บล็อกของ ลุงพี

พุทธศาสนิกชนฝ่ายคฤหัสถ์ควรรู้จักพระวินัยบางข้อของพระภิกษุสงฆ์ไว้ด้วย เพราะว่าพระภิกษุสงฆ์มีหน้าที่อันสำคัญที่สุดคือ รักษาตัวอย่าให้มีโทษทางพระวินัย จึงจะสมเป็นที่ไว้วางพระราชหฤทัยของพระบรมศาสดาและจะได้สมเป็นผู้ที่ตั้งอยู่ในฐานะเป็นนาบุญของชาวโลก ไม่บริโภคจตุปัจจัยของเขาให้เปลืองเปล่า 

ด้วยเหตุนี้ เพื่อที่จะให้คฤหัสถ์ บุรุษ-สตรีทั้งหลายช่วยกันรักษาภิกษุสงฆ์ให้บริสุทธิ์เป็นนาบุญอย่างดีจะได้เพิ่มปริมาณผลแห่งพืชบุญที่บริจาคหว่านลงไปให้มากยิ่งๆ ขึ้น
จึงได้รวบรวมพระวินัยบางข้อที่คฤหัสถ์ทั้งบุรุษและสตรีควรทราบนำมาเรียบเรียงเป็นข้อๆพอเป็นแนวทางแห่งการศึกษาและปฏิบัติสำหรับคฤหัสถ์

"ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย กิจใดที่ศาสดาผู้แสวงหาประโยชน์เกื้อกูล ผู้อนุเคราะห์เอื้อเอ็นดู พึงกระทำแก่สาวก กิจนั้นเรากระทำแล้ว แก่เธอทั้งหลาย

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย นั่นโคนไม้ นั่นเรือนว่าง ขอเธอทั้งหลายจงเพ่งพินิจ อย่าประมาท อย่าต้องเป็นผู้เดือดร้อนใจ ในภายหลังเลย นี้คืออนุศาสนีของเราสำหรับเธอทั้งหลาย"

เป็นถ้อยคำจากพุทธพจน์ที่เปล่งออกจากปากท่านพระอาจารย์ไพบูลย์ (ผ.อ.ศูนย์ปฏิบัติธรรม วัดป่าดอนหายโศก อ.หนองหาน จ.อุดรธานี)ทุกครั้งหลังจากจบชั่วโมงการนั่งสมาธิ วันละสี่ครั้งตลอดเจ็ดวันแห่งการหลีกเร้นปฏิบัติ และผลแห่งการปฏิบัติธรรม เอหิปัสสิโกก็พลันบังเกิด คือความที่อยากจะเชิญชวนญาติมิตรให้ได้ไปทดลอง ไปสัมผัสรสแห่งพระธรรมด้วยกันบ้าง จึงไม่ลังเลและรีรอที่จะเขียนบล็อกนี้ก่อนเรื่องอื่นๆทางโลกจะเข้ามารบกวนมากไปกว่านี้

ได้เห็นภาพถ่ายฝีมือน้องโกโก้ตอนงานวันเกิดเว็บ ผมทึ่งในสายตาและมุมมองของเด็กคนนี้ ว่าจะเขียนบอกท่านประธานตั้งแต่ตอนนั้น ก็มีเรื่องอื่นๆมาเป็นเหตุให้ลืมไปเสียสนิท (ตามวิสัยคนชรา)

ตั้งแต่ปลายปี พ.ศ.2548 เป็นต้นมา ผมและแฟนได้เปลี่ยนแนวการท่องเที่ยวจากการพักรีสอร์ทสวยๆ กินอาหารอร่อยๆ ตามคำแนะนำจากนิตยสารท่องเที่ยว มาเป็นการท่องเที่ยวไปตามอุทยานแห่งชาติ กางเต้นท์นอน ทำอาหารกินเองในแบบแค้มปิ้ง(ย่าง ทอด ลวก) พอดีไปดูรูปเก่าๆเข้า เลยคิดว่าเอามาแบ่งปันเพื่อนๆสมาชิกดีกว่า และเพื่อให้เข้ากับช่วงเวลาต้นหน้าฝนนี้ ผมขอแนะนำสถานที่แห่งนี้เลยครับ

"อุทยานแห่งชาติทุ่งแสลงหลวง"

เช้านี้ดีใจ มีต้นกล้าใหม่งอกออกมา เพาะเพียงแค่สองวัน ทันใจดีแท้ๆ

เมล็ด หมากตะไก้(อีสาน) หลุ่มนก(ใต้) หรือกำแพงเจ็ดชั้น(สมุนไพร)

วันที่ผมตัดสินใจยื่นใบลาออกจากงานประจำเมื่อ 6 ปีก่อน คำถามที่พรั่งพรูกันเข้ามาจากคนรู้จักคือ "คุณจะไปทำอะไร" คำตอบคือ "ผมจะไปอยู่บ้านสวน ปลูกผักปลูกหญ้ากิน" ซึ่งเป็นคำตอบที่หลายคนไม่เชื่อ ต่างคนต่างคิดไปในแนวทางของตน ส่วนมากจะคิดว่าผมไปอยู่บริษัทคู่แข่ง จนทำให้ผู้บริหารในบริษัทตัดสินใจจ้างผมให้อยู่ต่อในตำแหน่งที่ปรึกษาตลอดมาจนถึงบัดนี้

เดินลัดเลาะชมสวนลุงพีกันต่อนะครับ ตอนนี้จะพาไปดูรอบๆบริเวณ เริ่มต้นด้วยต้นไม้ที่ได้มาจากการเป็นสมาชิกบ้านสวนฯอย่างแท้จริง