บล็อกของ มานี มานะ วีระ ชูใจ

หลังจากด้อมๆมองๆอยู่พักโตก็เอาหละว้า..าจะรอให้ฝนตกใส่จนเป๊ยกไปทั้งตัวก่อนหรืองัย..ถึงจะยอมแวะเข้าไปเคาะประตูเข้าสู่ร่มเงาชายคาแห่งบ้านน้อยหลังนี้ ก็เลยตัดสินใจอย่างแน่วแน่ว่าจะมาขอแบ่งที่พักปักปันน้ำใจจากทุกท่าน..ผู้อาวุโสที่คราคร่ำไปด้วยอริยะปราชญ์เดินดินของครอบครัวนี้..เพื่อกระผมจะได้ซึมซับตั้งหลักปักใจในไออุ่นของแสงแห่งความพอเพียงบ้าง...แต่ก็เล่นเอาซะเหงื่อโซกเหมือนกันครับ เพราะ เจ้ายามรหัสเขาบอกว่า ง่ายไปน้อง กลับไปแต่งตัวเก็บชายเสื้อไว้ในกางเกงให้เรียบร้อยก่อนแล้วค่อยเข้ามาใหม่ ก็เลยเอา ชูใจกับ มานี มาด้วยพี่ยามรหัสเลยใจอ่อ