ผลไม้พื้นเมืองใต้(กำไร)

        ตอนเด็กๆ เคยชินกับผลไม้ชนิดหนึ่งค่ะ จำได้ว่าคนที่บ้านอยู่ข้างเขา (ภาคใต้เรียกภูเขาว่าเขา ภาคอิสาน เอิ้นว่าภู) แต่อย่างไรก็ภูเขานั่นแหละ ตอนสมัยเรียนชั้นประถม ขายไม่แพง มัด 25 ตางค่ะ แต่เราไม่ค่อยได้ซื้อหรอก อาศัยเพื่อนกิน วันหยุด เสาร์  อาทิตย์หรือหลังเลิกเรียนก็ไปหาเก็บกินบ้านเพื่อน คนม้ายไหรนิ...

ที่บ้านเรียก กำไร บางที่เรียก จำปูริง มะไฟลิง ตอนยายอิ๊ดทำงานป่าไม้หัวหน้าเรียกต้นสิไหร บางคนเรียก ต้นขี้ไหล (เพราะหากกินมากไป จะไหลไม่หยุดค่ะ)

ต้นแบบนี้ (ภาพนี้ยืมมาจากบล็อกอาหารยะลาค่ะ)

/>

เป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ คล้ายต้นมะไฟ ลำต้นสูง เปลือกโคนต้นขรุขระมียาง ออกดอกและผลเป็นช่อตามกิ่ง ผลอ่อนสีเขียว เปรี้ยวจัด ผลแก่สีเหลืองหรือสีแดงหมากสุก เมล็ดในมีเนื้อในคล้ายวุ้น รสหวานอมเปรี้ยว
จำปูลิงชอบขึ้นบนพื้นที่ราบใกล้ ๆ เชิงเขา ที่มีดินร่วนปนทราย ขยายพันธ์โดยใช้เมล็ด
ผลอ่อนและยอดใช้แกงเลียงได้ ผลแก่ใช้แกงส้ม ผลสุกใช้รับประทานเป็นผลไม้  แต่จำได้ว่า กินอย่างเดียวสำหรับยายอิ๊ด เนือยเคยลองกินลูกอ่อน ทั้งขม ทั้งฝาด อิ..อิ..ลูกยางพารายังเคยลอง เมาเกือบตาย

 ภาพนี้ถ่ายในตลาดค่ะ ขี้มือยายอิ๊ดเอง

อยากแนะนำค่ะยายอิ๊ดไม่ทราบภาคอื่นมีมั้ย ทานได้ค่ะ จะได้ไหลร่วมกัน.