บล็อก

ฤกษ์ดีมาเขียนบล็อกกันใหม่

พบกันวัดเขาขุนพนม

ไม่ได้ลงรูปนาน ความเก่งหายไปเลยค่ะ จะพยายามค่ะ          

ขนุุนปลูกหนาเกือบๆ7 ปีค่ะเพิ่งจะออกลูกมาใช้ชม มาเลยค่ะ 6 ลูก

ปีนี้น้ำมีเหลือเฟือทีเดียว ทั้งต้นไม้และต้นหญ้าต่างก็เจริญเติบโตดี เห็นความเขียวของต้นไม้ก็ชื่นใจดีตามสมควรครับ

ที่ไร่ก็ยังเหมือนเดิมครับ ต้นไม้ก็ยังโตอย่างช้าๆ คงเป็นเพราะผมอาจจะปล่อยให้เค้าโตเองตามธรรมชาติ  ปล่อยให้เค้าปรับตัวกับสภาพแวดล้อมที่เค้าไม่ใช่ต้นไม้ประจำถิ่น เช่นอินทผลัม ตาล ลาน มะต๋าว พะยอม

        จากวันนั้น ที่เอาการบ้านเข้ามาส่ง โครงการ ฯ แม้คิดถึง สมช. อยู่มิวาย แต่ด้วยภารกิจที่ต้องรีบสะสาง ก่อนพเนจรลงใต้ ประการหนึ่ง กอปรด้วยหาสาระ ที่จะมาคุยด้วยแสนยาก จึงได้แค่วนเวียนอยู่นอกรั้วบ้าน ....

        อารัมภกถามาถึงตอนนี้ หลาย ๆ ท่านคงมีคำถามในใจขึ้นมาแล้วว่า ‘งั้นตอนนี้ ว่างงานล่ะซี’ หรือไม่ก็ ‘มีสาระอะไรมาเล่าขานกระนั้นหรือ’

               ก็ใคร่วิสัชนาตรง ๆ ว่า “ไม่ใช่ทั้งสองประการแหละ” ....

        เอาล่ะ ... ไม่ต้องถามต่อแล้วหละ ... บอกให้ซะเลยว่า หาเรื่องมา “เพราะคิดถึง ครับ” แต่ครั้นจะมามือเปล่า ก็กระไรอยู่ ... มีสิ่งติดไม้ ติดมือ มาก่อความรำคาญให้ผู้อ่านบ้าง ก็รู้สึกว่าจะสะใจพอสมควร ฮึ ๆ ๆ ๆ...

              เอ้า ... ไปดูกัน ว่าเอาอะไรมา ...????

        เช้าวันหนึ่ง ... ในฤดูฝน ที่ฝนตกบ้าง ไม่ตกบ้าง สุดแท้แต่อารมณ์พระพิรุณ (ก็วันนี้ แหละ แต่แกล้งเพ้อเจ้อ ไปตามประสา สว. ว่างั้นเหอะ) ... ขณะคว้าขวดนั่น หยิบขวดนี่ ลากขวดโน่น ฯลฯ. สี่ซ้าห้า ขวด ซึ่งภายในบรรจุไว้ด้วยน้ำชีวภาพ ต่างชนิดกัน มาเทลงให้สมัครสมานในกะละมังพลาสติกใบเขื่องใบหนึ่ง เพื่อฉีดพ่น รด เหล่าไม้ที่ปลูกไว้บนที่ว่างรอบ ๆ บ้าน ...!!!

        พลันฉุกคิดขึ้นว่า ‘อันตัวเรานี้ เคยแสดงเจตจำนง เข้าร่วม “โครงการ ผักข้างบ้าน ฯ” ไว้ เมื่อ เจ็ด – แปด ปีก่อน …!!! แต่ไม่ได้เข้ามาบ้านใหญ่ซะนาน จึ่งไม่ทราบว่า โครงการที่ว่า ยังคงดำเนินอยู่หรือไม่ ...???

        อย่ากระนั้นเลย จำจะเข้าไปหยั่งเชิงดู เห็นทีจะดีกว่า ... (สำนวนยี่เก ไปป่ะ) หากโครงการ ยังไม่เลิกล้มแล้วไซร้ จะได้ถือโอกาสส่งการบ้านซะบ้าง ... ว่า ๆ ไปแล้วน่าจะติด ร. หรือไม่ก็ 0 (สูญ) นะ ก็ค้างไว้นานนักนี่ ฮึ ๆ ๆ ...

             เอ้า ... เข้าไปดูกัน ...