บล็อกของ วิศิษฐ์

และแล้วก็ได้ฤกษ์งามยามดี หลังจากที่มีคนขอเมล็ดพันธุ์ไปเยอะ ช่วงที่ผ่านมายุ่งมาก ๆ ครับขออภัยที่ส่งช้ามาก ๆ (บางรายเร็วมาก ๆ) เพราะต้องรอผักบางชนิดแห้งเสียก่อน จึงจะสามารถส่งให้ได้ อันนี้ต้องขออภัยจริง ๆ ครับ


กาละมังนี้ร่วม ๆ 20 ก.ก. เมล็ดพันธุ์ล้วน ๆ นี่แหละความมั่นคงทางอาหารในอนาคต...

เมื่อมันแล้ง...เลิกปลูก...ผักที่มีอยู่ก็โต..ที่นี้เก็บกินอย่างเดียวแล้วกัน ฮ่า ๆๆๆ ผักชนิดไหนหมดก็เลิกปลูกเพิ่ม รอฝนมาดีกว่า อิอิ..


ผลผลิตจากสวน..ที่เจอกับความแล้งของภาคอีสาน...

บล็อกนี้ต่อเนื่องจากบล็อกที่ผ่านมา..หลังจากที่อบรมการทำน้ำยาให้ชาวบ้านในหมู่บ้านแล้ว วันนี้งานเข้าหลังจากที่หลาย ๆ คนเริ่มทำใช้เองเป็น เริ่มคิดคำนวณค่าใช้จ่ายจากของใช้ในครัวเรือนเป็น วันนี้เลยได้โอกาสไปสอนญาติอีกคนที่อยู่คนละหมู่บ้าน ที่เคยรับปากว่าจะไปสอนให้ถึงที่ ให้รู้จักการทำน้ำยาล้างจานใช้เองวันนี้
สิท..delivery บริการความประหยัดถึงครัวเรือนเลยครับ ฮ่า ๆๆๆ..

บ้านผมอยู่ใกล้ ๆ ธกส. (ทางผ่านที่จะไปบ้านญาติ) จัดการซื้อชุดทำน้ำยาล้างจาน 1 ชุด ราคาสองร้อยกว่าบาท เป็นสูตร ธกส.ครับง่าย ๆ แถมประหยัด อิอิ...

งานเพื่อชุมชน..สุดท้ายแล้วกับการเก็บเงินกู้ เหลือปลายปีนี้ก็เก็บใหม่ เฮ้อ เหนื่อยจริง ๆ ยิ่งทำยิ่งเหนื่อย แต่เพื่อส่วนรวมก็ต้องทำ...(ทำ..ทำไมหว่า) 

เก็บเงินกู้สมาชิกให้ความร่วมมือดีมาก ๆ นี่แหละที่ทำให้อะไร ๆ ง่ายขึ้นมาบ้างเวลาทำงานกับชุมชน

บล็อกนี้เป็นสืบเนื่องจากบล็อก 

ซีรีย์..ความพอเพียง..เพื่อเพียงพอ # 3 สุดแสนจะเบื่อ..ปนความสุข

ผลของการนำสิ่งมีชีวิตที่อยู่ตามธรรมชาติมาปล่อยที่สระ ได้อะไรมาผมเอามาปล่อยมั่ว ๆ ไปหมด ฮ่า ๆๆ และแล้ววันนี้ก็เลยมีกับข้าวจากธรรมชาติแบบง่าย ๆ ไม่ต้องเลี้ยงสบายจริง ๆ ครับ

วันนี้จะพาไปดูวิธีการดักกุ้งฝอยที่เป็นวิถีแบบชาวบ้านนอกของผมละครับ อยู่ง่าย ๆ กินง่าย ๆ สบาย ๆ อิอิอิ

ผลงานวันนี้ ได้ประมาณ 4 ขีด ถ้าตีเป็นมูลค่าก็ตกขีดละ 12 บาท...ในถังนี้ ก็ 48 บาท ไม่ต้องเสียเงินครับผลผลิตจากสระที่สวน แม้จะแล้งก็มีของกิน อิอิอิ

