บล็อกของ ลุงแอ้ด

สัปดาห์นี้ลุงแอ้ดขอเขียนบล็อกอาหารอีกสักบล็อกนะครับ แล้วจะไปเขียนเรื่องราววิชาการ และอย่างอื่นต่อนะครับ มีโจทย์อยู่ว่า การอยู่คนเดียวบางครั้งไม่สามารถซื้ออาหารได้ครั้งละเยอะๆเพราะจะทานไม่หมด สมมุติว่าซื้อไก่มาหนึ่งตัว แล้วทำอาหารอะไรได้บ้าง แบบทำทานแล้วไม่เบื่อ ทานได้ทุกอย่าง ผมใช้เวลาสร้างบล็อกนี้ประมาณสิบวันครับกับการทำอาหารจากไก่หนึ่งตัวที่เห็นนี่แหละครับ 

เนื้อไก่หนึ่งตัวราคา $6 หรือประมาณ 180 บาท

ขณะที่เขียนบล็อกอยู่นี้ เป็นเวลาประมาณห้าทุ่มครึ่งแล้วครับที่อเมริกา วันนี้ทานอาหารค่ำตั้งแต่ห้าโมงครึ่ง ดึกขึ้นมาก็รู้สึกหิวเลยเอาพืชผักในตู้เย็นมาทำอาหารว่างทานครับ สองสามวันที่ผ่านมานี้เห็นคุณอ๊อดเอาผลซูคีนี (Zucchini) ที่ปลูกเองมาโชว์ ผมเองชอบซื้อซูคินี่มาทานเป็นประจำ เป็นพืชคล้ายแตงกวาและบวบ รสชาติก็จืดๆกรอบๆ ลองถามคุณอ๊อดดูนะครับว่าปลูกยังไง เห็นว่าตอนนี้ดึกแล้วก็เลยเอามาทำของว่างทานนะครับ เอามาทำมัฟฟิน หรือขนมไข่บ้านเรานะครับ ลองดูนะครับว่าวิธีการเป็นอย่างไร

ผลซูคินี่ (Zucchini)

ด้วยเหตุที่สัปดาห์นี้กระแสของ "ข้าว หยาดเหงื่อของชาวนา และวิถีการกินดีมีสุข" มาค่อนข้างแรง จนทำให้มีการแสดงความเห็นกันอย่างมากมาย นี่คือความสำเร็จของชุมชนบ้านสวนพอเพียงแห่งนี้ที่ริเริ่มให้ทุกคนเห็นคุณค่าของข้าวทุกเม็ด และความยากลำบากของชาวนา ผมขอนำเสนอเรื่องราวเล็กๆของเช้าวันนี้ (ตอนนี้ที่อเมริกายังเป็นเช้าวันเสาร์) กับอาหารเช้าจากข้าวเหลือก้นหม้อ ที่เติมเต็มพลังงานให้กับเช้าวันใหม่ของผม มาดูเรื่องราวกันนะครับว่าข้าวเหลือก้นหม้อทำอะไรได้บ้าง

ขอบคุณบ้านสวนพอเพียงที่ๆมีแต่ความรักและความปรารถนาดีให้กัน

บทนำ

ก่อนอื่นผมต้องขอบคุณน้ำใจจากพี่น้องชาวบ้านสวนทุกคนที่ให้การต้อนรับผมเป็นสมาชิกใหม่เมื่อสามเดือนที่แล้ว จริงๆแล้วผมเข้ามาอ่านเวปนี้แบบเงียบๆเกือบปีแล้วแต่ไม่ได้สมัครเป็นสมาชิก จนเข้ามาเป็นสมาขิกจริงๆ แล้วก็ได้เขียนคอมเมนท์บ้าง และผมก็ต้องขอบคุณ ผู้ใหญ่โสทร ที่ให้โอกาสผมได้เขียนบทความนี้ถึงแม้ว่าผมไม่ได้มีความรู้การเกษตรอะไรเลย แต่เรื่องราวเป็นตอนๆที่จะเขียนนี้ เป็นประสบการณ์จริงในชีวิต