ขึ้นชื่อว่า มะระ หลายคนอาจไม่ชอบเพราะมันขม ยิ่งมะระขี้นกด้วยแล้ว มันก็ขมกว่า แต่ผมเองชอบครับ ทั้งมะระ และมะระขี้นก  ผมเองปลูกมะระขี้นกไว้ด้วยรวมทั้งที่งอกขี้นเองก็หลายต้น ช่วงนี้กำลังงาม แตกยอดเยอะมาก ยอดมะระขี้นกนี่แหละครับสุดยอดอาหารที่อร่อย และปลอดสารพิษ

เมื่อมีคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน บอกว่าจะมาเยี่ยมบ้านสวนพอเพียง ใจหนึ่งก็ดีใจที่จะมีคนมาเยี่ยม ใจหนึ่งก็กังวลว่าจะไม่มีอะไรให้ดู

การนัดหมายครั้งนี้ก็มีการคุยกันก่อนทางอีเมล์และเวบบอร์ด แต่ยังไม่ยืนยันวันเวลา วันศุกร์ ที่ 21 ประมาณ 5 โมงเย็นก็ได้รับโทรศัพท์จากผู้ที่จะมาเยี่ยม บอกว่าพรุ่งนี้ (22 กุมภาพันธ์) ช่วงเช้าจะมาเยี่ยม จะมากันสองสามคน

คนที่จะมาเยี่ยมเป็นใคร มากจากไหน  เป็นคนที่รู้จักกันด้วยสื่ออินเทอร์เน็ตที่ลานปัญญา นามว่าหมอเจ๊(สาวตา) ซึ่งเป็นหมออยู่ที่โรงพยาบาลกระบี่

ได้เห็นชื่อเรื่องผักที่กินไม่หมด  ก็อาจทำให้บางคนคิดว่ากินไม่หมดก็เอาไปขายซิ ไม่ใช่อย่างนั้นครับ เคยได้ยินนิทานที่ว่ามีปลาหนึ่งตัวทำอย่างไรถึงกินไม่หมด ใช่มั๊ยครับ ถ้าไม่เคยได้ยินหรือจำไม่ได้ก็มาฟังนิทานผักที่กินไม่หมดก็แล้วกัน

ผมเองเพิ่งปลูกผักคะน้า และกวางตุ้ง ไม่ทันโตผมก็มีคะน้าและกวางตุ้งมากินโดยที่ไม่ต้องซื้อ เนื่องมาจากการแบ่งปันนั่นเอง ผมมีผักผมจะแบ่งบันเพื่อนบ้านที่สนิทกัน บังเอิญว่าเพื่อนบ้านคนนี้อุดมการเดียวกันคือปลูกผักไว้กินเองเพื่อลดรายจ่ายในครอบครัว เหลือแบ่งปันและขาย ผมปลูกผักก่อนเขา ผมเลยแบ่งปันไปให้ก่อน พอของเขาได้ผลผลิตเขาก็เอามาแบ่งผม ก็เลยเป็นที่มาของผักที่กินไม่หมด

อีกเรื่อง

หลังจากที่ผักผมให้ผลผลิต นอกจากการกินเอง แบ่งปันญาติพี่น้องเพื่อนบ้านแล้ว ก็ขายครับ หรือขายไปแบ่งปันไปก็แล้วแต่ วันนี้ได้ขายเป็นครั้งที่ 4 แล้ว 

ครั้งแรกไปขายในหมู่บ้านที่พี่สาวอยู่ พี่สาวช่วยขาย ได้มาประมาณ 500 บ.
ครั้งที่ 2 พ่อเอาไปขายให้ ได้มา 55 บ.
ครั้งที่ 3 พี่ๆ ที่ทำงานเก่ามาซื้อถึงบ้านได้มา 250 บ.
ครั้งที่ 4 ไปขายเองที่ทำงานที่ลาออกมาหมาดๆ ขายได้ประมาณ 800 บ.

ขายผักเองได้ 800 บ. มีความสุขมาก ดีใจ ตื่นเต้น ภูมิใจเคล้ากันไป เป็นความรู้สึกยากที่จะอธิบาย ตอนที่ได้รับเงินเดือนหลักหมื่นทำไมความรู้สึกแบบนี้ถึงไม่มี