ตั้งเมือง
เปิดเพลงฟังให้ใจเย็นๆก่อนครับแล้วอ่านไปพลาง
คำสำคัญ:ตั้งเมืองเอามาจากการเล่นหนังตะลุงเวลาก่อนจะเล่นหลังจากไหว้ครูก็มีการตั้งเมืองเล่าประวัติว่ามีเมืองชื่ออะไรเจ้าเมืองชื่ออะไรทำนองนั้นก่อนดำเนินเรื่องที่จะเล่นครับ
*-ทำท่าตั้งเมืองแล้ว ช่างไฟฟ้ามาตัดไฟซ่อมหม้อแปลงหน้าบ้าน รอๆให้ไฟฟ้ามา พอไฟมาอารมณ์ศิลปินไปหมดแล้ว เขียนไม่ออกครับ วันนี้ลองดูใหม่
**-ตระเวนหาซื้อที่ดินทำสวนไปหลายที่ด้วยแรงกระตุ้นภายในใจที่ระอุด้วยอารมณ์ต้องการทำสวนหลังจากที่สูญเสียเวลาในชีวิตไปมาก มาลงตัวที่สวนมะพร้าวเก่าดังในรูป แล้วก็ตั้งเมือง ในรูปต้องโค่นต้นมะพร้าวออกให้บ้านงอกขึ้นมาประมาณปี 2542 เห็นบริเวณที่มอเตอร์ไซค์จอดเป็นหญ้าไม่สูงนะครับ ทีนี้ด้วยความไม่มีความรู้เกี่ยวกับการทำสวนเลย ฟังมาว่าที่ดินที่ทิ้งร้างมานานควรไถซักครั้งเพื่อพลิกหน้าดินจึงไปว่าจ้างรถไถมาไถเพื่อพลิกหน้าดิน
*-พอไถได้ซักพักทีนี้หญ้าคาที่ขึ้นอยู่สวนข้างๆปลิวมาขึ้นเต็มเลย พอหาเวลาได้ก็ตัดหญ้ากันเถิดเทิง ไม่ต้องทำอะไรแล้ว ใครที่มีที่ดินไม่มากอย่าเอาอย่างนะครับ ให้ขุดและพรวนดินเฉพาะที่จะปลูกจะได้ไม่ต้องมาจัดการกับหญ้า ตอนนี้รกมากตัดแล้วเดี๋ยวก็ขึ้นมาใหม่ไม่เฉพาะหญ้าคา ต้นวัชพืชหลายๆอย่างเต็มไปหมด
*-ผมไม่ได้คิดจะปลูกมะพร้าว อยากจะปลูกกล้วย มังคุด ละมุด น้อยหน่า ลำไย มะเฟือง มะไฟ ไชโยโห่ฮิ้ว
***แต่เพื่อนสวน(ไม่ใช่เพื่อนบ้าน)ทักว่าจะโค่นไปทำมั๊ยมันขายได้
**ผมปอกไม่เป็นครับ
*** ให้คนเลี้ยงลิงขึ้นให้ เขาปอก เขาขายเสร็จเดี๋ยวเขาเอาเงินมาให้ ซำบาย
** เอาก็เอาครับ
*-ผลคือ 2 เดือนเอามาให้ซัก ร้อยสองร้อย พอนานเข้าไม่ให้เลยต้องมีคนไปทวง แต่เขาขึ้นไม่ได้หยุด ในที่สุดเพื่อนสวนก็บอกว่าหาคนใหม่มาขึ้นแล้วให้ผมหัดปอก เอาก็เอา มาดูพัฒนาการการปอกมะพร้าวของผมกันครับ เริ่มต้นด้วยการใช้เครื่องมือปอกทีมีลักษณะเหมือนกรรไกรดังรูป
ทีนี้การใช้เครื่องมือแบบนี้มันช้าแล้วต้องใช้พร้ามาถากเกลาอีก เลยฝึกใช้เครื่องมือแบบใหม่ซึ่งคนไม่เคยทำต้องระวังบาดมือได้และผมก็โดนบาดบ่อย
