ท่องเที่ยว

ชวนชมวิวทิวทัศน์อันงดงามของสวนพฤกษชาติ Missouri Botanical Garden สวนพฤกษชาติ Missouri Botanical Garden สร้างขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1859 เป็นสวนพฤกษชาติที่เก่าแก่ที่สุดในสหรัฐอเมริกา ถือเป็นหนึ่งในสามสวนพฤกษชาติในโลก และเป็นศูนย์กลางการศึกษาวิจัยพันธุ์ไม้นานาชนิด ที่มีชื่อเสียง ตั้งอยู่ที่เมือง เชนต์หลุยส์ (St. Louis ) รัฐมิสซูรี่ ( Missouri )  ในเนื้อที่ 79 เอเคอร์ (acres)

ได้มีโอกาสไปNowport , Arkansas usa  ที่นี่เขาทำนากันเยอะมาก  ไม่ทราบว่าเป็นข้าวหอมมะลิหรือเปล่า

     ผักกูดเป็นผักที่ผมมีความตั้งใจที่จะหามาปลูกอยู่ แต่เขาว่าผักกูดต้องปลูกในพื้นที่ที่ชุ่มน้ำ บ้านผมอยู่บนควน(ที่สูง) ไม่มีแหล่งน้ำ แล้วจะปลูกได้อย่างไร ถ้าเราเชื่อในสิ่งที่เขาว่าทั้งหมดนี่ ก็คงไม่ต้องทำอะไรกัน จะไม่เชื่อในสิ่งที่เขาว่าทั้งหมดก็ไม่ดี เพราะฉะนั้นต้องลองด้วยตัวเอง

    วันที่ไปบ้านน้องกิว ก็คุย MSN กับพี่แจ้ว บอกพี่แจ้วไปว่าผมจะไปพัทลุงอาจแวะเที่ยวบ้านพี่แจ้วอีก พี่แจ้วถามว่าจะเอาผักกูดไปปลูกมั๊ยพี่จะได้เตรียมไว้ให้ เข้าทางปืนซิครับ ตอบรับทันทีไม่มีปฏิเสธ ขากลับจากบ้านน้องกิวก็แวะบ้านพี่แจ้ว ต้นผักกูดใส่ถุงรอไว้แล้ว พี่แจ้วพาไปดูผักกูดเป็นของญาติพี่แจ้วซึ่งอยู่หลังบ้านเขา

     ผมยังเขียนเรื่องไปเที่ยวบ้านน้องกิวไม่จบเนื่องจากมัวแต่ติดตั้งลีนุกซ์เวอร์ชันใหม่อยู่ วันนี้ขอมาเล่าต่อนะครับ เนื่องจากพ่อของน้องกิวก็เป็นหมอสมุนไพร เพราะฉะนั้นรอบบ้านน้องกิวก็จะมีสมุนไพรแปลกๆ ที่ผมไม่เคยรู้จักมาก่อนก็เยอะ จำชื่อได้บ้างไม่ได้บ้างก็จะนำมาเล่าในบันทึกนี้ครับ

ลูกขี้กาเป็นเถาวัลย์ขึ้นบนต้นไม้อื่น

     ส้มจุกเป็นผลไม้ที่หารับประทานได้ยาก จำได้ว่าสมัยเด็กๆ เคยได้กินส้มจุกที่บ้านของเพื่อนที่อยู่ใกล้ๆ กันแต่ปัจจุบันนี้ ไม่มีต้นส้มจุกเหลืออยู่เลย ผมเองตามหาส้มจุกมานานแล้วครับ ไม่นึกเลยว่าการไปบ้านน้องกิวครั้งนี้จะได้ส้มจุกมาปลูกด้วย ยิ่งกว่านั้นยังได้ลิ้มลองรสชาดของส้มจุกที่ไม่ได้กินมานานแสนนาน ถึงแม้รสชาดจะสู้ส้มอื่นๆ ในท้องตลาดไม่ได้ แต่ส้มจุกก็มีเอกลักษณ์ความอร่อยเป็นของตัวเอง

     เมื่อวานผมได้รับโทรศัพท์จากน้องกิว ซึ่งเป็นน้องที่เคยร่วมงานเป็นผู้ช่วยวิทยากรสอนลีนุกซ์กับผม บ้านน้องกิวอยู่ ปลวกล่อน พัทลุง แต่ปัจจุบันน้องกิวเรียนอยุ่ กทม.

