อื่นๆ

สมาชิกที่เขียนบล็อก สามารถอัพโหลดรูปได้ทีละหลายๆ รูป ขั้นตอนดังภาพนะครับ

1.

เรื่องเล่าในบล็อกชุดนี้เป็นเหตุการณ์ทีเกิดขึ้นเมึ่อต้นปีนี้ เข็มนาฬิกาหมุนกันอย่างรวดเร็ว เผลอแป๊บเดียว อ้อยหวานกลับมานอนเล่นที่บ้านแคนนาดาไปได้สองเดือนกว่าแล้ว เวลาเหมือนสายน้ำไหลไม่หวนกลับ….

กลับเมืองไทยครานั้น โรคไม่ชอบนั่งรถยนต์หรือรถไฟกำเริบ ไม่ว่าจะไกลหรือใกล้ อ้อยหวานก็ไม่อยากไปทั้งนั้น (นอกจากจะปั่นจักรยานไป) พอคุณผู้ชายถามว่า เราจะไปปั่นจักรยานเที่ยวไทยที่ไหนดี อ้อยหวานก็รีบบอกทันใดว่า ไม่ใกล้ไม่ไกล ทะเลสาบสงขลานี่เอง

ประกันภัยรถยนต์ เรื่องง่ายๆที่ต้องรู้ก่อนคิดจะทำประกัน

บล็อกนี้อ้อยหวานจะพาเพื่อนๆ ไปจักรยานปั่นเที่ยวเมืองคอนบ้านเกิดของอ้อยหวานกันต่อ เที่ยวตลอดเลยนะอ้อยหวาน ใครค่อนแคะก็ไม่รู้ แต่มันก็เป็นความจริง เพราะอ้อยหวานถือคติว่า การออกไปท่องเที่ยวคือการไปเรียนรู้ประสบการณ์จริง ที่หนังสือ หรือโรงเรียนให้ไม่ได้ การได้ดมกลิ่นสายลม สัมผัสแสงแดด เรียนรู้ประเพณี วัฒนธรรมท้องถิ่น พบปะผู้คนต่างถิ่น ต่างเชื้อชาติ ต่างภาษา คือการเรียนรู้โลก และการเรียนรู้โลกคือการเรียนรู้ตัวเอง

กลับบ้านเกิดเมืองคอนคราวนี้ อ้อยหวานได้ปั่นจักรยานภายในตัวอำเภอเสียจนเรียกว่าปรุ เข้าซอยโน้น ออกซอยนี้ เป็นว่าเล่น เพราะกลับไปนอนเล่นที่บ้านเป็นเดือน และแม่สั่งนักสั่งหนาว่า ‘อย่าไปไหนไกล’ จนกว่าจะมีเพื่อนร่วมปั่น!

เช้าวันแรกที่บ้านเกิด สองล้อคู่ใจที่ไม่ได้เจอกันนาน เพราะอ้อยหวานซื้อหามาหลายปีแล้วทิ้งไว้ที่บ้าน กลับมาจะได้มีจักรยานปั่นเที่ยว เมื่อเปิดประตูแล้วทะยานออกไป อ้อยหวานรู้สึกเลยว่า จักรยานมันดีใจ ล้อหมุนเริงร่า ระริก ระรี้ ขึ้นมาทีเดียว ใจนึกสงสารมัน (จักรยาน) ก็เลยสัญญากับมันว่า กลับบ้านมาคราวนี้จะพาเที่ยวทุกเช้าให้หนำใจไปเลย

นครศรีธรรมราช บ้านเกิดของอ้อยหวาน แม้จะเป็นเด็กที่จากบ้านไปเรียนหนังสือที่เมืองกรุงตั้งแต่เล็กๆ แต่นครก็ยังเป็นสถานที่ที่อ้อยหวานเรียกว่าบ้าน

เพราะว่าชีวิตคือการเดินทาง…

ฉันจึงแพคกระเป๋า โผบินข้ามขอบฟ้า ก้าวเท้าเดินตามเวลา

สวัสดีเพื่อนสมาชิกบ้านสวนพอเพียงทุกท่านครับ ช่วงนี้ Farm café ไร่สุโขทัยนี้ดียังคงจัดกิจกรรมเรื่อย ๆ โดยในครั้งนี้มีโอกาสเชิญ อาจารย์ณอง (Dr.Jean Phillippe Babu) ซึ่งเป็นเพื่อนกลุ่มคนกล้าคืนถิ่นจากพิษณุโลก มาเป็นคุณครูสอนเด็ก ๆ ในหัวข้อ "Learning in the garden" คือเรียนรู้ธรรมชาติในสวนโดยสอดแทรกการใช้ภาษาอังกฤษ

ได้อ่านบล็อกความในใจที่อยากบอกแล้ว ในมุมของคนทำงานประจำที่อยากออกก้อเลยอยากเล่าบ้างค่ะ แผนลาออกจากงานนี้มีมาตลอดในชีวิตการทำงานประจำ แค่2ปีแรกและได้ลาออกมา2รอบ แล้วก้อกลับเข้าไปวงจรมนุษย์เงินเดือน และรอบนี้น่าจะเป็น รอบที่3 ที่ใช้เวลาตัดสินใจยาวนานมากกว่า2ครั้งแรกห่างจากครั้งที่2ประมาณสิบปีแต่ยังไม่ได้ออกค่ะอยู่ในช่วงทบทวน ซึ่งการลาออกใน2ครั้งแรก ให้ประสบการณ์มากมาย มีทั้งข้อคิด ข้อเตือนใจให้เรา รับรู้ว่าการไม่มีเงินเดือน เงินจากการทำเกษตรมันไม่ได้หาง่ายๆ มันมีทั้งต้นทุน ค่าใช้จ่าย แต่เงินเดือนมันลงทุนเวลา ความรู้ความสามารถ ถึงตอนนี้เลยยังลังเลอยู่ ใจอีกด้านนึงก้อขวนขวายหาความรู้ สิ่งที่ชอบ