ทีนี้เวลาเข้าสวนงานที่หลักที่ทำคือปอกมะพร้าวกับตัดหญ้า สิ่งที่ฝันไว้ว่าจะได้ปลูกได้ชื่นชมต้นไม้เหมือนฝันที่ทดลองเขียนบล๊อกที่เล่าไว้ก็ดูห่างเหมือนดูดวงดาว ที่คิดจะทำคือทำเพื่อความสบายใจที่นั่งดูเป็ดว่ายน้ำก็ลางเลือน มากลายเป็นหาเงินหาไปทำไมไม่รู้ ที่หนักเข้าไปอีกคือ เพื่อนๆสวน(ไม่ใช่เพื่อนๆบ้าน)บอกว่าโค่นมะพร้าวปลูกยางซีเงินดีนะ เอาคำพูดของโจนจันไดมาขยายนะครับ เมื่อก่อนคนทำงานเพียง 3-4 เดือนต่อปีมีกินไม่ลำบาก เดี๋ยวนี้ทำงานวันละ8-10 ชั่วโมงต่อวันแต่ไม่พอ ตรงนี้ลองกลับไปฟังโจนจันไดที่ในบล๊อกเก่าของผมหรือในยูทูปนะครับ โจน จันไดบอกว่านกหากินหนอนพออิ่มก็ร้องเพลง บินไปบินมา แต่คนทำงานวันละ8ชั่วโมงทั้งปีแต่ไม่พอจะกินจะใช้เพราะเราเอาเงินเป็นตัวตั้ง หาเท่าไหร่ก็ไม่พอครับ กลับเข้าเรื่ิองสวนดีกว่า ก็หาต้นไม้ที่ตั้งใจปลูกมาแทรกลงตรงที่ว่างระหว่างต้นมะพร้าวการปลูกแบบนี้มีปัญหาคือต้นจะสูงเพราะต่างก็พยายามขึ้นไปหาแสงแดด ผลไม้บางอย่างสอยไม่ถึง บ้างก็แมลงวันทองเจาะวางไข่
รอดบ้างตายจากทางมะพร้าวหล่นใส่บ้างปลวกกัดกินรากบ้าง ผมก็ได้เข้าสวนบ้างเฉพาะวันเสาร์ถ้าวันอาทิตย์ด้วยก็เหนื่อยมากวันจันทร์ต้องไปทำงานอีก หลายปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ต้นไม้บางอย่างก็ออกลูกมาให้เห็นเช่นขนุน และส้มโอออกมาครั้งเดียวแล้วยังไม่เคยออกมาอีกเลย ส่วนขนุนก็ออกลูกมาประหล็อมประแหล็ม ปีนึงผมใส่ปุ๋ยขี้ไก่ครั้งเดียวครั้งละประมาณ 5000 บาทกระสอบละ50บาท ขนเองแต่ผลไม้ไม่มีลูกออกมาเป็นรายได้ มีแต่มะพร้าวอาจเป็นไปได้ในเหตุผลที่ปีแรกผมใส่ปุ๋ยอินทรีย์เยอะหน่อยตอนหลังไม่ค่อยได้ใส่ ใส่แต่ขี้ไก่มาหยุดตอนมีโรคไข้หวัดนก แต่ปอกมะพร้าวแล้วเอาไปขาย เคยฟังว่าในป่าไม่ต้องใส่ปุ๋ยเพราะผลไม้หล่นมาแล้วก็เน่ากลายเป็นปุ๋ยคืนสู่ต้นไม้ แต่เวลาคนปลูกได้ผลก็จะขนไปกินไปขายดินก็จะขาดปุ๋ยไปเรื่อยๆ ผลไม้เลยไม่ค่อยออกลูก จะต้องใส่ปุ๋ยให้กับดิน
