บล็อกของ paloo

      เช้าวันนี้ ... (29 ก.ย. 2556) เสียงเรียก จากโทรศัพท์ เคลื่อนที่ เครื่องเก่า ๆ ... ยี่ห้อ และ รุ่น ที่หากวัยรุ่นสมัยปัจจุบัน จะใช้ในที่สาธารณะ ... คงต้องแอบเข้าไปในที่ รโหฐาน เช่นห้องสุขา เป็นต้น ... ด้วยกลัวคนอื่นจะเห็นเข้า แล้วอายเขาน่ะ ...

      หยิบมาจากที่วาง ... ดูหมายเลขผู้สื่อเข้ามา ปรากฏชื่อ เพื่อน แทนหมายเลข ... กดปุ่มรับ ... ยกขึ้นแนบโสต ... กรอกภาษาความเป็นกันเองตอบไป เป็นสัญญาณว่ามีคนรับแล้ว ...

         “มึง (ขออภัย หากท่านเห็นว่าไม่สุภาพ) ... ไปไหนวะ ... กูโทร ฯ มาตั้ง 3 – 4 หนแล้ว ไม่รับสาย ... เมียใช้ซักผ้าอยู่เรอะ” ... เสียงต่อว่า ยาว เหยียด ที่ไม่ส่ออารมณ์โกรธา ของเพื่อน ออกจากลำโพงโทรศัพท์ ... ทันที

      “เออ ...” ข้าพเจ้ากรอกเสียงตอบกลับ ไม่ใช่เป็นการรับว่าช่วยป้าซักผ้า หรอกครับ ... แต่เป็นวลี ขัดจังหวะตัดบทการสนทนาของเพื่อน ... แล้วกรอกเสียงต่อก่อนที่เขาจะพูด

    ในบล็อก ก่อน .... ได้นำภาพเคลื่อนไหว  “หุ่นกลสัมพันธ์” (ตั้งชื่อเอาเองนะเนียะ) ที่ถ่ายมาจาก ตลาดน้ำท่าคา มาให้ชมกันไปแล้ว ชุดหนึ่ง (ย้อนกลับไปดูตรงนี้ครับ) ... และติดค้างการนำเสนอไว้ 1 ชุด

     วันนี่ ถึง “วันชันชี” (วันที่สัญญาไว้) เลยเอาภาพที่เคลื่อนไหว ชุดติดค้างมาให้ชม ... ดูแล้วก็ให้ “ขาดเหลฺมย” (ถือว่าการแก้บน สมบูรณ์แล้ว) กัน ... นาคราาา .. บ ...

            เอ้า ... ดูกันครับ

     หายหน้าหายตา ไปหลายเพลา ด้วยกิจเร่งด่วน ทางใต้ ... ลงไปแล้ว ก็พัวพันด้วยหลาย ๆ เรื่อง ตามปรกติของ “เฒ่าจุ้น” ...

     อยู่ ๆ ก็ได้รับคำบอกเล่า แกม สั่งด่วน ว่า วันที่ 22 กันยายน นี้ จะมีพิธีแต่งงานของหลานชาย ซึงจะจัดขึ้นที่ สระบุรี ... ดังนั้น ในฐานะญาติผู้เฒ่า ให้ขึ้นไปร่วมพิธีนี้ด้วย

     จึงเตร็ดเตร่ ขึ้น คอนฐม อิกหน ตั้งแต่ก่อนงาน 2 วัน ... ล่องช่องว่างแห่งกาลเวลา จึงบังเกิด ... เลยตริว่า อย่ากระนั้นเลย เราจำต้อง “เชือดคอเวลา” ซะแล้ว (ฮึ ๆ ๆ ... ยี่เกหลงโรงมาแล้วซี)

ตริแล้ว มิรอช้า .... เช้าวันเสาร์ที่ 21 ตรงกับแรม 2 ค่ำ ... จึงระเห็จ ไป ณ ที่นี่

    ท่านที่เคยเข้าไปอ่าน บล็อก ... “ของเล่นจากลูกยาง” ทั้งสองบล็อก ... ที่ข้าพเจ้าได้นำเสนอไปก่อนนี้ ... คงตงิด ๆ ว่า ‘แล้วของเล่นอีกอย่าง จากภาพแรก น่ะ เขาทำกันอย่างไร ... เล่นอย่างไร’ ? (ดูภาพนั้นได้จากตรงนี้ครับ)

