ผลไม้พื้นเมืองใต้(กำไร)

หมวดหมู่ของบล็อก: 

        ตอนเด็กๆ เคยชินกับผลไม้ชนิดหนึ่งค่ะ จำได้ว่าคนที่บ้านอยู่ข้างเขา (ภาคใต้เรียกภูเขาว่าเขา ภาคอิสาน เอิ้นว่าภู) แต่อย่างไรก็ภูเขานั่นแหละ ตอนสมัยเรียนชั้นประถม ขายไม่แพง มัด 25 ตางค่ะ แต่เราไม่ค่อยได้ซื้อหรอก อาศัยเพื่อนกิน วันหยุด เสาร์  อาทิตย์หรือหลังเลิกเรียนก็ไปหาเก็บกินบ้านเพื่อน คนม้ายไหรนิ...

ที่บ้านเรียก กำไร บางที่เรียก จำปูริง มะไฟลิง ตอนยายอิ๊ดทำงานป่าไม้หัวหน้าเรียกต้นสิไหร บางคนเรียก ต้นขี้ไหล (เพราะหากกินมากไป จะไหลไม่หยุดค่ะ)

ต้นแบบนี้ (ภาพนี้ยืมมาจากบล็อกอาหารยะลาค่ะ)

/>

เป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ คล้ายต้นมะไฟ ลำต้นสูง เปลือกโคนต้นขรุขระมียาง ออกดอกและผลเป็นช่อตามกิ่ง ผลอ่อนสีเขียว เปรี้ยวจัด ผลแก่สีเหลืองหรือสีแดงหมากสุก เมล็ดในมีเนื้อในคล้ายวุ้น รสหวานอมเปรี้ยว
จำปูลิงชอบขึ้นบนพื้นที่ราบใกล้ ๆ เชิงเขา ที่มีดินร่วนปนทราย ขยายพันธ์โดยใช้เมล็ด
ผลอ่อนและยอดใช้แกงเลียงได้ ผลแก่ใช้แกงส้ม ผลสุกใช้รับประทานเป็นผลไม้  แต่จำได้ว่า กินอย่างเดียวสำหรับยายอิ๊ด เนือยเคยลองกินลูกอ่อน ทั้งขม ทั้งฝาด อิ..อิ..ลูกยางพารายังเคยลอง เมาเกือบตาย

 

 

 ภาพนี้ถ่ายในตลาดค่ะ ขี้มือยายอิ๊ดเอง

อยากแนะนำค่ะยายอิ๊ดไม่ทราบภาคอื่นมีมั้ย ทานได้ค่ะ จะได้ไหลร่วมกัน.

ความเห็น

ยายอิ๊ดรู้จักพืชพวกนี้และเรียกเหมือนผมเลย แสดงว่าเกิดไล่เลียกับผมแม่น(อายุ)

ยายอิ๊ด แก่แล้วค่ะ  แก่ง่าย  ตายยากนิ

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

ผมได้เห็น ผลไม้พื้นบ้านใหม่ๆ อีกแล้ว ขอบคุณ ครับ

หากมีโอกาส ยายอิ๊ดจะนำมาฝากอีกค่ะ

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

        เคยทำงานที่..จ.ยะลา  เมื่อ ปีประมาณ 2520-2539..ได้ลอง  กินจำ ปู ริ้ง..จึงตื่นเต้นมาก..ดีใจจังที่  ยาอี๊ด มีภาพ มาทบทวนความหลัง..จำชื่อได้แต่ไม่รู้..มาจากไหน..ผลไม้พื้นเมือง..ถ้ามีที่มากๆอยากจะปลูก..ทุกๆ  อย่าง..เลยล่ะ

มีคนมาร่วมไหล กับยายอิ๊ดอีกคนแล้ว

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

หน้า