ทีนี้พออยู่ไปๆก็มีเพื่อนมาอยู่ด้วย เช่นผึ้ง ตุ๊กแก งู กิ้งก่า อึ่งอ่าง ไส้เดือน ขุดลงไปก็เจอไส้เดือนแสดงว่าดินน่าจะดี แต่ต้นไม้ไม่มีลูก ผมพยายามไม่ใช้ปุ๋ยเคมีและยาฆ่าแมลง จะใช้เท่าที่จำเป็น มีหนอนมาเจาะต้นส้มโอ มะม่วง ขนุน ผมถากหาหนอน เอายาฉุนละลายน้ำฉีด ปรากฏว่าไม่อยู่ตายไปหลายต้น เพื่อนสวนบอกว่าให้ใช้ฟูราดานฝังที่โคนผมไม่ทำบอกว่าเราต้องกิน ผลคือต้นไม้ตายบ้าง กิ่งไม่เหลือผมเพราะผมถากไปหาตัวหนอนที่ชอนไชไปถึงโคนต้น เร็วๆนี้หนอนเจาะต้นขนุนตายไปอีกต้นแล้ว เวลาเขียนก็คิดว่าจะเขียนให้ครอบคลุมเนื้อหา ลืมประเด็นต้องกลับไปอ่านบล็อกที่ผ่านมา ทีนี้ว่าเรื่องขุดบ่อริมสายน้ำในบล็อกเก่า ขุดกันเองครับ ผมชอบทำเองไม่ชอบจ้าง
พอขุดแล้วบางปีทีแล้งน้ำเข้าบ่อไม่ทันกับการสูบน้ำไปใช้งานก็ต้องมาขุดเพิ่มครับบ่อนี้เป็นบ่อเดียวกับที่เล่าในบล๊อกเก่าๆว่ามีผึ้งมาสร้างรังเพราะปิดไว้นาน
ไม่มีฟ้าใช้ก็สูบกับปั๊มน้ำที่ฉุดด้วยเครื่องยนต์เล็ก พอมีความรู้อยู่บ้างพอเครื่องขัดข้องก็ซ่อมเองไม่ขัดใจที่ต้องยกเครื่องไปที่ร้านแล้วรอ
มาปีนี้มีเงาะออกมาบ้างปลูกไว้แล้วรอดตาย 4 ต้นอีกมีอยู่ต้นหนึ่งงอกจากเมล็ดที่กินแล้วขว้างไป ต้นที่ออกลูกมากที่สุดคิดว่าไม่ถึง 5 กิโลกรัมยังไม่สุกดีแต่หวานกรอบดีแม้แต่ลูกยังเขียวอยู่ ต้นนี้ครับ ปีก่อนเคยออกลูกมาไม่เกิน 2 กิโลกรัม ปีนี้เยอะหน่อยหวานกรอบดี อ๊อด(ซี่)มารู้จักต้นเงาะกันเด้อ
ต่อไปก็มังคุดปลูกไว้ 10 กว่าต้นบางต้นก็โดนทางมะพร้าวหล่นใส่ไม่ได้หยุดน้อยใจก็เลยลาโลกไป บางต้นได้ฮวงจุ๊ยไม่ดีเลยไม่โตสูงแค่ความสูงของผมใบก็ไม่ค่อยมี บางต้นก็โตหน่อยแต่ไม่ยอมออกลูก บางต้นออกมาลูกเดียว บางต้น 2-3 ลูก มีอยู่ต้นนึงประมาณซัก 20 ลูกซึ่งมากที่สุด ต้นนี้ครับ
ลองก็องปลูกมาตั้งแต่ปี 2542 มาปีนี้เพิ่งสอนเป็น ปลูกไว้ประมาณ 10 ต้นหลายต้นยังไม่มีลูก บางต้นมีช่อเดียว 2-3ช่อก็มี มีอยู่ต้นหนึ่งมีช่อเยอะหน่อย
ผ่านไปอีกหน่อยลูกโตขึ้น น่าภูมิใจนะปลูกมารดน้ำใส่ปุ๋ยมากับมือตัวเองมา12-13ปี