    วันนี้ ... จะนำเสนอ ขั้นตอนการทำ และเล่น ของเล่นชิ้นที่เหลือจากที่เห็นในภาพ ให้ท่านที่ไม่เคยทำ แต่อยากทำได้ และหรือ ไว้เป็นคลังความรู้ ที่จะแนะนำให้เด็ก ๆ ได้ฝึกทำของเล่นชิ้นนี้บ้าง ... ซึ่งก็จะเป็นการช่วยพัฒนาทักษะสัมผัส แนวคิด และ EQ. ในตัวเด็ก ๆ อีกแนวทางหนึ่ง ... รึ รู้ไว้เล่น ๆ ใช่เป็นไร จริงไหมครับ

     เอ้า ... มาดูกันครับ

     พอเห็นภาพที่ปรากฏ ด้านบน ... คงมีหลายท่านร้อง ... “อ้อออ ... ของเล่นจากลูกยาง”

     ท่านที่เคยเข้าไปอ่าน บล็อก “ของนี้ ... เคยทำเล่นเมื่อเป็นเด็ก ?”  ที่ได้เขียนไปก่อนหน้านี้ ... คงชี้ได้ว่าหนึ่งใน สาม ที่เห็นเป็น “กังหันปากเป่า” ... ท่านที่ยังไม่รู้จัก หากอยากเห็น (ทำความรู้จักได้จากตรงนี้ ครับ)

     วันนี้ ... จะนำเสนอ ของเล่นที่เห็นในภาพ ให้ท่านได้รู้จักอีกสักชิ้น นะครับ ... หากเด็ก ๆ ได้ฝึกทำของเล่นชิ้นที่ว่านี้ จะช่วยพัฒนาทักษะสัมผัส แนวคิด และ EQ. ในตัวเขาขึ้นมาอีกระดับหนึ่ง ...

      จริงหรือไม่ ... ตามไปดูกันครับ

     ภาพที่ปรากฏ อยู่ด้านบน ... ข้าพเจ้ามั่นใจว่า หลาย ๆ ท่าน โดยเฉพาะ ผู้ที่อ่อนเยาว์ กว่าข้าพเจ้า สัก 20 ปี คงไม่เคยเห็น ... แต่ สำหรับท่านที่รุ่นราวคราวเดียวกับข้าพเจ้า โดยเฉพาะคนปักษ์ใต้ จำนวนไม่น้อย คงเคยเห็น ... และ ยิ่งกว่าเห็น ในสมัยเยาว์วัย คงเคยลงมือทำ ขึ้นมาเล่นเองด้วยซ้ำ

     ใช่เลยครับ ... สิ่งที่ปรากฏเหล่านั้น ... “ทำมาจากลูกยาง” ... ข้าพเจ้าจึงบอกในเบื้องต้นว่า “สำหรับคนรุ่นราวคราวเดียวกับข้าพเจ้า โดยเฉพาะคนปักษ์ใต้ จำนวนไม่น้อย คงเคยเห็น” ทั้งนี้ เพราะ “ลูกยาง” เป็นวัสดุพื้นถิ่นในปักษ์ใต้ ชนิดหนึ่ง ที่เด็ก ๆ สมัยโน้น โดยเฉพาะเด็กผู้ชาย ชอบนำมาประดิษฐ์เป็นของเล่น

   ก่อนที่จะจารอักษรใด ๆ ลงในบล็อกนี้ ข้าพเจ้าต้องขอเผยความในใจไว้ ณ ที่นี้ ก่อน ... ว่า ขณะที่ต้องไปจัดการกับภาระ อยู่ที่ สุราษฎร์ฯ ... ก็ระลึกถึงสมาชิกบ้านใหญ่อยู่มิวาย แต่ไม่สามมารถผ่านสายสิญจน์ ... โอ๊ะ ๆ ขออภัย ไม่สามารถเข้ามาพบปะได้ด้วย ขาดอุปกรณ์สื่อสาร

    จนมีหมายเรียกให้ขึ้นมา คอนฐม ... จึงครุ่นว่า

    ‘อ้า ... ครานี้ จะมีอะไร ติดไม้ติดมือ ... อ๊ะ ! ... ผิดอีกแล้ว ... ติด iPad ไปกำนัล สมช. ดีหว่าหหห ...อ้อ ! ...’