง

อยากแนะนำค่ะยายอิ๊ดไม่ทราบภาคอื่นมีมั้ย ทานได้ค่ะ จะได้ไหลร่วมกัน.

ความเห็น

ยายอี๊ดนำมาตอนบ่ายกินเข้าไปเม็ดนึงหายง่วงเลยค่ะ

แต่ไม่รู้จักหรอกเด็กนอกนา ไม่ใช่เด็กสวน ม้ายไหรแรงหวาเหล่า

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

ยายอิ๊ดอยู่ข้างทั้งเขา ทั้งนา ทั้งเล ครบ แตไม่ค่อยรู้หวันไหรเท่าใดค่ะ

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

ลูกอะรูมิไร้   มิรู้เจงเจง

ที่อิสานไม่น่าจะมีนะครับพี่ยายอี๊ด เมล็ดปลูกได้ไหมครับ อยากปลูกอีกแล้ว สงสัยติดมาจากอาจารย์พี่สุรพลน่ะครับ..555

เมื่อจิตสงบ...ก็จะเห็นซึ่งปัญญา

เคยแว๊บๆๆ ว่าบ้านน้องโสมีนิค่ะ

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

ที่บ้านเรียกลูกจังไหร http://www.bansuanporpeang.com/node/267

ดีนะ... เป็นลูกจังไหร..

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

เรื่องนี้ของผู้ใหญ่ เจอผู้ใหญ่บอกแล้ว อิอิ (น้องแอนเรียกว่า..กำไหม อย่างเดียวกันมั้ยนิ)

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

ทั้งชื่อ ทั้งต้นไม่เคย  เจอ เลย

เจอก็วันนี้แหละ

ตอนนี้ในตลาดสดแถวใต้มีขายค่ะ

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

หน้า