อยากชิมดูจะหวานมั๊ยน๊า? เดินๆดูพบว่ามีผู้มาชิมตัดหน้าไปแล้ว พอลองมาชิมดูก็เข้าใจว่าที่ผู้มาชิมก่อนหน้าทำไมถึงชิมแบบนี้
ลองปลิดมาชิมดูเปรี้ยวจี๊ด มิน่าล่ะผู้มาชิมก่อนหน้าจึงชิมไว้แบบนี้ ขี้สงสัยว่าลูกนี้เปรี้ยวลูกต่อไปจะเปรี้ยวหรือเปล่า ช่างขี้สงสัยจริงนักชิมเนี่ย
ต้นอะไรไม่รู้เพิ่งกำลังจะเหี่ยว ดมดูเหม็นแต่ไม่มาก ดีเหมือนกันระบบนิเวศ ขึ้นๆมาเถอะมาอยู่ด้วยกัน
สโมสรผึ้งน้อย
รังใหญ่แต่ได้น้ำผึ้งนิดเดียว
ตัวสีขาวคือตัวอ่อนผึ้งติดค้างป้าเล็กที่สงสัยความแตกต่างระหว่างตัวอ่อนผึ้งกับตัวอ่อนหนอนผีเสื้อ
เบื่อจะอ่านกันแล้วมั๊งบล๊อกนี้ไม่ค่อยจะมีอะไรให้น่ายิ้มหรือหัวเราะได้ แต่มีข้อคิดฝากคนที่เบื่องานประจำจะลาออกมาทำสวน ผมอยากฝากข้อคิดไว้ดังนี้
1.ต้องมีอุดมการณ์ที่อยากจะทำสวนจริงๆ ต้องเข้าใจความเหนื่อยยากไม่ท้อยกเลิกกลางคัน ถ้าลาออกจากงานมาแล้วพบว่าการทำสวนมันเหนื่อยยาก และรายได้ไม่แน่นอนและไม่ดีเหมือนงานที่เคยทำจะหวลกลับไปทำงานอย่างเดิมมันไม่่ง่าย จึงต้องใคร่ครวญให้ดีก่อน
2.ต้องมีความรู้ในเรื่องต้นไม้ที่จะปลูก ไม่มีก็ต้องค้นคว้าสอบถาม ต้องวางแผนหากจะหวังรายได้จากการทำสวน สำหรับผมทำเพราะอยากทำ ผมไม่หวังรายได้จากการทำสวนครับ
3.การทำสวนยังต้องหวังพึ่งธรรมชาติอยู่ จะหวังผลร้อยเปอร์เซ็นไม่ได้ และต้องลดการใช้สารเคมีลงหรือไม่ใช้เลย ต่อไปดินฟ้าอากาศจะแปรปรวนกว่านี้จากการที่คนไปเร่งให้ได้ผลผลิตมากๆจึงใช้สารเคมีกันอย่างบ้าคลั่ง
4.เวลามีค่าดั่งทองคำใช้เวลาให้เป็น เวลาเป็น one way traffic เก็บสต๊อกสำรองไม่ได้ไม่ควรล้อเล่นกับชีวิต อย่าคิดว่าเราจะแข็งแรงอย่างที่เป็นอยู่ตลอดไปข้อนี้ใช้ได้กับทุกอาชีพทุกคน
นี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่ผมระบุไว้ในตอนสมัครเข้าเป็นสมาชิกเวบบ้านสวนคือต้องการสื่อสารกับกลุ่มคนที่ทำเกษตรอินทรีย์ คืออยากโน้มน้าวให้ลดการใช้สารเคมีลง ปลูกผักหญ้าไว้กินเอง ขอบคุณ คุณโสทร ประธานแจ้วและคณะกรรมการบ้านสวนพอเพียงทุกท่านรวมถึงสมาชิกทั้งเก่าและใหม่ทุกคนครับ