"พี่ทอเช้าผมหลบถึงบ้าน พี่มาเที่ยวบ้านผมได้เลย"
"OK น้อง ทอเช้าพี่ไป"

ผมตอบ OK ได้เต็มปากทันทีทันควันเพราะไม่ต้องลางาน ไม่ต้องขออนุญาตใคร

     ก็เคยคุยกับน้องกิวไว้นานแล้วว่าจะไปเอาต้นพ้อ หรือต้นกะพ้อมาปลูก น้องกิวบอกว่าที่บ้านต้นพ้อเยอะมาก วันนี้เสร็จภาระกิจจากสวนยางก็ชวนพ่อ กับพี่ที่บ้านใกล้กันไปเที่ยวด้วยกัน ระยะทางจากบ้านผมถึงบ้านน้องกิวประมาณ 60 กิโลเมตร ก็ใช้เวลาไม่นานนัก จากตรังไปพัทลุงข้ามเขาพับผ้าไปก็ถึง ก่อนถึงบ้านน้องกิวข้างทางก็มีต้นพ้อแล้ว สงสัยบ้านน้องกิวต้นพ้อจะเยอะจริงๆ

    เที่ยวบ้านพี่แจ้วยังเล่าไม่จบในตอนเดียวนะครับ หลังจากเที่ยวในสวนพี่แจ้วเสร็จแล้ว ก็ออกกลับมาบ้านพี่แจ้วอีกครั้ง ก็ต้องลาพี่แจ้วแล้วละครับ พี่แจ้วต้องอยู่เฝ้าบ้าน แฟนพี่แจ้วนำทางต่อไปยังกลุ่มวิสาหกิจชุมชนบ้านลำสินธุ์  ซึ่งทำกล้วยไข่กรอบแก้ว และลูกหยี 3 รส

     บ้านพี่แจ้วมี OTOP บ้านผมก็มี OTOP รำพัด ซึ่งมันคนละเรื่องกันเลย ทำให้ผมเป็นความแตกต่างระหว่าวิถีชีวิตของคนตรัง และคนพัทลุงมากยิ่งขึ้น ซึ่งเรื่องแบบนี้มันคาใจผมพอสมควร ได้แต่บ่นครับ ผมเองก็ทำอะไรไม่ได้ ทำให้ดูจนจะทิ่มตาอยู่แล้ว แต่เล่นไพ่สบายกว่า เขาเลือกเล่นไพ่ แทนที่จะเลือกปลูกผักไว้กิน

     กลับมาที่กลุ่มวิสาหกิจชุมชนบ้านลำสินธุ์นะครับ ผมได้เข้าไปดูถึงกรรมวิธีการทำกล้วยไข่กรอบแก้วนำรูปมาฝากครับ

    อย่างที่บอกนะครับว่าระหว่างทางนั้นวิวดีเนื่องจากแถวนั้นอยู่ใกล้ภูเขา นอกจากวิวดีแล้วชาวบ้านแถวบ้านพี่แจ้วจะปลูกผักต่างๆ ไว้หน้าบ้านเกือบทุกบ้าน บางบ้านปลูกตะไคร้ข้างถนนก็มี นี่คือความแต่กต่างระหว่างหมู่บ้านพี่แจ้วกับหมู่บ้านผม หมู่บ้านผมส่วนใหญ่ไม่มีใครปลูกผักไว้กิน ถนัดที่จะซื้อทั้งนั้น แถมว่างจากทำงานก็มี OTOP รำพัดอีกต่างหาก เอ้อ! เหนื่อยแทน ซึ่งผมอาจจะพูดเหมารวมทั้งจังหวัดเลยก็ว่าได้ "ครัวตรังอยู่ที่พัทลุง" เพราะพืชผักที่ขายในตรังส่วนใหญ่มาจากพัทลุงทั้งนั้น

    บ่นพอแล้วเข้าเรื่องสองข้างทางดีกว่า