บล็อกของ ลุงพี

ตั้งแต่ปลายปี พ.ศ.2548 เป็นต้นมา ผมและแฟนได้เปลี่ยนแนวการท่องเที่ยวจากการพักรีสอร์ทสวยๆ กินอาหารอร่อยๆ ตามคำแนะนำจากนิตยสารท่องเที่ยว มาเป็นการท่องเที่ยวไปตามอุทยานแห่งชาติ กางเต้นท์นอน ทำอาหารกินเองในแบบแค้มปิ้ง(ย่าง ทอด ลวก) พอดีไปดูรูปเก่าๆเข้า เลยคิดว่าเอามาแบ่งปันเพื่อนๆสมาชิกดีกว่า และเพื่อให้เข้ากับช่วงเวลาต้นหน้าฝนนี้ ผมขอแนะนำสถานที่แห่งนี้เลยครับ

"อุทยานแห่งชาติทุ่งแสลงหลวง"

เช้านี้ดีใจ มีต้นกล้าใหม่งอกออกมา เพาะเพียงแค่สองวัน ทันใจดีแท้ๆ

เมล็ด หมากตะไก้(อีสาน) หลุ่มนก(ใต้) หรือกำแพงเจ็ดชั้น(สมุนไพร)

วันที่ผมตัดสินใจยื่นใบลาออกจากงานประจำเมื่อ 6 ปีก่อน คำถามที่พรั่งพรูกันเข้ามาจากคนรู้จักคือ "คุณจะไปทำอะไร" คำตอบคือ "ผมจะไปอยู่บ้านสวน ปลูกผักปลูกหญ้ากิน" ซึ่งเป็นคำตอบที่หลายคนไม่เชื่อ ต่างคนต่างคิดไปในแนวทางของตน ส่วนมากจะคิดว่าผมไปอยู่บริษัทคู่แข่ง จนทำให้ผู้บริหารในบริษัทตัดสินใจจ้างผมให้อยู่ต่อในตำแหน่งที่ปรึกษาตลอดมาจนถึงบัดนี้

เดินลัดเลาะชมสวนลุงพีกันต่อนะครับ ตอนนี้จะพาไปดูรอบๆบริเวณ เริ่มต้นด้วยต้นไม้ที่ได้มาจากการเป็นสมาชิกบ้านสวนฯอย่างแท้จริง

ปรกติช่วงเดือนเมษาในหน้าร้อน ที่อื่นๆจะแห้งแล้งแต่ที่สวนลุงพีกลับตรงกันข้าม เพราะจะเป็นช่วงที่ชลประทานปล่อยน้ำเข้าที่นา ทำให้สวนของผมจะอุดมสมบูรณ์ไปด้วยน้ำ(และหญ้าคา) เลยต้องเข้าไปดูหน่อยว่าจะมีต้นอะไรถูกน้ำท่วมบ้าง เลยมีโอกาสได้เก็บภาพและเมล็ดพันธุ์มาฝากเพื่อนๆสมาชิกบ้านสวนฯด้วย ขอเริ่มต้นด้วย "โด่ไม่รู้ล้ม"

อาทิตย์ก่อนผมได้รับโทรศัพท์จากรุ่นพี่ที่สนิทกันท่านหนึ่ง ชักชวนให้ไปที่บ้านเพื่อขอแนะนำในการใช้งานดิจิตอลกีต้าร์รุ่น You Rock Guitar หลังจากลองเล่นดูสักครู่ โคลงโลกนิติก็ปรากฏลางๆขึ้นในใจ

"เจ็ดวันว่างเว้นดีดซ้อม ดนตรี
อักขระห้าวันหนี เนิ่นช้า"

ผมมีโอกาสได้สนทนาธรรมกับสมาชิกบ้านสวนฯหลายคน มักจะได้รับคำถามเกี่ยวกับการทำบุญทำทานเป็นประจำจึงขอนำเกร็ดและประสบการณ์ตรงมาเล่าสู่กันฟัง อย่าเชื่อ อย่าคล้อยตาม แต่ยินดีถ้าท่านจะลองปฏิบัติตาม เห็นว่าดีก็ทำต่อไป เห็นว่าไร้สาระก็เลิกทำ

จาก "ศีล สมาธิ ปัญญา" ซึ่งเป็นกิจของสงฆ์แล้ว

กลับจากลำพูนมีกล่องพัสดุไปรษณีย์มา รู้ทันทีว่าต้องส่งมาจาก สมช.บ้านสวนฯแน่ๆ รีบแกะออกดู โอ้โห.....ลาภปาก มันสีม่วงจากพี่ทราย(เรียกตามน้องๆ) แต่เอ...ทำไมส่งมาแค่สองหัวเอง แค่นี้จะพอกินหรือเนี่ยะ