- บล็อกของ อินเนียร์
- อ่าน 11432 ครั้ง
ความเห็น
อินเนียร์
28 ธันวาคม, 2012 - 19:34
Permalink
เข้ามาตอบหื้อ
แต๊ก๋า? ไป่กึ๊ดอะหยังปะล้ำปะเหลือ อู้เอาม่วนกันบ่าดาย เน้อๆ อี๊บ่าดาย
อินเนียร์
28 ธันวาคม, 2012 - 20:34
Permalink
จอห์น
จอห์น เด็นเวอร์แสดงสดได้อารมณ์ดีจัง เป็นเพลงที่ป้าเหนือชอบผมก็ชอบ แปลให้ฟังหน่อยครับ
คิม_เขาเขน
28 ธันวาคม, 2012 - 09:53
Permalink
ไม่มีทางที่เรียบง่ายในชีวิตขอ
ไม่มีทางที่เรียบง่ายในชีวิตของเราทุกคนหรอก เปรียบเหมือนการไต่หน้าผาสูงไขว่คว้าดวงดาวนั้นยากลำบาก แต่ปลายทางก็แสนจะสดชื่น ได้กลายเป็นตำนาน และเติมเต็มในชีวิต
แปลเสร็จก็นึกถึงเพลงตะกายดาวขึ้นมาเลยครับ
อยากจะเป็นจะมุ่งไปเป็นอะไรดีดีสักอย่าง คงจะมีหนทางก็ฝันกันไป อยากจะเป็นคนสำคัญ คงสักวันจะก้าวไกล ไปเป็นดาวดวงใหญ่ จะโด่งจะดัง แม้จะล้มก็คิดจะคลาน เหงื่อจะซ่านกระเซ็น ก็คิดแล้วคุ้มจะขอไปเป็นอย่างหวัง จะร้อนหรือหนาว ก็พร้อมจะทนจะไปเป็นคนยิ่งใหญ่ ก็ค้นกันไป หากันไปหนทาง ก็อยากจะดัง มันจึงต้องไปในเมื่อใจมันเอาซะอย่าง ยอมทำทุกทาง ตะเกียกตะกาย
อินเนียร์
28 ธันวาคม, 2012 - 15:57
Permalink
ขอบคุณคิมมากเลยครับ
ขอบคุณคิมมากเลยครับ มนุษย์ยังคงต้องการความฝันเพื่อสร้างแรงบันดาลใจเสมอ หากสิ้นแล้วซึ่งความฝันชีวิตคงแห้งแล้งห่อเหี่ยวนะครับ ขอบคุณครับมาช่วยกันแปล คนไทยไม่สนใจภาษาอังกฤษมานานเพราะมัวไปภูมิใจอยู่กับไม่เคยเป็นเมืองขึ้นของใครอยู่นาน คนในวงการศึกษาและผู้มีอำนาจก็มองไปไม่ถึง(เพราะสายตาสั้น)ว่าวันนี้พรุ่งนี้เราจะเดินกันยังไง ก็มีแต่คนมีเงินที่ส่งลูกเรียนต่างประเทศหรือเรียนระบบสองภาษา ไอ้พรกไอ้ต้ออย่างเราล่ะทำไง?เอาเงินที่ไหนไปเรียน เรื่องนี้รัฐเคยคิดบ้างหรือเปล่า เดี๋ยวนี้เด็ก(หรือผู้ใหญ่ด้วย?)เขียนหนังสือไม่ถูกแล้วตอนนี้เด็กรุ่นใหม่ไม่เขียนแล้วใช้เขี่ยเอาอย่างหน้าจอสัมผัสเนี่ย แล้วต่อไป???
