ข้อคิดสะกิดใจ

วิถีชนบท หอยปากแดง ณ ผาไม้ตาย

หมวดหมู่ของบล็อก: 
ณ เช้าวันหนึ่งที่สายฝนนั้นโปรยปราย
 
กระทาชายสามนายร่างกายถึก
อารมณ์คึกนึกเปลี่ยวในไพรสน
เดินก้มหน้าผุดลุกนั่งดูชอบกล
จึงได้ยลล้วงมือจับสัมผัส.........หอย
 
เรื่องหอยๆหนิไว้ใจผมเลยฮา..........
 

ในน้ำกำลังจะมีปลา

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ภาพแห่งความทรงจำในวัยเด็กกำลังจะกลับคืนมาอีกครั้ง ภาพที่เด็กน้อยคนหนึ่งนั่งตกปลากับแม่อยู่ที่สระน้ำหลังบ้านในตอนเย็นๆ เพื่อเอาปลามาทำอาหาร ทอดปลา นึ่งปลา ต้มปลา ย่างปลา ทอดมันปลา "ป่นปลา"
สารพัดเมนูปลาจากสระน้ำหลังบ้าน

ชีวิตที่สำเร็จของฉัน

หมวดหมู่ของบล็อก: 

สวัสดีเพื่อนบ้านสวน

 

บ้านฉัน

ปลูกต้นไม้คนละต้นชีวิตจะโอ้นโต้น

หมวดหมู่ของบล็อก: 

นับเป็นเวลากว่า 13 ปีแล้วที่ผมได้ยินประโยคนี้ เมื่อคิดถึงประโยคนี้ทีไรก็อดอมยิ้มไม่ได้ คงเป็นเพราะผมไม่อาจจะตีความหมายให้เข้าใจได้มั้ง

 

ย้อนกลับไปเมื่อ 13 ปีที่แล้ว เด็กหนุ่มคนหนึ่ง ( เพื่อนร่วมชั้นเรียนสมัย ม. 3  ) นายสิทธิชัย ผมยังจำชื่อเขาได้ดี ยืนอ่านคำคมเกี่ยวกับการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ที่หน้าห้องเรียนโดยอาจารย์ให้พวกเราแต่งคำคมกันคนละหนึ่งคำ

แล้วโลกของผมก็หมุนช้าลง

หมวดหมู่ของบล็อก: 

เมื่อโลกยังคงหมุนไป ใจกลับไม่หมุนตาม
แต่เวลาก็ยังคงผ่านเลย ไม่เคยหยุดรอคอย

เฮ้ยยยย..........

เราจะก้าวไปพร้อมๆกัน

หมวดหมู่ของบล็อก: 

อุปมาอีหล่าเอ๊ยชีวิตอ้าย
คือสิคล้ายดังกล้าไม้อันต้นนี้
ตากแดดฝนทนหนาวมาแรมปี
ยังบ่ได้ฮอดถืกปลูกลงขี้ดิน
คันว่าน้องจริงใจสิมาต้อง
( ต้อง = ซุนคิง  ซุนคิง = ส้มผัส )
มาซ้อยหมายซ้อยปองปลูกลงดิน
อันโตอ้ายคงบ่กล้าเคียงยุพิน
แม้นลงดินจักสิรอดจักสิตาย นางเอ๊ย......

ร้อยลี้ต้องมีก้าวแรก

หมวดหมู่ของบล็อก: 

" แม้ปลายทางห่างปลายเท้าเพียงก้าวเดียว
   อย่านึกเชียวว่าตัวเราจะไปถึง
   หากมัวหลงมัวเล่นไม่คำนึง
   ว่าเพียงหนึ่งก้าวนั้นต้องก้าวเดิน "  

 

ค่ำคืนแห่งแรงบันดาลใจ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ณ ห้วงเวลาหนึ่งในปี พ.ศ 2555 เป็นช่วงเวลาที่ผมกำลังศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับการทำการเกษตร ว่าจะเอาแนวไหน จะปลูกอะไร ปลูกยังไง ต่างๆ นาๆ  แล้วในที่สุดค่ำคืนนั้นก็เดินทางมาถึง..........

 " ค่ำคืนแห่งแรงบันดาลใจ"  

หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข

หมวดหมู่ของบล็อก: 

"ทุกชีวิตดิ้นรนค้นหาแต่จุดหมาย
  ใจในร่างกายกลับไม่เจอ
  ทุกข์ที่เกิดซ้ำเพราะใจนำพร่ำเพ้อ
  หาหัวใจให้เจอก็เป็นสูข"

แว่วเสียงเพลง "ทะเลใจ" ของคาราบาวขึ้นมาคราใด มันทำให้ผมนึกถึงภาพของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง
ที่พยายามค้นหาตัวเองว่าแท้จริงแล้วตัวเองชอบอะไร ต้องการมีชีวิตแบบใด และจะมีชีวิตอยู่เพื่อสิ่งใด

เรื่องมันเริ่มต้นจากเงิน 12 บาท

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ผมยังจำความรู้สึกในตอนนั้นได้ดี ในตอนที่ชีวิตหักเหเพลี่ยงพล้ำ จากหน้ามือเป็นหลังเท้า จากคนที่เคยมีรายได้หลายหมื่นบาทจนถึงหลักแสนบาทต่อเดือน ต้องมาสิ้นเนื้อประดาตัว เพราะความทรนงตนและความหลงระเริงในอำนาจของเงินตรา จนทำให้ธุรกิจที่ทำอยู่ล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่า  

หน้า



Subscribe to RSS - ข้อคิดสะกิดใจ