สุดท้าย...ความขยัน..ความพยายาม...ก็ต้องยอมแพ้กับความแห้งแล้ง...เมื่อจะต้องเลือกว่าจะเอาผักหรือเลือกที่จะมีน้ำให้ปลาอยู่อาศัย เฮ้อ...ในเมื่อฝนก็ยังนิ่ง ไม่ยอมตกลงมาเลย ปลาที่ปล่อยไว้ก็กำลังขยายพันธุ์เต็มสระอย่างมากมาย และเมื่อถึงเวลาที่ต้องเลือกก็ต้องเลือก ได้อย่างเสียอย่างจริง ๆ เห็นหลาย ๆ ท่านมีน้ำ มีคลองชลประทานแล้วอิจฉาจริง แต่เมื่อเราอยู่ภาคอีสาน...เมื่อมันแล้งเราก็ต้องจำใจแล้วกัน...คิดแล้วเศร้าจริง ๆ กับแนวทางแบบพอเพียงที่ตั้งไว้ก็ต้องมาหยุดชะงัก..เพราะความแล้งจริง ๆ...


สระอีกบ่อกำลังแห้งลงเรื่อย ๆ ตอนนี้น้ำเหลืออยู่แค่เข่าแล้วจากเมื่อก่อน ลึก 2.5 เมตร ปัญหาเรื่องน้ำเป็นปัญหาใหญ่ของผมจริง ๆ จากที่พยายามทำหลาย ๆ อย่างทั้งหาวิธีการนำน้ำขึ้นมาใช้ ทั้งขุดลอกบ่อใหม่แต่ปัญหาเรื่องน้ำก็ยังไม่จบ เพราะสภาพภูมิประเทศของสวนที่เราอยู่นั้นมันอยู่ที่สูงจริง ๆ ครั้นจะเจาะบาดาลก็แสนแพง (4-5หมื่นต่อบ่อ ) งบน้อย ๆ อย่างเราก็คงไม่มีปัญญา...งั้นก็คงต้องเลือกที่จะเลิกปลูกผักเสียที.....

แล้ง ๆ อากาศแห้งแปลงผักกินใบทั้งหมด 15 แปลงไม่รวมมะเขือ พริก และผักที่ค้างอีกจำนวนมาก เมื่อแล้งมาก ๆ ก็ต้องลดภาระของตัวเองลงบ้าง และอีกอย่างก็เสียดายน้ำในสระกลัวว่าจะหมดเร็วเกินไป ผักชุดใหม่ที่ปลูกเพิ่มเริ่มได้ผล เก็บกินบ้างละส่วนแปลงเก่า ๆ ก็ปล่อยให้ออดดอกแบ่งทั้งแปลงไม่ถอนทิ้งรดน้ำให้ความชื้นบ้างนิดหน่อยเพื่อเก็บไว้ทำพันธุ์ต่อไป แต่เมื่อเราเลือกเดินทางแบบพอเพียง ไม่พึงพาสารเคมี (ที่ปลูกกิน..ส่วนยางพารายังใช้อยู่) เพื่อสุขภาพที่ดีขึ้นซึ่งเราเป็นผู้กำหนดว่าจะใส่อะไรลงไปในแปลงผัก รู้ว่าสิ่งไหนสะอาดปลอดภัย...

แปลงผักชุดใหม่ มีผักให้เก็บกินได้แล้ว...ไม่ขาดช่วง..อิอิอิ

เมื่อตอนเย็นเวลาประมาณ 17.00 น. ป้าต่ายมาแวะที่บ้าน (น้องโฟกัสเล่าให้ฟัง..เด็ก 7 ขวบ) ซึ่งผมไม่ได้อยู่บ้านไปสวนตามปกติ แต่วันนี้แม่กับลูกไม่ได้ไป น้องโฟกัสอยู่หน้าบ้านเฝ้าร้านให้แม่ทำกับข้าวอยู่หลังบ้าน มีผู้หญิง 2 คนลงมาจากรถแล้วถามหาผมและน้องโฟกัส ซึ่งเวลานั้นมีแต่น้องโฟกัสอยู่หน้าบ้านคนเดียว แล้วก็ถ่ายรูปคู่กับน้องโฟกัส 2 ภาพและมอบฟักทองสีส้ม ๆ ให้น้องโฟกัส 1 ลูกจากนั้นก็ขึ้นรถจากไป แต่ก่อนไปบอกว่าจะมาหาใหม่พรุ่งนี้

ฟักทองลูกดังกล่าว...