ใกล้แสง
ว่างไหม...ชวนไปธุระหน่อย
ที่ไหน ผมย้อนถามกลับไป..ขณะที่กำลังเปิดปากถุงปุ๋ยกระสอบที่สาม กลางสวนยาง
ไม้เรียง...เห็นได้ข่าวว่าครูไม่ค่อยบาย
เอาสิไป...ขอเวลาเดียวใจนึงก่อน...น่าจะโทรมาก่อนหน้านี้สักสองนาที ผมบอก
ผมตอบพี่หมวยไปโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด...เร่งรีบจัดการกับปุ๋ยที่ค้างเปิดอ้าจนหมดกระสอบ
พี่หมวยถือโอกาสไปไถ่ถามเรื่องบางเรื่องเกี่ยวกับแผนชุมชนอะไรก็ไม่รู้ของแกด้วย ในขณะที่ผมเป็นพลขับตามเคย แกบอกจะรออยู่ที่บ้านให้ผมไปรับ ถือโอกาสวันครู ไปเยี่ยมครูสักหน่อย ..ผมคิดในใจ
หายแล้วยังเจ็บคอนิดหน่อย.
.
รอยยิ้มจะเป็นแบบนี้เสมอไม่เคยเลยที่ท่านจะเหนื่อยกับการยิ้มและตอบคำถาม
ผลงานความคืบหน้าของตัวอย่าง ที่ปลูกเอาไว้เพื่อบริโภคและแบ่งปัน แก่พวกเราเหมือนเคย
บันทึกคือสิ่งสำคัญ...เสมอ
ไม่ว่าจะผักอินทรีย์ชีวภาพหรือผักปลอดสารพิษสุดท้ายแล้วก็จะมาสุดตรงที่ว่ามันปลอดภัยไหม ปลอดภัยหรือไหม ปลอดภัยอย่างไร ถ้าปลอดภัยเราก็กินได้ บริโภคได้ แล้วเราก็จะมีชีวิต มีความเป็นอยู่อย่างปลอดภัย ไม่ใช่แค่ความสุขนะแต่ต้องปลอดภัย ปลอดภัยตามแบบพอเพียง
ขอบพระคุณท่านมากครับ..คุณประยงค์ รณรงค์
- บล็อกของ มานี มานะ วีระ ชูใจ
- อ่าน 5401 ครั้ง
ความเห็น
ไอรินลดา
16 มกราคม, 2011 - 16:38
Permalink
พี่มานีฯ
มาสวัสดีคุณครูด้วยคนค่ะ
จ๋าก็ขอบคุณครูทุกท่านค่ะ
ถ้าไม่มีครูในวันนั้น ก็คงไม่มีจ๋าในวันนี้
และขอบคุณพ่อแม่ ที่เป็นครูคนแรกด้วยค่ะ
มานี มานะ วีระ ชูใจ
16 มกราคม, 2011 - 21:18
Permalink
เป้นครูหนึ่งวัน
ก็เป็นกันตลอดชีวิตครับ...น้องไอริน
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
ป้าเล็ก..อุบล
16 มกราคม, 2011 - 17:35
Permalink
เยี่ยมครู
ครูเกษียณแล้วยัง แลท่าทางใจดี
084-167-4671
anongrat2508@hotmail.com
มานี มานะ วีระ ชูใจ
16 มกราคม, 2011 - 21:05
Permalink
จะว่าอย่างไรดีนะ
บุคคลที่ไม่อาจเกษียณครับ..ผมไม่ทราบว่าจะอธิบายอย่างไรครับ
ลง ค้นหาชื่อท่านบนกูเกิลดูก็จะเข้าใจครับ..ป้าเล็ก คนสวยของผม
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
สาวน้อย
16 มกราคม, 2011 - 17:38
Permalink
พี่มานี
คุณครูเก่งอย่างนี้นี่เอง...ลูกศิษย์เลยเป็นคนเก่งด้วย ว่าแต่ หนุ่มเข้มอ่ะพี่มานี หรอ............ขอกรี๊ดแบบเจอดาราได้ป่าว..........
กรี๊ด..พี่บ่าว มานี...สีเข้มดีเนอะ...ติดตามแนวเขียนมาตลอดเค้านึกแล้วว่าต้องเป็นแนวศิลปิน....
ชีวืตที่เพียงพอ..
น้ำหวาน
16 มกราคม, 2011 - 20:44
Permalink
พี่น้อย
พี่น้อยที่กรี๊ดเนี่ย กรี๊ดที่พี่เค้าเก่ง หรือว่า พี่เค้าเข้ม คะ
ถ้าเข้มก็ไม่น่าจะใช่ พี่น้อยคุ้นเดยกะเข้มอยู่แล้วนินา
มานี มานะ วีระ ชูใจ
16 มกราคม, 2011 - 21:02
Permalink
ยังห่าง
ท่านเก่งมากครับ...ความรักความศรัทราสำหรับผม มาก่อนที่จะเจอท่านอีก...คือท่านเป็นครูผมตั้งแต่ยังไม่ได้เห็นหน้า
จนมาวันหนึ่งและถึงวันนี้..
เรื่องผมเก่งนั้น...ไม่จริงครับ
ได้ถ่ายรูปมาโชว์ไม่ได้ทำให้ผมเก่งขึ้นหรอกครับ...
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
ตั้ม
16 มกราคม, 2011 - 19:31
Permalink
สิ่งที่ปลื้ม..
สิ่งที่ปลื้มของคนเป็นครู..คือลูกศิษย์ที่ยังระลึกถึงกันอยู่..ผมเองแม้ผันชีวิตมาเป็นครูนอกระบบแบบไม่ตั้งใจเพียงระยะเวลาสิบปีที่ผ่านมา ดีใจมากที่ลูกศิษย์และผู้ปกครองแวะเวียนมาสวัสดีปีใหม่ ศิษย์เก่าบางคนเจอกันที่ห้างสรรพสินค้า..อยู่คนละมุมตึก..เด็กตะโกนเรียกครูตั้มพร้อมวิ่งมาสวัสดี..ปลื้มใจจนน้ำตาไหล..ดีใจที่มามะมานี่ยังระลึกถึงครูที่เคยสอนอยู่..
แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย
มานี มานะ วีระ ชูใจ
16 มกราคม, 2011 - 20:52
Permalink
พี่ตั้ม..
สำหรับผม...การได้อยู่กับปราชญ์ก็ถือว่าเป็นบุญแล้วครับ...
คนที่สอนให้ผมเรียนรู้ไม่ว่าอะไรก้ตามที่ดีงามกับชีวิต...คนๆนั้นก้เป็นครูผมแล้วนะครับ
เป็นครูวันเดียวเท่ากับเป็นครูตลอดชีวิต
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
เจ้โส
16 มกราคม, 2011 - 20:40
Permalink
มานีฯ
เก่งทั้งครูทั้งลูกศิษย์เลยนิ
garden_art1139@hotmail.com
หน้า