บล็อกของ ประไพ ทองเชิญ

บ้านสวนนาคารา ตอน ๓ (ตอนจบ)

สุดจะกล่าวคำใดให้สุขสมกับวิถีโซนป่าที่เกิดขึ้นแล้ว ณ น้ำตกนกรำ สูงสุด..เพราะเรายังมีธรรมชาติขุนเขาบริสุทธิ์อยู่เบื้องบน ต่อมา..คือมิตรภาพของพวกเราทั้งชาวบ้านนกรำพี่น้องมุสลิมและชาวบ้านสวนพอเพียง รวมทั้งน้องๆเยาวชนนักศึกษาที่มาร่วมเรียนรู้

 ขอบคุณธรรมชาติ ให้แรงบันดาลใจแก่มนุษย์เราในทุกๆด้านของวิถีชีวิต

พี่เท่งขอใช้โอกาส..ปลุกจิตวิญญาณป่า ติวเข้มขาลุยก่อนเข้าป่า...ขอรับ ข้ามให้พ้นความวุ่นวายทางกายภาพในบ้านในเมือง ปล่อยวางจิตให้เป็นผู้ดูความคิดตัวเอง.... ไปกับบทนิยามแห่งป่าของท่านเขมานันทะ และภาพเสมือนป่างามๆกันนะ ขอรับ

 ป่า...แหล่งขัดเกลาจิตใจของเหล่าผู้แสวงหาโพธิญาณ

บ้านเดิมอันมั่งคั่งของมนุษย์และสิงสาราสัตว์

เมื่อวานเป็นอีกวันหนึ่ง ที่มีความสุขกับการอยู่บ้าน พาพี่สาวพี่สะใภ้ทำขนมค่อมยวนของแม่ ขึ้นมาให้ได้ชิมกันเป็นครั้งแรกในรอบ ๘ ปีหลังจากแม่ป่วยและจากไปเมื่อสิงหาปีกลาย

ช่วงต้นพรรษา หรือวันหยุดยาวของคนส่วนใหญ่ พี่หยอยชอบอยู่กับบ้าน อาจเป็นเพราะเราเดินทางมาไกลโขแล้ว อยากหยุดอยู่กับที่ใช้เวลาแต่ละวินาทีทำในสิ่งที่อยากจะทำอีกมากมายในชีวิตนี้

๒ วันที่ผ่านมาไปเรียนรู้วิถีการกินอยู่ของพี่น้อง ทางเขาปู่เขาย่า เชิงเขาบรรทัด เขตพื้นที่ต่อเนื่องเชิงเขาจาก กงหรา ลำสินธุ์ เขาปู่ และป่าพะยอม ที่วัดถ้ำเขาปู่ มีการฟื้นวัฒนธรรมการหล่อเทียนพรรษา เป็น พุทธบูชา หรือปฏิบัติบูชาอย่างน่าชื่นชมและภาคภูมิใจ

ติวเข้มก่อนพาร่วมเวทีวัฒนธรรมกินดีมีสุข โซนป่า  

สวัสดีขอรับ พ่อแม่พี่น้องชาวบ้านสวนนาคาราที่รักทุกท่าน คืนนี้เท่ง เสียงทองมาตามนัดหมายที่ให้ไว้กับพี่น้องขอรับ ถึงแม้ว่าชีวิตจะมีฮานล้นมือกับ    ฮานราษฎร์ ฮานหลวง ส่วนตัวเท่งล้นมือ แต่ไม่เคยล้นใจ เชิญเข้ามาปูสาด แล้วนอนหนุนตักไคสักคน แต่มือไม้อย่าซนลักล้วงถุงถั่วคั่ว ถั่วต้มเพื่อนข้างๆนะขอรับ เชิญพักผ่อนร่วมสำราญบานเบิก ค่อยเลิกกันทอหวันตั้งดาม โด้...พี่น้องหัวเราะให้ก๊ากๆๆๆอย่ายั้ง แต่ระวังขากรรไกรค้าง555555