อินเนียร์
26 มกราคม, 2013 - 20:04
Permalink
ขอบคุณ
ขอบคุณ คุณศิรินันท์มากครับที่กรุณาหาคำสละสลวยมาร้อยเรียงเป็นภาษาไทย ผมได้แต่เดาๆเอาว่าน่าจะแปลว่าอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ด้วยความที่ด้อยประสบการณ์เวลาเขาพูดมาซึ่งเขาใช้ภาษาง่ายๆครั้นเวลาจะตอบไปก็หาคำมาพูดไม่ถูกเพราะเราไม่ได้ใช้ประจำ และยิ่งเป็นคำคมหรือบทกวียิ่งหนักเข้าไปอีกเพราะไม่แปลตรงไปตรงมา ขอบคุณมากครับ
คิม_เขาเขน
28 ธันวาคม, 2012 - 08:50
Permalink
ข้อแนะนำทั้ง 4
ข้อแนะนำทั้ง 4 ผมเห็นด้วยว่าจริงครับ
บล็อคของพี่อินเนียร์น่าสนใจเสมอครับ ขอบคุณครับ
อินเนียร์
28 ธันวาคม, 2012 - 16:03
Permalink
อย่างคุณคิมสบายอยู่แล้วผมรู้ส
อย่างคุณคิมสบายอยู่แล้วผมรู้สึกได้ แต่น้องๆมนุษย์เงินเดือนที่อึดอัดกับงานประจำน่าเห็นใจมาก สัจจธรรมที่คุณตี๋ ครม.พูดไว้คือ
เมื่อยังหนุ่มยังสาว ก็ มีแรี่ยวแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน
เมื่อถึงวัยทำงาน ก็ มีเรี่ยวแรง มีเงิน แต่ไม่มีเวลา
เมื่อถึงวัยชรา ก็ มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีเรี่ยวแรง ขอบคุณ คุณคิมครับ
lekonshore
28 ธันวาคม, 2012 - 14:43
Permalink
ฮาย ๆๆ ผ่านบล็อกนี้ไปได้พรื่อนิ เอาเพลงมาปัง เราไม่อ่านแหละ
ทีหลังเอาของกินโด้ มายั่ว พอได้เข้ามาแล มาอ่านมั่ง เพลง ไม่ฟัง แต่ชอบร้องเอง เอิ๊กๆๆๆๆ ชาดตัวนะ นินทาเล็กหล่าว ว่าสาว ๆ แล้วหรอยนะ เต็มปากเต็มคำว่าเดิน นาด จนปลาพอง แม่เห้ย อีเดินเอาพรือเทียวละ แต่คำนี้ ไม่ใช่เล็กม่น เพราะเล็กเป็นคนว่องไว ฉับๆๆๆๆ แม่ว่า มึงเดิน หรือมึงวิ่งละนั่น ใครทำไหร เช ๆ ขัดใจอีตาย
msn:lekonshore@hotmail.com
ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร
อินเนียร์
28 ธันวาคม, 2012 - 16:21
Permalink
ชาดโ่ค่นี่
น้องใจว่าคนแก่บ่น มาน้องเล็กว่าผมนินทาสาวๆ เท่จริงมันเป็นเพลงสมัยแต่แรกโด้ ไม่ได้ว่าไหรทีเห้า เพลงหั้นขึ้นต้นว่า"ม่ายแล้วแหละน้องเหอ" มีบางวรรคร้องว่า "พอโหยบ้านทำท่าเรียบร้อยและ พออกเที่ยวหลบบ้านตีสองโด้. นึกว่าน้องใจหวางอีเดินนาดเลยถูกคายไม้จึงเป็นผื่น ทีนี้น้องใจแกคิดไปว่าผมว่าแกอ้วน นึกว่าไม่เข้าใจคำว่าเดินนาดจึงอธิบาย เข้าใจผิดกันไปใหญ่ ทีตัวเองสงสัยว่าเพื่อนเขาชอบ โหมนะฮะเพื่อนไม่สาว่าไหรที หยอกเล่นหั้นอย่่าเที่ยวโกรธล่าว
sujiraporn
28 ธันวาคม, 2012 - 14:47
Permalink
แวะชมสวน + ฟัง สมช. เสวนา
ผลผลิตที่ได้อย่าคิดเป็นกิโลเลยค่ะ ลูกเดียวก็ชื่นใจแล้ว
ตอนที่ปลูกมังคุคแล้วเป็นลูกครั้งแรก เคยนั่งมองจนมังคุดร่วงคาตามาแล้ว
จึงเข้าใจคนปลูกทุกคนว่ารอคอยอย่างมีความหวัง
หวังว่าจะรอด หวังว่าจะโต หวังว่าจะออกดอก หวังว่าจะติดลูก
หวังว่าจะสุก หวังว่าจะอร่อย หวัง หวัง และ หวัง
หวังว่าปีหน้าฟ้าฝนน่าจะดี ติดลูกดก ๆ ทุกต้นนะคะ
และข้อคิดจาก สมช. แต่ละท่านน่าสนใจมากค่ะ
หน้า