ผลไม้พื้นเมืองใต้(กำไร)

หมวดหมู่ของบล็อก: 

        ตอนเด็กๆ เคยชินกับผลไม้ชนิดหนึ่งค่ะ จำได้ว่าคนที่บ้านอยู่ข้างเขา (ภาคใต้เรียกภูเขาว่าเขา ภาคอิสาน เอิ้นว่าภู) แต่อย่างไรก็ภูเขานั่นแหละ ตอนสมัยเรียนชั้นประถม ขายไม่แพง มัด 25 ตางค่ะ แต่เราไม่ค่อยได้ซื้อหรอก อาศัยเพื่อนกิน วันหยุด เสาร์  อาทิตย์หรือหลังเลิกเรียนก็ไปหาเก็บกินบ้านเพื่อน คนม้ายไหรนิ...

ที่บ้านเรียก กำไร บางที่เรียก จำปูริง มะไฟลิง ตอนยายอิ๊ดทำงานป่าไม้หัวหน้าเรียกต้นสิไหร บางคนเรียก ต้นขี้ไหล (เพราะหากกินมากไป จะไหลไม่หยุดค่ะ)

ต้นแบบนี้ (ภาพนี้ยืมมาจากบล็อกอาหารยะลาค่ะ)

/>

เป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ คล้ายต้นมะไฟ ลำต้นสูง เปลือกโคนต้นขรุขระมียาง ออกดอกและผลเป็นช่อตามกิ่ง ผลอ่อนสีเขียว เปรี้ยวจัด ผลแก่สีเหลืองหรือสีแดงหมากสุก เมล็ดในมีเนื้อในคล้ายวุ้น รสหวานอมเปรี้ยว
จำปูลิงชอบขึ้นบนพื้นที่ราบใกล้ ๆ เชิงเขา ที่มีดินร่วนปนทราย ขยายพันธ์โดยใช้เมล็ด
ผลอ่อนและยอดใช้แกงเลียงได้ ผลแก่ใช้แกงส้ม ผลสุกใช้รับประทานเป็นผลไม้  แต่จำได้ว่า กินอย่างเดียวสำหรับยายอิ๊ด เนือยเคยลองกินลูกอ่อน ทั้งขม ทั้งฝาด อิ..อิ..ลูกยางพารายังเคยลอง เมาเกือบตาย

 

 

 ภาพนี้ถ่ายในตลาดค่ะ ขี้มือยายอิ๊ดเอง

อยากแนะนำค่ะยายอิ๊ดไม่ทราบภาคอื่นมีมั้ย ทานได้ค่ะ จะได้ไหลร่วมกัน.

ความเห็น

บ้านแอนเรียก....................ลูกกำไหร

......... จะได้ไหลร่วมกัน 5555 ขำจริงยาย........Laughing

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

ร่วมด้วยช่วยกันนะแอน

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

ชอบมากเลยที่บ้านเรียกลูกไหร ลูกไหร  ตกลงไม่รู้ว่าลูกอะไร  เคยเห็นบล๊อกคุณโส อยากปลูกบ้างจังเด๋วนี้หากินยาก

bb ต้องหาซื้อเขาสักลูกด้วยค่ะ ไว้ปลูก

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

แถวบ้านมีเขาหลายลูกโชคดีไปไม่ต้องซื้อ ไม่งั้นอดปลูกแล้วยายอี๊ด คนในเขานิ

เห็นที่บล็อกโสทร  หนหนึ่ง  ดีใจ   ที่เดี๋ยวนี้  ยังมีขาย

เคยเห็นในบล็อกผู้ใหญ่ แต่ชื่อไม่เพราะ

รูปสุดท้าย..เหมือน..ชูปาจุ๊บรสส้มค่ะ

 

ผลกำไหร ถ่ายภาพเปลือย  โห ลืมไป ต๊าย..ตาย เปลือยเลย..

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

เคยกิน  แต่เดี๊ยวนี้คงหากินยาก

ฝากยายอี๊ดกินแทนกัน ไหลแทนกันนะ

จะให้เราไหล คนเดียว ไม่ยอมหรอก ต้องไหลกันทั้งบ้านสวน

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

หน้า